Minister Amoksi van Justitie en Politie, heeft deze week de hoofdcommissaris van politie, Roberto Prade, op zijn kantoor ontvangen en meegedeeld, dat de president van de republiek heeft besloten, hem te ontheffen. Een bevoegdheid die het staatshoofd zeker heeft en door zijn voorgangers op verschillende momenten  is benut. Staatshoofden kunnen een korpschef bij het Korps Politie Suriname, KPS,  vervangen zodra ze van mening zijn, dat die niet naar behoren functioneert en in het bijzonder wanneer de indruk is ontstaan, dat de beleidsinzichten van het kabinet niet in overeenstemming zijn met die van de korpschef en hij daarom niet de gewenste leiding geeft aan het opsporingsorgaan. Het behoeft geen betoog dat de benoeming van Prade tot korpschef onder de regering Bouterse, een politieke benoeming betrof en dat er andere, ervaren commissarissen binnen het KPS waren, die eerder in aanmerking dienden te komen voor de functie, gezien hun ervaring en aantal dienstjaren. Ingewijden weten nauwgezet waarom Prade in aanmerking is gekomen voor deze functie. Ook is het zowel binnen als buiten het korps bekend, dat Prade geen fan is van het huidige kabinet en in het bijzonder van het staatshoofd. Zijn ziekmelding op 25 november 2021 bij het defilé,  was een duidelijk bewijs van zijn aversie tegen de huidige regering en het staatshoofd. Ook is het geen geheim, dat Prade nog geruime tijd geruggesteund werd door zeker één coalitiegenoot, maar dat zijn positie uiteindelijk onhoudbaar zou zijn geworden. Het is voorts bekend dat Prade  een grote vriend was en is van het huidige bestuur van de Surinaamse Politie Bond onder leiding van de inspecteur Atompai. Heeft allemaal niets te maken met het politiewerk, maar wel met een belangenverstrengeling met de politiek en niet in het minst, de informele sector. Atompai zet momenteel dan ook alle zeilen bij om de ontheffing van Prade als korpschef te verhinderen c.q. te ondermijnen. De juiste procedure zou volgens Atompai niet gevolgd zijn om Prade te ontheffen en ook werd door de bondsvoorzitter in een schrijven aan de president aangehaald, hoe goed de korpschef zich wel van zijn taak heeft weten te kwijten. Atompai kan schrijven en ondersteunen hoeveel hij wil, hij dient zijn plaats binnen het ambtelijke bestel te kennen en zich terdege realiseren, dat de president zijn bevoegdheden hem in staat stellen de hoofdcommissaris van politie met behoud van salaris thuis te zetten. Atompai mag niet denken dat hij door zijn functie als vakbondsvoorzitter, een heel politieapparaat kan ontregelen en de nationale veiligheid in gevaar brengen. De president heeft nu tot taak zijn gezag te tonen en Atompai erop te wijzen, dat hij totaal naast zijn schoenen loopt en zich louter met zijn vakbondszaken dient bezig te houden.