Met de enorme problemen die  er momenteel in dit land heersen en veelal te maken hebben met de financiële tekorten, zien we dat het nieuwe kabinet Santokhi, dat nauwelijks vier maanden in het zadel zit, veel te hard van stapel loopt als het om de verhoudingen met het buurland Guyana gaat. Het land verkeert in een urgentiefase en kan nauwelijks draaiende gehouden worden door het enorme geldgebrek en de schuldenlast, die zwaar op het overheidsbudget drukt en waar ze zich geen raad mee weet. We denken daarbij dan onmiddellijk aan de aflossingen van rente aan bijvoorbeeld Oppenheimer, die op korte termijn voldaan moeten worden. Maar terwijl onze minister van BuZa en Financiën naar het buitenland afreizen om naar financiële hulp te zoeken, vermoedelijk ook herschikking van onze schulden trachten te realiseren, zijn we ernstig met de Guyanese regering Ali aan het vrijen geraakt en  wordt van alles en nog wat afgesproken en beloofd. Men blijft maar afspraken maken over een brug over de Corantijn, zonder de kwestie Tigri als agendapunt te noteren en ook is het nog helemaal niet duidelijk, hoe het met de jurisdictie zit van een oeververbinding, die geheel op ons grondgebied moet verrijzen. Allemaal zaken die goed met de Guyanezen moeten worden doorgenomen en uiteindelijk moeten leiden tot verankering in een grensovereenkomst en contract voor de bouw van de brug met keiharde  duidelijkheid over de jurisdictie. Op geen enkele wijze mogen de Guyanezen inspraak hebben over de jurisdictie van dit grote bouwwerk, omdat de brug op ons grondgebied zal komen te staan, als de bouw tenminste doorgaat. We moeten geen precedenten scheppen, waarbij de Guyanezen zich gesterkt gaan voelen om ook de Corantijn als Surinaams grondgebied, ter discussie te kunnen stellen. Laat dat heel duidelijk zijn voor een Kabinet Santokhi. De Corantijn verliezen door een listige Guyanese set, zal gewoon als landverraad worden gezien, al was het alleen maar omdat de Guyanezen al vanaf 1969, de Tigri delta wederrechtelijk bezet houden en niet over teruggave  willen praten. Nu komen ze met een hersenspinsel dat het diepste gedeelte van de Corantijn als grens tussen de beide landen zou moeten worden gezien.  Wij begrijpen eigenlijk niet wat de intensieve vrijage van het huidige kabinet met de Guyanezen is. Zonder enige twijfel zal er in de toekomst wat aan de Guyanezen verdiend kunnen worden door de inkomsten die dat land zal genereren uit de aardolie-export, maar net zo goed zullen wij qua inkomsten niet achterblijven, omdat wij ook behoorlijke aardolievoorraden off-shore hebben, waar wij ook miljarden dollars aan gaan verdienen. De regering Santokhi werkt in de kwestie van de bouw van de brug, van achter naar voren. Ze kan onmogelijk al tal van bindende afspraken met de Guyanese regering Ali gaan maken en stukken gaan tekenen op onze Onafhankelijkheidsdag, als het nog niet duidelijk is, hoe dat allemaal gefinancierd gaat worden en hoe het met de jurisdictie van de brug zit. Ook zal Tigri wederom op tafel gelegd moeten worden, of dat nu zaken in de war zal sturen of niet. Als de brug er komt, moeten wij hem helemaal financieren, waardoor hij van ons is en wij helemaal bepalen, wat er op en rond de brug plaatsvindt. Meneer Santokhi is gewaarschuwd, geen overhaaste zaken te doen met de Guyanezen, want ze zijn er al decennia op gebrand, de Corantijn deels in te lijven, net zoals ze het gebied tussen het Acaraigebergte, de Coeroeni – Kutari en de Boven-Corantijn, gewapender wijze hebben bezet. Op geen enkele wijze mogen we deze kwestie als niet relevant behandelen en ons op een brug concentreren, waarbij de Guyanezen voor wat betreft ook de jurisdictie, mede gaan bepalen of invloed op uitoefenen. De regering Santokhi is en blijft gewaarschuwd. Er komen zeker problemen als men aan uitverkoop van Suriname  ten opzichte van de Guyanezen gaat doen.