De Vereniging van Medici in Suriname (VMS) is het verkwistende beleid van het Staatszieken-fonds (SZF) beu en luidt naar aanleiding van de huidige ontwikkelingen binnen de gezondheidszorg, de noodklok. Op een vandaag gehouden persconferentie heeft de VMS de problemen binnen de zorg aangekaart. VMS-voorzitter Pieter Voigt, zegt dat ziekenhuizen meer dan 300 miljoen tegoed hebben bij het SZF, dat zijn verplichtingen niet nakomt. Dit terwijl de ziekenhuizen torenhoge schulden hebben bij leveranciers in Suriname en in het buitenland.
Sinds 2012 heeft het SZF geen aanpassing gedaan op het tarief van de ziekenhuizen. In 2015 is er een overeenkomst getekend voor andere tarieven, maar het SZF weigert te betalen. In 2018 is een missive geslagen waarna er kapitaalinjecties zouden komen voor de zorg. Tot nu toe is er niets ontvangen. Door deze financiële problemen ontstaan er volgens Voigt tekorten in de medicijnvoorraden, de medische verbruiksartikelen en het onderhoud van apparatuur.
Daarnaast is het ook onmogelijk om vervangingsinvesteringen te doen., waardoor de kwaliteit en productie niet continu gegarandeerd zijn. “De financiële injecties van de overheid blijven uit en doordat ziekenhuispersoneel in grote getalen wegtrekt, wordt het voortbestaan van de ziekenhuizen bedreigd”, stelt Voigt. De handelingen van het SZF te midden van deze problemen de grootste zorgverzekeraar, roept volgens Voigt, vraagtekens op. ‘’Ondanks de wanbetaling van het SZF zien we dat deze instelling zichzelf zorgtaken toebedeelt die variëren van het openen van apotheken, dialysecentra, laboratoria, huisartsenpoli’s en het aankopen van grote gebouwen ter invulling van nieuwe onbekende plannen. Ook de aanschaf van het elektronisch patiëntendossier van 14 miljoen euro, dat volgens Voigt goedkoper aangeschaft kon worden, roept vragen op. Deze gelden zouden volgens Voigt gebruikt kunnen worden om de ziekenhuizen uit te betalen. SZF-verzekerden moeten voor grote operaties duizenden SRD’s bijbetalen. “Vaak ontberen deze verzekerden zoveel zorg die normaal in een verzekeringspolis wel aanwezig zouden moeten zijn”, zegt Voigt.
Er is volgens hem geen toezicht op activiteiten, inkomsten en uitgaven van het SZF. Het SZF is geen verzekeringsmaatschappij en valt om die reden niet onder toezicht van de Centrale Bank. “Al vijf jaar heeft het SZF geen jaarverslagen. Er is geen accountant die daar een controlerende rol vervult, terwijl de investeringen die het SZF steeds pleegt, enorm hoog zijn en de uitgaven voor wat betreft de bestaande structuur, enorm afgeknepen worden.” Voigt benadrukt dat het SZF in strijd handelt met zijn statuten, die zeggen dat het SZF slechts overeenkomsten mag sluiten met dienstverleners en dienstverlenende instanties. In plaats daarvan neemt het SZF zelf de dienstverlening over. Met de komst van de nieuwe ziekenhuizen, die maandelijks ook van geld voorzien moeten worden, worden de bestaande ziekenhuizen bedreigd met omvallen. Ook het wegkopen van ziekenhuispersoneel door dochterondernemingen van het SZF zal volgens de VMS, ertoe leiden dat de ziekenhuizen creperen.
De VMS maakt zich ook zorgen om de nieuwe zorgwetgeving die in de maak is. Volgens de nieuwe wetgeving zal het SZF 100 procent de verzekering op zich nemen, waarbij de gelden van de premies beheerd zullen worden door het SZF. De recepten moeten verplicht bij SZF apotheken ingediend worden, met als gevolg dat het voortbestaan van particuliere apotheken in gevaar komt. Voigt benadrukt dat het beleid van het SZF totaal gewijzigd moet worden, zodat de zorg van patiënten veilig gesteld kan worden. De VMS is bereid mee te werken aan de verandering onder enkele voorwaarden waaronder volledige transparantie, een volledige schuldsanering en onder voorwaarde dat het SZF stopt met het ontplooien van activiteiten buiten de wet en zijn statuten.
door Priscilla Kia
