De Republiek Suriname zou de nieuwste energiemacht van Zuid-Amerika kunnen worden. Het Amerikaans bedrijf Apache en het Franse Total, hebben onlangs een belangrijke olievondst gedaan voor de kust van Suriname.
Suriname is dunbevolkt en ook sterk afhankelijk van natuurlijke hulpbronnen. Echter, met zijn president die beschuldigd is van mensenrechtenschendingen, een regering bezoedeld door corruptie en de toenemende invloed van China, is de regering Trump misschien niet zo blij met de verwachte financiële meevaller van Suriname.
De status van het land als een voormalige Nederlandse kolonie, onderscheidt het van zijn buren. Suriname werd onafhankelijk in 1975, maar Nederlands is nog steeds de officiële taal. Suriname is het kleinste land van het continent en telt slechts 600.000 inwoners. Maar etnisch gezien is Suriname het meest diverse land in Zuid-Amerika. Het inkomen per hoofd van de bevolking is slechts US-dollar 6310, ongeveer een tiende van dat van Amerika. Dit maakt dat Suriname volgens het Internationaal Monetair Fonds, van de 186 landen op plaats 87 staat. Zeven van de tien mensen zitten onder de armoedegrens.
Voor een kleine staat als Suriname, kan de verwachte meevaller aanzienlijk zijn. De impact van een dergelijke ontwikkeling op Amerika zal echter bescheiden zijn. En niet noodzakelijk positief – althans voor Washington.
Het beleid in Paramaribo is over het algemeen niet erg consequent voor Washington. De economie van Suriname is sterk afhankelijk van mineralen, met name bauxiet en olie. Alcoa stopte met het delven van bauxiet in 2015; niet-ontwikkelde reserves zijn kostbaar om te bereiken en te extraheren. Het land is een zware exporteur van goud en er zijn andere waardevolle mineralen geworden. De natuurlijke hulpbronnen zijn goed voor ongeveer 85 procent van de export en 27 procent van de overheidsinkomsten. Suriname steunt ook op landbouw, export van bananen, rijst en garnalen. (Bron: Nationalinterest.org)