Met het presidentiële besluit van 22 februari j.l. is het kabinet onder leiding van vicepresident Adhin, de-facto onder curatele gesteld. De werkgroep die is ingesteld om prioriteitsgebieden te ‘begeleiden’, rapporteert rechtsreeks aan de president. Formeel is dit gedaan om doelmatiger, flexibel en slagvaardiger te zijn, maar het mag voor iedereen duidelijk zijn, dat een kleine groep vertrouwelingen van de president nu gaat bepalen wat er moet gebeuren. De ministers moeten gewoon doen wat hen wordt opgedragen.  Een ergere motie van wantrouwen tegen de eigen ministers is nauwelijks denkbaar. Elke minister met nog enig gevoel van eigenwaarde en zelfrespect, zou nu onmiddellijk zijn opgestapt. Vooral de vicepresident krijgt met deze stap een flinke veeg uit de pan van zijn president. Vorig jaar maart nog kreeg hij ‘bijzondere taken’ toebedeeld voor de ‘realisatie van prioriteiten’. Het is ook de president niet ontgaan, dat dit is mislukt. De vicepresident krijgt nu nog meer tijd om pakketten en uien te gaan uitdelen. Met het presidentiële besluit rijst de vraag welke rol het parlement nog heeft. De werkgroep rapporteert rechtstreeks aan de president en is geen verantwoording verschuldigd aan de volksvertegenwoordiging. Hoe moet zij haar controlerende taak uitvoeren? De Nationale Assemblee heeft nu ministers tegenover zich die in feite niets meer dan ‘loopjongens en -meisjes’ zijn, die onder curatele staan van een presidentiële werkgroep, waar alleen de president controle over heeft.  Het is de zoveelste uitholling en afbraak van goed bestuur en democratie. Een wanhopige poging om in het laatste regeerjaar van de NDP met nog wat showprojecten te komen. Slecht beleid is slecht beleid. Acht jaar stelen, acht jaar armoede bevorderend beleid wordt niet beter door een presidentiële werkgroep. In feite krijgen de ministers nu de schuld van alles, terwijl de eindverantwoordelijke uit de wind wordt gehouden. Opvallend is dat in het lijstje van prioriteiten ook ‘verkiezingen’ worden genoemd. Wat moet deze werkgroep doen, wat niet al door bestaande instituties wordt gedaan?