De VHP heeft nog veel werk aan de winkel. Dit zegt bestuurskundige August Boldewijn, desgevraagd aan De West. De VHP heeft afgelopen zaterdag een politieke manifestatie gehouden. De rode draad tijdens de manifestatie was de transformatie van de VHP als etnische partij naar een nationale partij.
Op basis van etniciteit werden volgens Boldewijn in 1948, politieke partijen opgericht. Daarom zal het volgens hem nog een tijdje duren voordat de etnische politiekvoering in ons land ophoudt. “Ga de samenstelling van de kandidatenlijsten van de afgelopen 25-30 jaar na”, zegt hij. Boldewijn geeft aan dat VHP-voorzitter Chan Santokhi er alles aan doet om de VHP te doen overkomen als een nationale partij door de verschillende districten te bezoeken en projecten uit te voeren.
Op sociale media waren de meningen over het praten in het Sarnami tijdens de manifestatie, verdeeld. De bestuurskundige ziet op zich geen probleem hierin, omdat alle talen van alle bevolkingsgroepen Surinaamse talen zijn. Het probleem dat wij als land hebben, is volgens hem dat wij wel Engels, Frans, Portugees en Duits hebben binnen ons onderwijs, maar onze eigen talen niet. “Wij leven al langer dan een eeuw samen, maar op school hebben wij onze taal nooit geleerd”, zegt Boldewijn. Dit zorgt volgens hem ervoor dat mensen zich vandaag de dag vervelend voelen wanneer twee Hindostanen met elkaar in het Sarnami praten en een creool het niet verstaat. De bestuurskundige merkt op dat wij het altijd vol lof hebben over de etnische rust en eenheid is ons land. Echter is dit volgens hem niet het geval.
Boldewijn zegt dat de transformatie van de VHP ook een verkiezingsstrategie kan zijn, omdat de partij na president Shankar in de jaren ‘90 geen president heeft gehad. Hij geeft aan dat de oorspronkelijke naam de Verenigde Hindoestaanse Partij was. Dat is gewijzigd in Vooruitstrevende Hervormings Partij. Naar de mening van de bestuurskundige is de betekenis van het logo wel veranderd, maar de initialen, VHP, zijn hetzelfde gebleven. Dit moet volgens hem de oorspronkelijke leden van de VHP, eraan herinneren waarvoor zij staan.
Boldewijn blijft bij zijn standpunt dat in ons land er geen politiek gevoerd wordt op basis van ideologie. Indien dit wel het geval is, dan overstijgt het zaken als etniciteit. Voor de bestuurskundige is de politieke manifestatie niets bijzonders geweest, omdat hetzelfde is gebeurd zoals de voorgaande jaren bij alle andere politieke manifestaties van alle andere partijen. “Er wordt een strijdtoneel gespeeld”, zegt hij. Volgens hem moeten politieke partijen ons niet komen voorhouden wat wij al weten, maar moeten zij ons komen vertellen hoe zij de toekomst van Suriname zullen maken en hoe ze de problemen op zullen lossen.

door Johannes Damodar Patak