Mansour Badloe, initiatiefnemer van het Reddingsplan Suriname tevens voorzitter van de Surinaamse Patriotten, is van mening dat als wij ontwikkeling willen, het minimumloon naar US- dollar 600 per maand gebracht moet worden. Dit over een traject van vijftien tot twintig jaar, waarbij het loon geleidelijk stijgt.
Het minimumloon ligt nu rond de US-dollar 200 per maand. Mansour zegt dat sinds de goede tijden, er niet veel verschil is tussen toen en nu. Bij de onafhankelijkheid lag het minimumloon tussen de US-dollar 195-200. Het minimumloon is dus blijven hangen op US-dollar 200. “Wij willen geen minimumloon van US-dollar 1900-2200, maar US-dollar 600 is wel redelijk. Zolang we het probleem niet goed identificeren, kunnen wij ook niet de industrie en de economie verder ontwikkelen.”
Mansour heeft zestien sectoren geïdentificeerd die ontstaan uit de bron van inkomsten die wij zelf moeten realiseren. Hiervoor is een stukje durf en tridimensionale visie van politici nodig met betrekking tot het besef om de groei van de economie te kunnen zien.

Elk land, of dat nu een welvaartsland of ontwikkelingsland is, bestaat uit twee velden. Het politiek veld en het maatschappelijk veld. Het politiek veld is afhankelijk van de wetgevende macht, uitvoerende macht en de rechterlijke macht met de president als hoofd van de regering.
Mansour legt uit dat het maatschappelijk veld uit verschillende exponenten bestaat, namelijk: ondernemers, vakbonden, de media, kerkelijke organisaties, ngo’s en de massa. De massa is ondergeschikt aan de overige exponenten, omdat de overige exponenten uiteindelijk voor de massa bepalen. Mansour is het daarom niet eens met mensen die zeggen: ‘Als er actie wordt gevoerd komen Surinamers niet, dus het is goed dat ze pienaren.’ Hij zegt dat het maatschappelijk veld geen eenheid kent, anders zouden ze elke regering naar huis kunnen sturen, als zij haar werk niet naar behoren doet.

-door Kimberley Fräser-