De werknemers in dienst van het Sint Vincentius Ziekenhuis hebben het werk massaal neergelegd. Bij deze staking zijn er geen dispensaties voor de meest cruciale afdelingen van de ziekeninrichting verleend. Dit zou kunnen inhouden dat alle patiënten, die in het ziekenhuis verpleegd worden op het moment dat de werkneerlegging werd ingeluid, geëvacueerd moeten worden, omdat de zorg aldaar niet langer gegarandeerd is. Tot een dergelijke drastische stap en wel de totale werkneerlegging in dit ziekenhuis, is het zover ons bekend, sinds het eind van de jaren zestig niet meer voorgekomen. Het personeel aangesloten bij de personeelsbond is tot staking overgegaan, omdat de uitbetaling van het vakantiegeld is uitgebleven. De directie zou al drie maanden te laat zijn met het ter beschikking stellen van het vakantiegeld.Ook een toelage zou niet tijdig zijn betaald aan het personeel. De directie geeft toe, dat de uitbetaling van het vakantiegeld en de toelage niet heeft plaatsgevonden, maar zegt dat het niet is wegens onwil, maar onmacht, omdat het geld er eenvoudig niet voor is. Het Sint Vincentius Ziekenhuis verkeert al geruime tijd in gevaarlijk vaarwater door het schromelijk tekort aan liquide middelen. De instelling heeft namelijk voortdurend te maken met veel te late of helemaal geen overmakingen vanwege de overheid voor de aan haar verleende diensten. Ook betalingen door het Staatsziekenfonds, SZF, vinden veelal te laat plaats en voorts wenst de overheid al jaren niet mee te werken aan de aanpassingen van de zwaar achterhaalde ligdagtarieven. Door de devaluaties van de SRD na december 2015 ten opzichte van de dollar en de euro, is het ziekenhuis in steeds grotere financiële problemen geraakt, omdat het voor het ziekenhuis onmogelijk werd gemaakt, inflatie-correcties toe te passen voor zijn diensten en vooral de ligdagtarieven, omdat de overheid daar niet aan mee wenste te werken. De grootste boosdoener bij de ramp die het ziekenhuis thans overkomt, is de regering die aanhoudend weigert mee te werken aan de aanpassing van de huidige, enorm achterhaalde tarieven. Het personeel van de ziekeninstelling kan nu geen begrip meer opbrengen voor de situatie waarin het ziekenhuis verkeert en heeft tot werkneerlegging besloten. Het bestuur van het Sint Vincentius Ziekenhuis is door deze toestand niet langer in staat het bedrijf op een verantwoorde wijze te draaien en heeft de regering allang gewezen op de catastrofe binnen de zorg die in aantocht was. De regering heeft daarentegen steeds weer besloten zaken op de lange baan te schuiven, omdat ze niet wenst mee te werken aan tariefwijzigingen en wel omdat zulks voor haar politieke consequenties zal hebben. Maar de keerzijde van de medaille is wel dat door haar houding, de gehele ziekenzorg in elkaar klapt en er een ware ramp ontstaat. Niet slechts het personeel van het voormelde ziekenhuis kan niet op de juiste wijze betaald worden, ook medicamenten en materialen benodigd voor een goede zorg, kan de instelling al geruime tijd niet meer financieren. Ook andere ziekenhuizen hebben te kampen met exact hetzelfde probleem. Ook in andere grote ziekenhuizen staat de bom op barsten, want ook daar is men niet langer in staat door te werken voor dezelfde achterhaalde tarieven en het uitblijven van betalingen zijdens de overheid. Als de overheid niet snel tot geldinjecties voor de ziekenhuizen in dit land overgaat, klapt de gehele zorg in elkaar. Er is lang genoeg gewaarschuwd. Talmen en zaken op de lange baan schuiven, zal de overheid nu echt niet meer helpen en slechts resulteren inaanzienlijkere arbeidsonrust binnen de zorg. Een onrust die zou kunnen overslaan naar andere sectoren binnen deze maatschappij.