Het leven in ons geliefd Suriname wordt ons met de dag ondraaglijker gemaakt door de wel of niet gepleegde handelingen vanwege deze overheid. Gisteren hebben de leden aangesloten bij de Particuliere Lijnbushouders Organisatie, PLO besloten het werk neer te leggen, omdat de overheid al negen maanden de toegezegde brandstofsubsidie niet heeft betaald. En terwijl de buschauffeurs aangesloten bij deze organisatie, hun bedrijfskosten alsmaar zien oplopen, en hun inkomen hetzelfde is gebleven en in veel gevallen zelfs is afgenomen, betaalt de overheid de brandstofsubsidie niet of veel te laat. En als de overheid met de zoveelste staking in het transportwezen wordt geconfronteerd, betaalt ze dan vaak genoeg slechts een deel van het verschuldigde bedrag en houdt dan ook nog geen rekening met inflatiecorrecties die vooraf waren afgesproken. Buschauffeurs voelen zich dan telkenmale sterk belazerd en de frustratie wordt er bij hen niet minder op. Het duurt dan meestal niet lang alvorens er wederom een staking volgt. En terwijl de overheid wederom een staking in de hand heeft gewerkt, stijgen de prijzen voor brandstof gestadig. Dat gebeurt de laatste weken op een stiekeme wijze vlak voor het ingaan van het weekeinde. De nieuwe tarieven kunnen dan alle automobilisten op de grote verlichte “bill boards” van de brandstofstations waarnemen. Het is alsof deze regering die de verhoogde tarieven ook moet accorderen via het ministerie van Handel en Industrie, aan het uitproberen is hoever ze kan gaan met deze verhogingen. Het is daarbij niets anders dan via een government take, de bevolking steeds verder uitpersen. Waar deze overheid steeds maar weinig rekening mee houdt, is dat de rek er helemaal uit is en dat brandstofverhogingen gewoon doorwerken in de gehele staatshuishouding en een zwaar inflatoire werking hebben, die een ieder in de zak zal voelen. Hoe lang moeten we nog verder geplukt worden door deze regering? De internationale prijzen per barrel aardolie schommelen en gaan niet echt drastisch omhoog. Wij hebben reeds in een vorige editie van deze krant laten zien, dat wij meer in Suriname voor een liter gasoline of diesel betalen dan bijvoorbeeld in de Verenigde Staten en dat komt allemaal door die veel te zware government take van het ministerie van Financiën. Maar niet slechts bij de bussen die deel van het openbaar vervoer uitmaken, rommelt het zwaar, ook binnen het taxiwezen staat het water de exploitanten aan de lippen. Die zullen ook genoodzaakt zijn door de alsmaar stijgende brandstofprijzen hun tarieven in opwaartse richting te brengen. Taxichauffeurs zullen daarbij zeker hun inkomsten zien dalen, omdat er doodgewoon onvoldoende bestedingsvermogen bij de doorsnee burger is overgebleven. Waar moet dat heen? We hebben er al eerder over geschreven, dat wij met zijn allen ernstig rekening dienen te houden met een litanie van stakingen binnen vele sectoren van de maatschappij tot 2020 en ook enige tijd daarna, omdat de verarming haar tol zeer nadrukkelijk zal hebben opgeëist. Het trieste is dat deze regering tot op heden niet heeft getoond, het tij te kunnen keren.
*****
De nieuwe minister van Volksgezondheid, Antoine Elias, was gisteren tijdens de Openbare Vergadering van De Nationale Assemblee, niet in staat op adequate en juiste wijze in te gaan op het vraagstuk dat betrekking heeft op de stopzetting van de financiering door de Islamitische Ontwikkelingsbank van het Academisch Medisch Centrum, AMC. Tot groot ongenoegen kwam de bewindsman met een tweeregelige beantwoording van het voormelde AMC-vraagstuk. De leden van het wetgevend orgaan hadden de regering twee weken de tijd gegeven om te komen verduidelijken wat er allemaal toe heeft geleid dat de Islamitische Ontwikkelingsbank (IsDB), in maart van dit jaar heeft besloten niet verder te gaan met de financiering van dit grote project ter waarde van maar liefst 70 miljoen US-dollar. Elias was overduidelijk niet in staat diepgaand uitleg te geven over al hetgeen ertoe geleid heeft dat de IsDB geen geld meer in het project wenst te steken. Ex-minister Patrick Pengel van Volksgezondheid die thans de portefeuille van Openbare Werken, Transport en Communicatie beheert, moest Elias te hulp schieten in DNA. De minister van Financiën die volledig op de hoogte moet zijn van het debacle rond het AMC, was wederom niet in de assemblee, omdat hij voor de zoveelste maal in het buitenland vertoeft. Nadat het Elias te heet onder de voeten werd, spoedde ook de vicepresident zich naar het college ter assistentie van zijn minister. Pengel nam in de kwestie AMC het verweer van zijn collega op Volksgezondheid geheel over en liet al hetgeen zich voltrokken heeft in deze affaire, de revue passeren tot de datum in de maand maart van dit jaar waarop de IsDB besloot de stekker voor wat betreft de financiering van het project, eruit te trekken. Elias heeft gisteren niet getoond zich de gehele materie eigen te kunnen maken en moest terugvallen op zijn collega Pengel. Dit krijg je wanneer een president telkenmale wanneer het beleid van zijn kabinet vast is gelopen, overgaat tot het zogeheten reshuffelen. Nieuwe ministers die geen antwoord in DNA kunnen geven, omdat ze doodgewoon niet op de hoogte zijn van al hetgeen zich heeft voltrokken in een periode waarbij zij niets te maken hadden met het beleid op het department waarin zijn plotsklaps tewerk worden gesteld. Het is dan ook geen wonder, dat ineens een minister met een mond vol tanden komt te staan tegenover kritische leden van DNA.
