De Nationale Assemblee komt vandaag na bijna een maand wederom in openbare vergadering bijeen. Er spelen zeer heikele kwesties in het land die in het hoogste college van staat moeten worden besproken en daarvoor zijn er interpellatievoorstellen ingediend, waar de regering Bouterse op zal moeten ingaan. Het is de bedoeling dat de president als leider van de regering, acte de présence zal geven, om in te gaan op al hetgeen de wetgevers wensen te weten over het te voeren beleid met betrekking tot de veiligheid van de vissers en de verdere ontwikkeling van de visserijsector. Zoals bekend, verkeren de vissers die voor de kust hun werkzaamheden verrichten in groot gevaar, omdat ze elk ogenblik wederom het slachtoffer kunnen worden van piraten. Bijna twee weken geleden werden vier vissersboten aangevallen door piraten en belandden 20 vissers in zee. Vier vissers konden worden gered, één visser slaagde erin de kust te bereiken en er werden naderhand drie lijken geborgen. Er worden sindsdien nog twaalf slachtoffers van deze zeerovers vermist. Het parlement wenst thans te weten, hoe de regering de veiligheid op zee voortaan denkt te verbeteren. Tot op heden is er niets naders bekend omtrent het lot van de twaalf vissers die niet teruggevonden zijn. Het frappante in deze hele macabere kwestie, is dat men in de Guyanese pers meer informatie schijnt te hebben en krijgen dan de Surinaamse media, ofschoon de ramp zich op ons grondgebied heeft voltrokken. Zonder enige twijfel kan hieruit worden geconcludeerd, dat onze justitiële autoriteiten meer informatie delen met de Guyanese autoriteiten en misschien ook wel de pers in het buurland, dan met de Surinaamse gemeenschap. Over openbaarheid van bestuur gesproken, kan gesteld worden dat we hier nog steeds geen inhoud aan hebben weten te geven. Alles moet zoveel mogelijk in het duister worden gehouden, nu bewezen is dat we de veiligheid van onze “eigen” mensen niet kunnen garanderen en ook nog van overheidswege zeer nonchalant en zelfs ongeïnteresseerd hebben gereageerd, nadat bekend werd dat zich op zee een ramp had voltrokken met mensen die een zeer belangrijke rol vervullen in onze voedselvoorziening. Voorts zal De Nationale Assemblee zich vandaag hopelijk ook gaan verdiepen in de gezondheidszorg in dit land die zienderogen achteruit gaat. Er zijn binnen deze zorg vrijwel op alle fronten grote problemen , waarbij het voor velen niet meer zeker is of ze op een gedegen zorg terug kunnen vallen. Een verontrustende ontwikkeling is de recente mededeling van radiologische klinieken, dat ze geen diensten meer zullen verlenen aan polishouders van een ziektekostenverzekering afgesloten bij lokale assurantiemaatschappijen, omdat de tarieven die de laatstgenoemde maatschappijen voor verleende diensten betalen, al zeker 5 jaar achterhaald zijn. Een zorgelijke ontwikkeling is dat de overheid al haar werknemers en ook mensen die ondergebracht zijn in de zogeheten basiszorgregeling, onder zal brengen bij het Staatsziekenfonds, SZF een fonds dat zwaar afhankelijk is van de maandelijkse afdrachten vanuit Financiën en hierdoor zeer regelmatig ongewenst in gebreke blijft en als gevolg daarvan ziekenhuizen, medici en apotheken, in grote financiële problemen brengt. In de lokale dagbladen is inmiddels vanwege het ministerie van Defensie een advertentie opgenomen waarin militairen en ex-militairen worden opgeroepen zich te komen registreren bij de Afdeling Personeelszorg van het ministerie van Defensie, en op het bureau G-5 in de Memre Buku Kazerne. Vanaf de periode van de Troepenmacht in Suriname, TRIS, is het altijd zo geweest dat militairen en hun gezinnen volledige vrije geneeskundige behandeling genoten . Daar wordt door het beleid van dit kabinet nu ook een eind aan gebracht en moeten ook alle militairen en hun gezinnen naar het SZF. Dit houdt zonder meer in een slechtere medische zorg voor de leden van de grootste gewapende macht. Al geruime tijd accepteren medisch specialisten geen verwijsbrieven meer, uitgeschreven door Defensie voor militairen en hun gezinsleden, omdat de betaling voor verleende medische behandeling niet of heel slecht werd voldaan. Militairen moesten heel vaak uit eigen middelen betalen voor een behandeling en de daaraan gekoppelde medicamenten. Het behoeft geen betoog dat de leden van het Nationaal Leger niet te spreken zijn over de onderbrenging door Defensie bij het SZF, omdat men weet dat de zorg daar aanmerkelijk slechter is dan wat decennialang werd ervaren. Hoe de regering de aanzienlijke vraagstukken binnen de medische zorg denkt op te vangen, blijft een grote vraag die ze uiteindelijk zelf zal moeten beantwoorden en oplossingen voor vinden. Dat het zo niet verder kan, staat buiten kijf. In De Nationale Assemblee zal de regering daarom goed voorbereid moeten komen en acceptabele oplossingen voor de aangehaalde vraagstukken moeten aandragen. De leden van het college zullen namelijk geen genoegen nemen met halfslachtige antwoorden, die geen goede oplossingen in het verschiet inhouden.