Afgelopen vrijdag werden maar liefst vier vissersvaartuigen bemand met Guyanezen voor de kust van het district Marowijne aangevallen door ‘zeerovers’(?) . De opvarenden van de vier boten werden mishandeld , met houwers gekapt en in zee gesmeten. De twintig vissers van de vier boten geraakten te water. Sommigen werden met accu’s verzwaard alvorens in zee geworpen te worden. Van de twintig man konden vier naderhand gered worden door andere vissersvaartuigen die in de nabije omgeving waren. Zeker een vaartuig werd door de ‘rovers’ lek gemaakt en bleef aan het wateroppervlak drijven. Na deze aanval van de uiterst gewelddadige personen en het naderhand ingestelde onderzoek ter plekke, kon niet worden geconcludeerd dat het om een ordinaire overval van zeerovers ging. Wat ook onbegrijpelijk is, was dat de opvarenden gedwongen werden in zee te springen of gewoon overboord werden gegooid. Er steekt dus meer achter deze brute aanval op de opvarenden van de vier vissersvaartuigen. Naar gelang het onderzoek voortduurt, komen steeds meer zaken aan het licht. Binnen de wereld van Guyanese vissers spelen er zaken die het daglicht schuwen en er schijnt nu sprake te zijn van een strijd tussen bendes, die voor hun vangsten bepaalde visgronden hebben afgebakend. De afbakening heeft naar wij vernemen, ook te maken met de afgenomen visvangsten in veel gebieden voor onze kust, gevolg is dat men niet wenst dat in bepaalde streken waar er nog sprake is van visrijke gronden, anderen komen binnendringen. Er schijnt dus een ware strijd ontbrand te zijn tussen Guyanezen die uitgevochten wordt binnen het Surinaamse territoir op land en op zee. Duidelijk is het voor ons niet, of vissers die wel of niet over een visvergunning beschikken, op een adequate wijze door de Surinaamse autoriteiten worden gecontroleerd of ze zich nu wel of niet aan de regels houden. Krijgen buitenlandse vissers van de Visserijdienst van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) een bepaald gebied, afgebakend door coördinaten, toegewezen waarbinnen ze mogen vissen, of bepalen de vissers zelf waar ze gaan vissen en wat ze zelf vinden dat tot hun visterritoir behoort? Wij zijn ervan overtuigd, dat LVV voorwaarden stelt alvorens het een visvergunning aan een Guyanees of andere buitenlander verstrekt. Maar houden de vergunninghouders zich wel aan die voorwaarden en de regels die opgenomen zijn in de vergunning? Voert het ministerie van LVV wel controle uit op de naleving van hetgeen als voorwaarde is opgesteld in de verleende vergunning? Wij zijn er van overtuigd, dat de controle niet of nauwelijks plaatsvindt en dat er daarom ‘free for all’ situaties zijn ontstaan in de afgelopen decennia voor de kust onder vissers die wel of niet over een vergunning afgegeven door LVV, beschikken. De Guyanese vissers zijn heer en meester binnen onze territoriale wateren en plunderen al jaren onze visgronden. Ook Venezolaanse trawlers houden hier huis en niemand controleert wat er buitengaats gebeurt. We hebben dan wel een Kustwacht die meer als kade-wacht kan worden bestempeld. Om tal van oorzaken waarvan het gebrek aan brandstof de grootste is, blijven de schepen voortdurend aan de SMS-steiger liggen. We kunnen niet om de Guyanese vissers heen, omdat Surinamers het doodgewoon vertikken de zee op te gaan om te vissen. Die zitten liever achter een bureau in een airconditioning kantoor, stelde een deskundige binnen de viseerijsector recentelijk tegenover ons. We zullen daarom met buitenlanders moeten blijven werken om voldoende visproducten binnen te krijgen. Waar de regering wel hard aan moet werken, is een strakkere controle uitoefenen binnen deze branche en erop toezien dat de bestaande wettelijke regels binnen ons grondgebied, worden nageleefd. Alleen dan kan worden voorkomen dat calamiteiten, zoals die van vrijdag j.l., zich hebben voorgedaan, zich op een dergelijke wijze herhalen. Leger en politie moeten beter voorzien worden zodat ze veel vaker op zee kunnen patrouilleren en sneller kunnen ingrijpen tegen de criminelen die buitengaats opereren en denken dat ze daar heer en meester zijn. Heeft namelijk alles te maken met de nationale veiligheid die geen moment in het geding mag zijn. Dat boten van marine en kustwacht niet of nauwelijks uitvaren om patrouilles uit te voeren voor de kust, is een totaal onacceptabele toestand, waar snel een eind aan moet worden gebracht.