President Bouterse is tegen alle verwachtingen in, plotsklaps voor een ‘staatsbezoek’ (?) naar Brazilië afgereisd waar hij onder andere volgens een bericht van zijn staatspropaganda-orgaan NII, met zijn ambtgenoot, zijne excellentie Michel Temer, gesprekken zal voeren. In de delegatie van de president zijn onder meer meegereisd: de ministers Getrouw, Benschop, Pollack-Beighle en Soerdjan, respectievelijk van Justitie en Politie, Defensie, Buitenlandse Zaken en Landbouw, Veeteelt en Visserij. Volgens het bericht van het NII, zullen de goede bilaterale relaties die er tussen de beide landen bestaan en toekomstgerichte plannen verder besproken worden en uitgediept. Allemaal weinig detaillistische informatie, met zeer weinig diepgang waar het gewone volk natuurlijk zeer weinig aan heeft. Het is niet een ieder bekend dat de Braziliaanse regering thans niet meer geleid wordt door de socialistische president Dilma Roussef, die enige tijd geleden werd afgezet en dat Temer als rechts van het centrum mag worden gezien. De zeer intensieve banden die Brazilië onder Roussef met landen als Cuba en Venezuela onderhield zijn thans aanmerkelijk verwaterd en Brasilia kijkt met veel afgrijzen naar al hetgeen zich voltrekt in Venezuela. Voor Brasilia is het dan ook op zijn zachtst gezegd vreemd, dat Suriname de vrijage met Caracas en Havanna op een zo intensieve wijze wenst voort te zetten en als het om de geopolitieke verhoudingen op het westelijk halfrond gaat, aanhoudend uit de pas blijft marcheren. Suriname vormt al enige tijd een doorn in het oog van het overgrote deel der leden van de Organisatie van Amerikaanse Staten, OAS, en schijnt maar niet te begrijpen, dat er belangrijke invloedssferen op deze aardbol zijn die niet verstoord mogen worden door landen, hoe klein die ook zijn. Suriname is al geruime tijd bezig de verkeerde vrienden uit te zoeken in staten die als niet-democratisch en dus autocratisch worden gezien. Bouterse en zijn regering schijnen maar niet in te willen zien, dat bepaalde vrijages met regiems die internationaal als communistische paria’s worden gezien, met argusogen worden gevolgd en uiteindelijk niet zullen worden getolereerd. Brazilië is onze grote broer en buur in het zuiden en de macht en invloed die dit land op dit continent uitstraalt, mag Bouterse zeker niet uit het oog verliezen. Het is de rechtse regering in Brasilia een doorn in het oog, dat links radicale regiems in deze regio en daarbuiten, steeds meer invloed in Suriname krijgen en dat die de machtsverhoudingen die nu gelden, dreigen te verstoren. Het bezoek van Bouterse aan Brazilië moet zeker niet gezien worden als een gewoon staatsbezoek van bevriende naties en dat er geen verstrekkende ‘wensen’ aan de Surinaamse delegatie zullen worden gedaan. Wij kennen de Braziliaanse benadering, wanneer het gaat om het handhaven van de gevestigde geopolitieke verhoudingen in dit gebied en dat Brasilia het zeker niet zal tolereren, dat een Bouterse en zijn NDP die toevallig nu aan de macht zijn, dat evenwicht komen verstoren. In 1983 landde toch ook plotseling een Boeing 737 van de Braziliaanse luchtmacht onaangekondigd op Zanderij met aan boord de generaal Danilo Venturini die vergezeld werd van andere hoge officieren. Danilo Venturini was door generaal João Baptista Figueiredo, op dat moment president van Brazilië, gestuurd om Bouterse, toen dictator in ons land, erop te wijzen dat de Cubaanse aanwezigheid in Suriname binnen enkele dagen moest worden beëindigd, anders zou er ingegrepen worden. Zeer kort na het bezoek van Venturini kwam Bouterse op kanaal 8 van de STVS om het spoedige vertrek van de Cubaanse diplomatieke missie, aan te kondigen. Brazilie zegde toen hulp op verschillend gebied toe aan Suriname en Bouterse beseffende wat hem te wachten stond, ging gelijk overstag. Links werd gelijk door het bezoek van Venturini en het Braziliaanse dreigement, uitgeschakeld. “We made Bouterse an offer he could not refuse”, aldus de toenmalige Braziliaanse ambassadeur hier ter stede tegenover een redacteur van deze krant. Big stick policy heet zoiets en daar kon Bouterse zeker niet tegenop. Wij hebben momenteel wederom het ernstige vermoeden, dat ook Brasilia thans haar tanden laat zien aan het regiem Bouterse, na geruime tijd zaken die zich hier voltrekken met nauwe belangstelling, en verontrusting gade te hebben geslagen. Het feit dat in de Surinaamse delegatie ook de ministers van leger en politie zijn meegereisd, kan een aanduiding zijn dat Brazilië ook op militair en politioneel gebied wil ‘assisteren’ om zo te voorkomen dat andere mogendheden hier wederom komen wroeten om zo Suriname tot een vazal te maken. Recentelijk heeft ook al een vertegenwoordiger van de Franse president Emmanuel Macron, een bezoek gebracht aan onze autoriteiten belast met de buitenlandse betrekkingen. Ook deze afvaardiging uit Parijs zal onze regering hebben gewezen op zaken die tot grote bezorgdheid hebben geleid in de Franse hoofdstad en die hoofdzakelijk te maken hebben met de oplopende criminaliteit en veiligheidsvraagstukken aan de grens met Frans-Guyana. Ook de Fransen maken zich zorgen over de geopolitieke verhoudingen en de sterk afwijkende benadering van deze regering tot de bestaande realiteit. Het is dan ook van groot belang de relaties tussen Suriname en de omliggende landen in de komende tijd nauwlettend te blijven volgen.

***

Vanwege de minister van Financiën, Gillmore Hoefdraad, is de beslissing genomen de gehele top van de douane op non-actief te stellen. De leiding van de douane mag met behoud van salaris en zonder verdere privileges, thuis zitten . Als reden voor deze radicale stap, werden voor de zoveelste keer de “veranderde beleidsinzichten” naar voren gehaald. Vanaf 2010 heeft de regering Bouterse tal van ambtenaren weggestuurd op basis van de zogeheten “gewijzigde beleidsinzichten”. In de meeste gevallen ging het om rancune en ook om partijgenoten en loyalisten van de NDP, te kunnen benoemen. Vaak genoeg ging het om ongekwalificeerde krachten, die zeker geen vooruitgang binnen het overheidsapparaat wisten te realiseren. Waarom de gehele douanetop weg moet, is dan ook een raadsel. Hoefdraad kan ons zeker niet wijs komen maken, dat al deze mensen corrupt zijn of hun werk niet naar behoren deden. In ieder geval heeft de stap veel van een ad hoc ingreep in de hoop dat er verbetering zal optreden voor wat betreft de inkomsten bij de indirecte belastingen. Opvallend was wel, dat de directeur van het Directoraat der Belastingen, Roy May, een kogelbrief toegezonden werd. May werkt aan het opvoeren van de opbrengsten uit invoerrechten en accijnzen en wil de corruptie die zeker binnen het douaneapparaat heerst, terugdringen. Dat betekent dat malafide handelaren die stervens rijk worden door het smokkelen en ontduiken van belastingen, May als een groot obstakel zien. De kogelbrief moet dan ook zeker uit die hoek komen. De directeur der Belastingen moet zich geen moment laten intimideren en zijn werk naar eer en geweten blijven doen. Dit land is al genoeg financiële schade berokkend en corruptieluizen mogen het niet nog meer schade toebrengen. Als May zijn werk eerlijk doet, moet hij dat ook ongestoord kunnen blijven doen.