Suriname zijn rol bij de grensoverschrijdende misdaad begint steeds ernstiger vormen aan te nemen en deze betrokkenheid brengt niet alleen ons land in diskrediet, maar stelt ook de huidige regering Bouterse voor een groot en heikel vraagstuk. Sinds de regering Bouterse is aangetreden, zijn er zowel in Suriname als in het buitenland met name West-Europa, megavondsten aan cocaïne gerapporteerd. In 2017 wisten de justitiële autoriteiten hier en in Europa, maar liefst 10.000 kilo cocaïne in beslag te nemen die vanuit Suriname naar het laatstgenoemde continent was vervoerd. De meeste transporten geschiedden over water in vrachtcontainers. In de eerste week van april, werd maar liefst 3.780 kg cocaïne onderschept in Antwerpen, verdeeld over twee stalen vrachtcontainers . De drugs zaten verstopt in houtpallets en plastic zakken. De justitie in Antwerpen maakte de vangst niet gelijk bekend, omdat ze de belanghebbenden in de kraag wenste te vatten. Of er arrestaties in deze drugssmokkel werden verricht, werd voor ons niet duidelijk. Wat wel een vaststaand feit is, dat Suriname wederom in zeer negatief opzicht wordt belicht en ons land internationaal steeds beruchter, wordt neergezet. Voor een ieder moet het duidelijker worden, dat de drugscriminaliteit Suriname steeds steviger in haar greep krijgt en dat de overheid daar niet tegen opgewassen is of daar doelbewust niet tegen optreedt. Inmiddels wordt dit land uitvoerig besproken in het International Narcotics Control Strategy Report 2018 van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. In dit verslag wordt vermeld dat door onder meer corruptie bij de overheid, de drugssmokkel en de doorvoer geen hinder ondervinden. Ook meldt het rapport binnen welke sectoren van de Surinaamse maatschappij, de witwaspraktijken goed tot groei geraken. Het Noord-Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, baseert zijn conclusies op publicaties in de Surinaamse media. Het Amerikaanse ministerie moet zich naar onze mening niet verbinden aan hypocrisie, door het gewicht van zijn conclusies over witwasactiviteiten in Suriname op de schouders van de Surinaamse media te plaatsen. De Verenigde Staten van Amerika hebben de meest geavanceerde inlichtingendiensten op deze aardkloot en hun Drugs Enforcement Administration, DEA, weet meestal meer over al hetgeen zich in ons land voltrekt op het gebied van drugshandel en de daaruit voortvloeiende witwaspraktijken en behoeft zich daarom ook niet te beroepen op berichtgeving in de Surinaamse pers. Niet zelden hebben buitenlandse inlichtingendiensten waaronder ook de Amerikaanse, leden van onze opsporing die door hen nog als bonafide werden gezien, cruciale informatie verstrekt die tot opvallende arrestaties en ontmantelingen van drugsactiviteiten hebben geleid. Gegevens ontlenen over de witwasserij van oneigenlijk verkregen middelen in dit land aan de Surinaamse media, is daarom een mislijkmakende uitweg om zo je eigen gegevens te versluieren. Ook wordt er beweerd, dat door corruptie, de Surinaamse autoriteiten hand- en spandiensten verlenen aan de drugsmaffia. Daar zal de Surinaamse regering dan maar haar eigen antwoord op moeten formuleren. Wat wel heel opvallend is, is dat er heel grote drugsvangsten zijn gedaan in de afgelopen 16 maanden, maar dat er slechts ‘kleine vissen’ werden aangehouden. De grote drugsbazen zijn maar al te vaak straffeloos gebleven en het is dan ook niet vreemd, dat de Amerikanen suggereren, dat de overheid deze criminelen een hand boven het hoofd houdt of blijft houden. De drugsbaronnen die ook grotendeels bij de Amerikaanse inlichtingendiensten bekend zijn, kunnen hier wel vrijelijk hun verkregen kapitaal witten, aangezien we hier niet over een Fiscale Inlichtingen en Opsporings Dienst, FIOD, beschikken, die nauwkeurig zou kunnen nagaan hoe bepaalde investeringen van de grond komen en hoe men aan de daartoe vereiste middelen komt.