Ja hoor, de zoveelste reshuffeling binnen het kabinet Bouterse wordt op korte termijn doorgevoerd. Vanaf de NDP-regering onder leiding van Desi Bouterse aan de macht kwam in augustus 2010, hebben zeker 25 ministers voor de voltooiing van hun ambtstermijn van 5 jaar, het veld moeten ruimen. Telkenmale werden bewindslieden aan de kant gezet, omdat zulks ten goede zou komen aan de invulling van een efficiëntere beleidsvoering. Maar van een beter beleid en een merkbare en snelle ontwikkeling van dit land hebben we in de afgelopen bijna 8 jaar, maar bitter weinig gemerkt. Wat we wél hebben gezien, is een zwaar vernielde macro-economie, een enorme devaluatie van de SRD van minstens 100 procent, een inflatie op elk gebied, een instabiele wisselkoers, ernstige verslechtering binnen de gezondheidszorg en het onderwijs, zwaar teruggelopen deviezeninkomsten uit de export en een enorm begrotingstekort dat de overheid tot nog toe tracht te dichten met interne en externe leningen en belastingverhogende maatregelen die het volk van Suriname alleen maar armer maken. Tot op heden propageert de regering Bouterse steeds de prodcutieverhoging, maar slaagt er maar niet in zulks voor elkaar te krijgen. Lokale en buitenlandse investeerders kijken de kat uit de boom en weigeren tot nog toe meer geld te steken in een economie die geen verbetering vertoont en willen nog minder middelen vrijmaken gedurende een regiem dat nauwelijks of geen vertrouwen inboezemt. Bovendien, als je als ondernemer overgaat tot verhoging van productie, moet de koopkracht sterk zijn en dat is in Suriname momenteel helemaal niet het geval. Te midden van de heersende economische depressie, weet de regering niet veel meer te doen dan het zoveelste probeersel wederom toe te passen in de vorm van reshuffeling binnen de Raad van Ministers. Na het ruilen van 25 ministers vanaf 2010, moet het toch voor Bouterse en zijn NDP, duidelijk zijn dat dit soort ingrepen geen soelaas biedt. Het steeds maar wisselen van ministers heeft tijdens de dictatuur onder leiding van dezelfde Bouterse, geen oplossingen geboden en liet Suriname in 1987 achter met een totaal geruïneerde economie en een lege staatskas. Dat men daarom nog steeds niet heeft begrepen, dat de NDP-cultuur van reshuffelen nauwelijks verbetering brengt en vooral niet wanneer de vervanger van de voorganger absoluut niet de vereiste bagage heeft om een ministersfunctie naar behoren in te vullen. Partijloyalisten en politieke slijmerds met een dieftige en zeer corrupte instelling, maken nog geen goede ministers. Ze werken de ontwikkeling van het land juist tegen en benadelen het volk financieel op een afgrijselijke manier. Maar als we kijken naar de invulling van ministersposten en de daarna volgende reshuffelingen, ontkomen we zeker niet aan de indruk, dat de NDP voor wat betreft het beschikbare kader als straatarm kan worden aangemerkt. Het is dan ook niet vreemd, dat men er alles aan doet kader af te romen uit andere politieke partijen en men vooral de pijlen heeft gericht op intellectuelen en capabele krachten uit met name de NPS. Of deze mensen hun nek wensen uit te steken voor Bouterse en zijn regering, valt nog te bezien. Deze lieden weten toch ook op welke ondankbare en onelegante wijze je wederom je congé kan krijgen. En bovendien is het momenteel zeker zo, dat bijvoorbeeld de ministeries van Onderwijs, Justitie en Politie, Openbare Werken Transport en Communicatie en Volksgezondheid, er maar weinig eer te behalen valt, mede door het enorme gebrek aan hoog noodzakelijke middelen om redelijk goed beleid van de grond te krijgen. De namen van onder meer de NPS’ers Assen en Levens worden genoemd als kandidaten voor een ministersfunctie in het kabinet Bouterse II. Of deze mensen bereid zullen zijn te werken voor de NDP onder deze zeer penibele omstandigheden, blijft een open vraag. Het benaderen van Assen en Levens kan ook een andere bedoeling hebben en die is het verder ondermijnen van de groene partij. Hoe het ook zij, degenen die tot de Raad van Ministers zullen toetreden, krijgen een zware en ondankbare taak te vervullen waarbij het helemaal niet zeker is dat die taak met succes en satisfactie zal kunnen worden volbracht.