“Kijken we naar ons afvalbeheer, dan is onze afvalstroom in de loop der jaren heel sterk toegenomen. Onderzoek heeft uitgewezen dat een groot deel van het afval bestaat uit huishoudelijk afval en zwerfaval waarvan het grootste deel uit plastic bestaat.” Dit zei Louise Zuilen, onderzoeker aan de Anton de Kom Universiteit, vandaag bij de viering van het 20-jarig bestaan van het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS).

De milieuorganisatie heeft gemeend om gepaard aan dit heuglijk feit, de lezing: ‘Plastic Awareness’ te organiseren om de gemeenschap bewust te maken van het gebruik en de nadelige gevolgen van plastic voor het milieu. Uit data van het ministerie van Openbare Werken, Transport en Communicatie (OWT&C), die verwerkt is door het Algemeen Bureau voor de Statistiek (ABS), blijkt dat het grootste deel van het afval terechtkomt in het milieu.

Door de jaren heen, vanaf 1998, zijn enkele bedrijven, zoals Fernandes en Para Springs gestart met PET-recycling programma’s. Zo werd er door verschillende bedrijven plastic afval op diverse plekken opgehaald en gerecycled.

In 2015 had de Surinaamse industrie al 150 miljoen petflessen gebruikt. Volgens Zuilen bestaat er behoefte aan meer duidelijkheid over plastic ten aanzien van de omvang van het probleem, hoe gevaarlijk het plastic in het milieu is en waarom. Verder moet er ook gekeken worden naar hoe ernstig de plasticvervuiling in Suriname is. Wereldwijd is bekend dat plastic nooit vergaat, wel zorgt plasticafbraak ervoor dat het plastic voor een deel uit het milieu verdwijnt, maar met nadelige gevolgen voor mens en milieu. Door voortdurende weerwisselingen vindt afbraak van plastic plaats. In de loop der jaren breekt plastic verder af tot microplastics en nano plastics, die door vissen en andere schelpdieren voor voer aangezien kunnen worden. Uiteindelijk komt het plastic dan in de voedselketen van de mens terecht.

Wetenschappelijk onderzoek naar plasticvervuiling wordt in Suriname op laag niveau gedaan. De onderzoeken worden wel gedaan, maar geïnitieerd door wetenschappers en scholingsinstituten die geïnteresseerd zijn in afvalbeheer. Deze onderzoeken berusten niet op overheidsbeleid, hoewel het doen van onderzoek wel is opgenomen in het ontwikkelingsplan. Volgens Anwar Alibux van Stichting Samarja, is recyclen de aanpak voor plasticvervuiling. Maar recyclen is alleen mogelijk als de bewustwording op gang komt, logistiek, transparantie en coördinatie, aanwezig zijn.

In Suriname zijn er enkele bedrijven die zich bezighouden met het scheiden, het inzamelen en de export van afval en weer anderen de bewustwording op gang proberen te brengen. Belangrijk is een wetenschappelijk onderzoek met waarde voor de samenleving en het ontwikkelen van nieuwe onderzoeksmethodes met nieuwe thema’s. Echter vormen financiën een grote beperking voor het doen van onderzoek.

door Priscilla Kia