Na de vondst van een narco-onderzeeër in Saramacca, zijn wij als gemeenschap zeer nadrukkelijk met de neus op de feiten gedrukt en is glashard aangetoond dat we een ‘hub’ van grote importantie zijn geworden voor voornamelijk buitenlanders, die zich bezighouden met de grensoverschrijdende misdaad met als doel het verder transporteren van enorme hoeveelheden cocaïne naar hoofdzakelijk West-Europa, Afrika en elders op deze planeet. Het schip waarin bij de ontdekking in een door zwaar materieel gegraven kanaal, geen cocaïne werd aangetroffen, zou naar alle waarschijnlijkheid op korte termijn worden ingezet voor het vervoeren van duizenden kilo’s cocaïne naar een andere bestemming, waar grif voor de drugs wordt betaald. Zoals inmiddels bekend, gaat er in zo een ‘semi-submersible vessel’ minimaal 5000 kilo cocaïne, hetgeen inhoudt dat minstens een dergelijke hoeveelheid hier opgeslagen ligt, wachtende op het juiste moment voor doorvoer. Hoe deze grote hoeveelheden hier zijn beland, geeft te raden, maar daar heeft men bij justitie al een heel duidelijk beeld van. De minister van Justitie en Politie, verklaart dat er geen Surinamers betrokken zijn geweest bij de vondst van de narco-sub, daarmede geeft de minister onverbloemd toe, dat onze opsporingseenheden het moesten hebben van informatie verstrekt door het buitenland en dat ons inlichtingennetwerk niet opgewassen is tegen de sluwe werkwijzen van de narco-handelaren. Overigens is het geen geheim, dat onze veiligheidsstructuren in de afgelopen zeven jaren ernstig zijn verzwakt door niet over voldoende middelen te kunnen beschikken en in bepaalde gevallen zelfs doelbewust ondermijnd zijn. En laat het eens goed gezegd worden: binnen de gewapende machten zijn er lieden die absoluut corrupt zijn en hand- en spandiensten verlenen aan criminelen en door hun handelen, collegae die wel naar eer en geweten hun werk wensen te doen, in groot gevaar brengen. Het is dan vooral in het bestrijden van de grensoverschrijdende misdaad voor de eerlijke en hard werkende opsporings- en vervolgingsambtenaren, geen eenvoudige opgave op te treden. En hier komt natuurlijk ook gelijk de grootschalige corruptie om de hoek kijken en is het niet vreemd dat bepaalde zaken die betrekking hebben op de drugsbestrijding, in de doofpot belanden. De regering onder leiding van Desi Bouterse heeft in de narco-sub affaire de mogelijkheid aan te tonen, dat ze de justitie zonder welke hindernis dan ook, haar werk laat doen en de verdachten worden vervolgd en berecht, of ze laat zien machteloos te staan tegenover de belanghebbenden uit de narcowereld. De huidige regering onder leiding van president Bouterse, bevindt zich thans wel in een heel moeilijk parket, want omliggende landen die ook zwaar gebukt gaan onder de drugsmisdaad, zullen het niet langer tolereren dat Suriname blijvend wordt misbruikt als ‘hub’ voor de doorvoer van enorme hoeveelheden cocaïne naar hun territoria. Als we uit nonchalance of eigen belang blijven talmen en de doorvoer blijft gedijen, zal men vanuit rijke en invloedrijke staten maatregelen tegen Suriname nemen. Die kunnen op gevarieerde wijzen worden toegepast. Economische strafmaatregelen zullen dit land helemaal naar de afgrond brengen en als die niet helpen, is nog altijd de gewelddadige interventie, de finale optie. Daarbij komt dan ook onmiddellijk de onder curatele stelling van ons bestuur voor de dag. Nu reeds worden we in het buitenland aangeduid als ‘failed state’ because the state failed. Maar als je behalve slecht beleid, ook nog het hoofd buigt voor een scala van onrechtmatigheden en internationaal als paria gebrandmerkt wordt, dan is het eind zoek. Met grote belangstelling kijkt men daarom zowel lokaal als in het buitenland toe hoe de kwestie van de narco-sub wordt aangepakt en afgehandeld. Naar aanleiding van deze bestuurlijke aanpak, zal men in het buitenland besluiten wat voor attitude men voortaan moet hanteren ten opzichte van de Republiek Suriname onder het huidige bestuur.