Gisteren, precies 38 jaar geleden, werd Paramaribo opgeschrikt door geweerschoten in de vroege ochtend. Al heel vroeg in de ochtend brak er ook paniek uit onder de mensen die zich naar het werk begaven, toen het tot de stedelingen doordrong dat een staatsgreep gaande was en dat militairen doende waren de regering Arron door middel van geweld af te zetten. Reeds tegen 10.00 uur ‘s morgens waren gewapende militairen in het centrum van de stad bezig strategische punten over te nemen. Het hoofdbureau van politie ging tussen 9.00 en 10.00 uur in vlammen op na door een patrouillevaartuig van de marine met een bofor kanon beschoten te zijn. In de stad verplaatsten gewapende militairen in verschillende voertuigen, waaronder DAF YP pantserwagens, zich. De Memre Buku Kazerne was toen reeds ingenomen. Bij de aanval op de kazerne vielen verschillende doden. Een ordinaire staatsgreep van onderofficieren onder leiding van de sergeant-majoor Desi Bouterse met zeer intensieve bemoeienis van de kolonel Hans Valk, militair attaché op de Nederlandse ambassade aan de Mr Dr. J.C. de Mirandastraat werd gepleegd. De macht werd overgenomen en de militaire dictatuur die daarna zeven lange jaren zou duren, werd gevestigd. In 1987 richtten exponenten uit deze periode van dictatuur de politieke partij NDP op. Bij de verkiezingen van november 1987 werd deze partij totaal afgewezen door de Surinaamse bevolking en kwam met slechts 1 zetel in het parlement. Het Surinaamse volk gaf het signaal dat het schoon genoeg had van Bouterse en zijn militaire trawanten. En toch na 1987, zagen Bouterse en zijn militaire en burgervolgelingen wederom kans door middel van een coup (december 1990) , politiek verraad en overloperij 1996-2000, wederom politieke overloop 2010, Pertjajah Luhur en A-combinatie en overwinning in 2015, de politieke macht in handen te krijgen. De zogenaamde ‘Dag van de Revolutie’ werd gedurende regeringen onder leiding van de NDP, weer als nationale vrije dag geplaatst. In de vroege ochtend van 25 februari onder NDP-bestuur, wordt er dan een samenkomst gehouden op het zogenaamde Revo-plein waar tot 25 februari 1980 het Hoofdbureau van Politie stond. Rond middernacht van 24 op 25 februari worden er dan kransen gelegd bij het Monument van de Revolutie en is Desi Bouterse, de toemalige couppleger en thans president van Suriname, de voornaamste spreker. Dat was dan het afgelopen weekend ook weer het geval. De bijeenkomst werd in vergelijking met voorgaande jaren niet goed bezocht en had meer van een samenkomst van de die-hard NDP’ers en de inmiddels bejaarde bestuurders uit de jaren ‘80. Wie had gedacht dat Bouterse belangrijke zaken naar voren zou halen die verband houden met het bestrijden van de huidige crisis in het land, is bedrogen uitgekomen. De inmiddels dikke zeventiger vertelde dat hij de komende tijd herhaaldelijk de trap van de SLM-kisten zal beklimmen voor buitenlandse reizen. Wat deze reizen voor Suriname aan voordeel op zullen leveren, stelde hij niet. Belangrijke buitenlandse bezoekers zullen Suriname aandoen om over verschillende zaken met ons van gedachten te wisselen. Ook vicepresident Adhin zal binnenkort naar het buitenland afreizen. Wat voor voordelen de reizen van Adhin zullen opleveren voor Suriname, werd evenmin duidelijk. Zoals zo vaak door Bouterse van de Surinaamse samenleving gevraagd, betreft een van haar een nationale opstelling. Dat er op 2 maart voor Suriname zal worden gebeden, haalde Bouterse ook aan. Op vrijdag 2 maart is het Wereldgebedsdag en zal men in veel landen in gebed gaan en dus zeker niet louter voor Suriname. De president heeft zo vaak aangehaald dat zijn paarse partij vooral een politieke organisatie is van en voor jongeren. Daar is bij de leiding nog niet veel van te merken als we slechts kijken naar wie bij de politieke besluitvorming het voor het zeggen hebben. Nog steeds bepalen de inmiddels bejaarde topfiguren het beleid ten volle en stelt de doorstroming van jongeren binnen de NDP niet veel voor. De geloofwaardigheid en het vertrouwen in de leiding en hetgeen ze steeds propageert, nemen daarom steeds verder af. Een dagblad drukte een foto af van de coupplegers van het eerste uur en daaruit blijkt zeker, dat wil de NDP politiek overleven en nog geloofwaardig overkomen bij het electoraat, ze ten spoedigste aan jong en vooral eerlijk elan moet overdragen. De ouderen uit deze partij hebben in de afgelopen zeven jaar ons als land en volk zeker niet veel goeds gebracht, gezien de diepe crisis waarin we momenteel verzeild zijn geraakt en tot nog toe er geen tekenen te bespeuren zijn die op spoedige verbetering wijzen. Bouterse dient er zeker op gewezen worden, dat een vader van een natie vooral in een tijd dat het land gebukt gaat onder een enorme crisis en de problemen legio zijn, een goede vader bij het ‘gezin’ dient te blijven en niet doodleuk gaat reizen, nog meer geld verspilt en de familie aan haar lot overlaat.