De zoveelste blunder van het kabinet Bouterse is aan het licht gekomen. Suriname heeft de afgelopen 2 jaar zijn contributie als lid van de Verenigde Naties (VN) niet voldaan. Door deze achterstalligheid, zijn wij de VN als lidland thans maar liefst 800.000 dollar schuldig. Door deze ernstige tekortkoming heeft Suriname zijn stemrecht binnen de algemene vergadering van de Verenigde Naties verloren. Indien Suriname weer wenst te participeren bij het stemmen in de Algemene Vergadering van de VN, moet er binnen de kortste keren minimaal 100.000 dollar overgemaakt worden. Dat de resterende 700.000 dollar alsnog zal moeten worden voldaan, staat buiten kijf. Samen met ons land mogen Equatoriaal Guinea, Venezuela, de Centraal Afrikaanse Republiek, Dominica, Grenada, Libië en Jemen, eveneens niet meedoen bij de stemming in de algemene vergadering. Opvallend zijn de twee “close friends” van Suriname: Venezuela en Equatoriaal Guinea die ook als wanbetalers zijn opgesomd door de VN. Zover we ons kunnen herinneren is het nog niet eerder voorgekomen dat een Surinaamse regering na de staatkundige onafhankelijkheid, op een dergelijke wijze in gebreke is gebleven bij een zo belangrijk wereldorgaan als de VN. De regering Bouterse die de afgelopen jaren voor honderden miljoenen dollars in het buitenland heeft geleend, is niet in staat gebleken enkele tonnen op jaarbasis vrij te maken voor de bijdrage van ons land aan de Verenigde Naties. Eigenlijk moeten we niet helemaal verbaasd zijn over hetgeen zich nu in de relatie met de VN voltrekt, omdat we weten dat deze regering overal als wanbetaalster bekend staat en in het bijzonder haar lokale financiële verplichtingen niet nakomt. Wat een vieze beurt maken we nu niet op internationale fora door deze bekendmaking van de VN-woordvoerder Stephane Dujarric? Misiekaba moet nu helemaal niet proberen zaken af te wimpelen door te stellen dat het land grotere problemen ter oplossing heeft dan een contributie aan de VN. Het is ronduit een schande dat we op een dergelijke wijze naar buiten worden gebracht. Deze regering maakt dat we steeds meer extern worden gezien en aangemerkt als een failed state en dat allemaal door toedoen van een regering die voortdurend bij het uitvoeren van haar beleid faalt. En dan te bedenken dat ditzelfde kabinet, de algehele samenleving voortdurend op de hielen zit met tal van fiscale maatregelen om zijn inkomsten te kunnen vermeerderen. De belastingaanslagen in allerlei vormen worden ons steeds weer voorgeschoteld en dan blijft er geen andere keus over dan betalen. Maar de overheid op haar beurt, betaalt haar schulden òf te laat òf vaak uit rancune helemaal niet. Wat ons onlangs ook is opgevallen, is dat een bewindsman ons het verhaal voorhield, dat men in het buitenland erg happig is om de schuldbrieven van staat te bemachtigen. Een totaal ongeloofwaardig verhaal, vooral gezien het feit dat we overal diep in de schulden zitten, dat is nu weer keihard bewezen door onze schandelijke achterstalligheid in contributiebetalingen aan de Verenigde Naties. Wat is met het vele geld dat Hoefdraad in de afgelopen twee jaar heeft geleend, gebeurd? Daar moet de bewindsman maar eens een overzicht van geven. Aangezien de regering in de praktijk geen openbaarheid van bestuur huldigt, houden we daar zeker geen rekening mee. De contributiekwestie aan de VN is een enorme blunder en die zal heus niet de laatste zijn. Binnenkort kunnen we de beoordeling van Moody’s en Standard & Poors verwachten, dan zal duidelijk worden hoe het met onze kredietwaardigheid gesteld is en hoe deze regering daarop zal anticiperen.
****
De Nederlandse minister Halbe Zijlstra van Buitenlandse Zaken, vertrouweling en rechterhand van premier Mark Rutte, is gisteren opgestapt nadat hij betrapt werd op een grove leugen. Zijlstra had verklaard, dat hij samen met Shell-topman Jeroen van der Veer in de datsja van de Russische president, Vladimir Putin, was geweest. Achteraf is gebleken dat Zijlstra nooit in dit gezelschap met Putin had verkeerd. Zijlstra had gelogen, omdat hij zijn geloofwaardheid als minister van Buitenlandse Zaken wenste te vergroten. Nadat hij op zijn leugen werd betrapt, viel binnen 48 uur de steun binnen de Nederlandse coalitie voor hem weg en had hij geen andere keus dan op te stappen. Zo hoort dat binnen een gezonde democratie waar bewindslieden precies weten wanneer hun positie niet langer houdbaar is. Maar in een ongezonde democratie, zoals wij die hier kennen en grote belangen de voorkeur genieten, blijft een bewindsman na op aperte leugens te zijn betrapt op onbeschaamde wijze op zijn stoel zitten. Dodson rijgt de ene leugen na de andere aan elkaar in de kwestie van de skalians op het meer, en toch stapt hij niet op en wordt klaarblijkelijk ook nog een hand boven het hoofd gehouden door de man die ministers benoemt en ontslaat.
