Abop-assembleelid Marinus Bee, heeft gistermiddag tijdens de behandeling van de ontwerpwet houdende ratificatie van het verdrag Minamata Convention on Mercury, aangehaald dat vragen die hij eerder had gesteld aan de minister van Natuurlijke Hulpbronnen (NH), Regilio Dodson, niet zijn beantwoord. Bij een eerdere vergadering met hetzelfde onderwerp, heeft Dodson het assembleelid verwezen naar eerdere documenten en video’s van het parlement, waarin volgens Dodson ingegaan is op de vragen van Bee. Echter kwam de parlementariër na onderzoek tot de conclusie dat de vragen niet zijn beantwoord. Gistermiddag heeft hij wederom een beroep op de minister gedaan om in te gaan op de eerder gestelde vragen, die vervolgens weer aanhaalde.  Bee zei dat de uitspraken die hij in de vorige vergadering heeft gedaan over de skalians, door de minister misschien worden gezien als een aanval hebben gezien, terwijl ze slechts bedoeld waren als een bijdrage om de minister te ondersteunen en te beschermen. Tot nog toe is er door de minister niet aangeven wie de opdrachtgever is; wat de operatie kost en wie die zal betalen; hoe lang de operatie gaat duren en binnen hoeveel tijd de parlementariërs over het rapport kunnen beschikken. Ook vroeg Bee hoe de selectie van de skalians die op het stuwmeer opereren, plaats heeft gevonden en wie dat coördineert; verder vroeg hij wie het aanspreekpunt is van het project  namens NH. De vragen zijn volgens Bee nog valide en de minister dient duidelijkheid over deze zaken te geven.

Ook haalde Bee aan dat er duidelijkheid moet komen over het aantal goudvelden in Suriname. Daarnaast haalde hij aan dat er ook een andere boosdoener is, namelijk de goudopkoopplaatsen. Het aantal hiervan in Paramaribo is volgens hem ook niet bekend. Hij merkte op dat bij het verbranden van goud er kwik vrijkomt, wat voor problemen kan zorgen. Verder zegt hij dat er ook in woonwijken goudopkoopplaatsen zijn, hetgeen negatieve gevolgen heeft voor mens en milieu.

Volgens Bee gaat het erom dat mensen beschermd moeten worden tegen de gezondheidsrisico’s die kwik teweeg brengt.  Hij pleit voor verandering in de werkwijze in de goudindustrie. Hij haalt aan dat er een win-winsituatie moet komen voor de regering, het volk en de mensen die nu gebruik maken van kwik bij hun werk.

In zijn betoog haalde hij aan, dat hij tot de conclusie is gekomen dat de veroorzaker van de milieuvervuiling, de mens is. Generaties na elkaar hebben hieraan bijgedragen volgens hem. Vooral op het gebied van industrialisatie zijn er nadelige gevolgen gekomen voor mens en milieu. Maar ook educatie en technologie dragen volgen hem hierbij aan. Bee zegt dat er allerlei strategieën blijken te zijn uitgedacht om de huidige planetaire noodtoestanden aan te pakken. “Een lang bestaande strategie is duurzame ontwikkeling. Het promoten van economische en sociale groei binnen de ecologische grenzen van de planeet”, zegt hij. Hij is van mening dat er met de voorbereiding van het Minamata verdrag, sprake kan zijn van een veelbelovende ontwikkeling voor Suriname.

door Richelle Mac-Nack