De afleggersvereniging Michaël spreekt haar misnoegen uit over wat zij noemt “het onethisch begraven van baby’s in Suriname”.

De vereniging zegt twee weken terug geconfronteerd te zijn met een manier van begraven in Suriname, “die wij als afleggers hebben aangemerkt als ‘mensonwaardig’ omgaan met de overledene (die het toch niet meer weet) versus de nabestaanden (die dit de rest van hun leven met zich meedragen)”. Michaël meent met het volgende belangrijke stakeholders wakker te schudden.

“Het heeft ons, hoewel wij als afleggers wel wat gewend zijn, zo aangegrepen dat wij na intern overleg besloten hebben dit probleem aan te kaarten. Volgens deskundigen uit ziekenhuizen en begrafenisondernemers, is tegen deze onethische manier van werken en handelen meermaals bezwaar aangetekend bij de autoriteiten.

De situatie speelt zich af bij het mortuarium van het ‘s Lands Hospitaal waar twee baby’s waarvan de ouders uit nood – want je gaat er niet gelijk vanuit dat je je kind zo kort na de geboorte gaat moeten begraven – om financiële redenen het zogenoemde pakket voor een ‘lantiberi’ hebben.

Wij krijgen van ervaringsdeskundigen, bij het ontdekken van dit pakket de vraag, waarom wij de familie niet hebben geadviseerd om niet voor dit pakket te kiezen.

Op dat moment ging er nog geen lichtje branden, totdat er op de deur werd geklopt en er gemeld werd dat de lijkwagen er was. Bij navraag bleek er wel een wagen te staan, maar die was bestemd voor een overledene die in de kamer verzorgd was.

Kort daarna kwam een meneer, die niet de gebruikelijke kleding droeg die wij van de chauffeur van de desbetreffende wagens kennen, zich melden en aangeven dat hij nog wat andere zaken op te halen had en op een bepaalde ergens op de hoek van de Magenta-weg en een andere straat zou arriveren. Waarop wij, niet wetende wat ons te wachten stond, de moeder die kortgeleden haar kind verloren had, te kennen gaven, dat zij in dat geval niet mee kon rijden met de wagen.

De verontruste reactie van de ervaringsdeskundigen werd ons ter plaatse duidelijk, omdat er een truck kwam aangereden waarin beide kistjes, tezamen met het afval van ziekenhuizen dat ook daar begraven zou worden, lagen. De beide kistjes waren identiek en er waren geen markeringen die aangaven welke baby in welk kistje lag.

Ze zijn dood, maar dat ze maar kort op deze wereld geweest zijn, betekent nog niet dat zij het verdienen op een dergelijke manier naar hun laatste rustplaats gebracht te moeten worden. Dan hebben wij het nog niet over het feit dat zij tussen ziekenhuisafval naar hun laatste rustplaats zijn gereden!

Tot de dag van vandaag zijn er niet alleen bij de ouders, maar ook bij ons als afleggers, twijfels of wij de juiste baby in het juiste graf hebben gelegd en begraven. Wij van aflegvereniging Michaël zijn de mening toegedaan dat ook als het om een ‘lantiberi’ gaat, de doden op een waardige wijze afscheid moeten kunnen nemen van dit leven en de manier hoe zij naar hun laatste rustplaats worden begeleid. Nabestaanden mogen ons inziens nooit met de vraag blijven zitten of zij de juiste persoon te grave hebben gedragen. ”De vereniging vraagt hiernaast ook aandacht voor de omstandigheden bij de begraafplaats(en) die bekend staat als ‘lantiberi’, welke aangemerkt kunnen worden als mensonwaardig en onethisch.