Al enkele weken gaat het gerucht dat president Bouterse aan zijn zoveelste reshuffeling binnen de Raad van Ministers denkt. Wij vernamen toen, dat minister Welzijn op Justitie en Politie blijft en dat Handel en Industrie in handen van Rabinder Parmessar zou komen. De laatstgenoemde zou plaats moeten maken voor Andoyo Rusland. Ook vernamen wij toen, dat er op Sport- en Jeugdzaken een wissel zou plaatsvinden. De geruchten houden aan en thans is het zo, dat er wederom namen worden genoemd die het veld moeten ruimen, omdat hun functioneren volgens de regering en in het bijzonder Bouterse, te wensen over zou laten. Vanaf Bouterse in 1980 de macht greep, werden er met de regelmaat van de klok minsters gewisseld. Als zaken binnen de zogenaamde revolutie niet volgens de wens van dictator Bouterse vlot verliepen, moesten ministers verdwijnen. Het reshuffelen werd een gewoonte zodra het beleid was verzand, of de zogeheten revolutie niet snel genoeg resultaten opleverde. Ministers die andere zienswijzen er op na hielden en in strijd waren met het gedachtegoed van de militaire machthebbers, moesten weg. Hele kabinetten kwamen en gingen, omdat Bouterse zo verandering dacht te bewerkstelligen. We weten allemaal hoe het met de zogenaamde revolutie is gegaan en wat er van de Surinaamse macro-economie in 1987 over was. Ze lag geheel aan duigen. Thans hebben we een soortgelijke economische situatie met devaluaties, inflatie, wisselkoersinstabiliteit en ernstige koopkrachtverslechtering.
De staat heeft daarenboven ernstig gebrek aan financiën en kan de economie nog maar nauwelijks draaiende houden. Wanneer ministeries wegens hun prestaties niet goed uit de verf kunnen komen, heeft dat in de meeste gevallen niets te maken met de vaardigheden van een bewindsman of bewindsvrouwe, maar met het enorme gebrek aan geld, dat los moet komen vanuit het ministerie van Financiën. En juist die broodnodige middelen die elk ministerie dient te krijgen, komen niet of veel te laat beschikbaar waardoor er geen deugdelijk beleid gemaakt kan worden. Overgaan tot muteren van een minister, zal daarom nauwelijks een beter beleidsresultaat opleveren, omdat alles valt en staat met geld en dat geldt zeker voor elk departement. Wanneer de regering wederom zal reshuffelen zal dat niets meer dan een cosmetische ingreep betekenen, die geen merkbare verandering tot gevolg zal hebben, want ook de nieuwe bewindslieden zullen moeten werken zonder voldoende geld en dat zal geen enkel beleid ten goede komen. Als Bouterse toch tot reshuffelen overgaat, betekent dat voor velen gewoon een zoveelste poging tot het afleiden van de aandacht met betrekking tot de vele problemen waar elke burger dagelijks mee geconfronteerd wordt. En wie zijn de mensen die Bouterse op de belangrijke posten wil benoemen?
Zijn ze wel capabel genoeg? We hebben namelijk niets aan nieuwkomers die nog helemaal ingewerkt moeten worden en het werk dan ook nog zouden kunnen ophouden. Ook betekent een verandering in dit leven nog geen verbetering. Het is daarbij niet uitgesloten, dat een nieuwe minister nog slechter zijn of haar werk zal doen, hetgeen alleen maar verlies voor het land en de staatskas zal betekenen. Voor Bouterse geldt dan ook zeker: bezint eer ge begint aan een nieuw reshuffel avontuur. Op het overgrote deel van de bevolking maken de vele reshuffelingen allang geen indruk meer, ze hebben tot nog toe absoluut geen verbetering teweeg gebracht.