Volgens Dew Sharman, VHP-parlementariër tevens huisarts, zijn de inkomsten van het Staatsziekenfonds (SZF) niet toereikend voor het betalen van de diverse dienstverleners binnen de gezondheidssector. Vanwege de achterstallige betalingen van medisch specialisten, heeft de Vereniging van Medici in Suriname (VMS), drie dagen geleden een felle brief geschreven aan de directeur van het SZF waarin zij meedeelt vanaf maandag 30 oktober t/m vrijdag 10 november 2017, de dienstverlening aan SZF-patiënten alleen in levensbedreigende gevallen te zullen voortzetten.
Sharman geeft aan dat het gaat om klinische verrichtingen, waarbij patiënten zijn opgenomen in het ziekenhuis. “De kosten hiervoor zijn deels voor het ziekenhuis, omdat de patiënt daar heeft gelegen, gegeten, gedronken en geprikt is. Het andere deel is voor de specialist die de patiënt heeft behandeld en geholpen. Deze gelden zijn al negen maanden niet uitbetaald”, legt Sharman uit. Hij geeft aan dat het betalingsgedrag van het SZF steeds verder achteruitgaat.
Het is bijna een cultuur van het SZF geworden om niet of op tijd te betalen. De gelden worden niet in één keer uitbetaald. Dit ligt volgens hem aan het feit dat het SZF niet voldoende liquide middelen heeft om de kosten binnen de gezondheidssector te betalen. De gelden die het SZF ontvangt, worden verdeeld over de totale gezondheidssector. De medische specialisten ontvangen hun gelden niet en hebben daarop geageerd.
Sharman hoopt niet dat het zover komt dat specialisten alleen SZF-patiënten in levensbedreigende gevallen zullen behandelen. “Het SZF is de grootste zorgverzekeraar en ziekenhuizen hebben het ook moeilijk met de financiering. Als SZF niet kan betalen, moeten de diverse instanties gaan brainstormen voor een oplossing”, stelt Sharman.

Hij geeft aan dat de gezondheidszorg met grote financiële problemen kampt. “Op de eerste plaats is er een financiële injectie nodig, zodat het zorgsysteem in stand gehouden kan worden. Ten tweede moeten er maatregelen op de lange termijn genomen worden voor investering in de eerstelijnszorg om verspilling tegen te gaan”, stelt Sharman. Het laatste moet ervoor zorgen dat er veel meer patiënten bij de huisarts behandeld kunnen worden. Slechts een kleine groep zal naar de tweedelijnszorg verwezen worden, waardoor er bespaard kan worden.

-door Priscilla Kia-