De brug bij Falawatra in West-Suriname, heeft het onlangs begeven onder het gewicht van een oplegger die te zwaar beladen was met boomstammen. De brug, bestaande uit een Bailey constructie  is letterlijk in tweëen gebroken onder het gewicht van het zwaar materieel inclusief lading.  Bailey constructies dateren uit de Tweede Wereldoorlog en werden met name door de geallieerde troepen geïnstalleerd om snel tanks en andere zware voertuigen snel te kunnen verplaatsen in hun opmars tegen de Nazi-troepen die grote delen van Europa hadden bezet. Bij het terugtrekken richting Duitsland vernielden de Nazi-troepen veel oeververbindingen waardoor de geallieerden snel nieuwe bruggen moesten aanleggen waar dat mogelijk was. Tijdens en na de oorlog zijn de Bailey constructies ook hier toegepast over niet al te brede kreken en kanalen. Een Baileybrug bestaat uit verschillende secties die aan elkaar worden gemonteerd door middel van gegalvaniseerde pennen waaraan een splitpen is bevestigd. Ook worden er bouten en moeren gebruikt om de stalen delen bij elkaar te brengen. Naar wij vernemen uit zeer goede en deskundige bron, kon de brug bij Falawatra een gewicht van zeker 40.000 kilo torsen, het is daarom onbegrijpelijk dat de brug is ingestort. Onze bron sluit daarom sabotage van de brug niet uit. Ter verduidelijking stelde onze bron, dat in het verleden voertuigen zwaar materieel, beladen met een zware graafmachine en in een ander geval met een D-8 bulldozer, over de Falawatra zijn gebracht zonder enig probleem. Het begeven van de brug komt daarom als zeer vreemd over. Dat de Falawatrabrug in de kreek belandde, kan volgens onze bron ook liggen aan het hele slechte onderhoud van alle bruggen op de weg naar West-Suriname. Al geruime tijd laat de controle en het onderhoud van de bruggen in dat gebied, ernstig te wensen over. In het verleden dirigeerde het LBB regelmatig ploegen naar het gebied om naar de staat van de bruggen te kijken. Ook onder de brug vond er dan een grondige inspectie plaats.  Dat er vrijwel niets meer gebeurt aan  controle en onderhoud van bruggen in het gehele land, is duidelijk te merken bij de brug over de Saramaccarivier bij Pikin Sarong. Het brugdek vertoont nu reeds een aantal mankementen. Ook de wegen moeten regelmatig onderhoud genieten en dat geschiedt nauwelijks of helemaal niet. De wegen worden in de droge tijd kapot gereden en in de regentijd wordt echt zichtbaar hoe groot de schade is die in de droge tijd is veroorzaakt. In het geval van de calamiteit met de brug bij Falawatra, werd deze week nog gemeld dat een concessionaris in het gebied wel eventjes een noodbrug ter plekke zal aanleggen.  Daar moet niet al te lichtvaardig over gedacht te worden. Falawatra is geen kreek of ondiep kanaal, maar een kleine rivier waar je niet zomaar een brug neerzet en zeker niet binnen een tijdsbestek van enkele dagen. Bezint eer ge begint, zouden we willen zeggen tegen de ondernemer die denkt dat aldaar zomaar en snel een noodoeververbinding zal kunnen worden geplaatst. Een Bailey brug met stevige pijlers zou wel binnen enkele dagen geplaatst kunnen worden ter vervanging van de vernielde brug. Maar hebben we wel zo een stalen constructie voor de hand? Wij denken van niet. Er was wel één bij Java over de Boven-Commewijne, maar die is gedemonteerd, gestolen en daarna doorverkocht aan Guyana. En dat is allemaal geschied met medeweten van verantwoordelijken uit dit kabinet en wel na augustus 2010.  Misschien kan men vanwege de regering ook aan ons vertellen, wat met het stalen hefgedeelte van de houten brug bij Carolina over de Surinamerivier is gebeurd. Deze stalen constructie stond een hele tijd op het terrein van Balast Nedam, pal naast de Wijdenboschbrug. Ook deze stalen hefconstructie is met de noorderzon verdwenen. Is dit de manier waarop we ontwikkeling in dit land trachten te bewerkstelligen?
****
Het verraad wordt beloond, maar de verrader zeer zelden. Dat geldt voor al die overlopers uit de VHP uit 1996  en ook voor die madame die gefrustreerd uit de oranje-rode partij stapte om zich schaamteloos aan te sluiten bij de man die ze in het verleden zo in een parlementaire setting wenste te verguizen. Politiek verraad kennen we vanaf de jaren ‘50 van de vorige eeuw en daar is wegens zuiver opportunisme nooit verandering in gekomen. Ook  de opportunist Raymond pleegde verraad en het werd beloond. Maar ook die beloning heeft geen eeuwige duur en zal beëindigd worden wanneer de tijd daar rijp voor is. Raymond hoeft niet te denken dat hij na 2020 nog een rol van betekenis zal kunnen spelen binnen de Surinaame politiek.  Met zijn partijtje dat hij onlangs heeft opgericht, haalt hij niet een halve D.N.A. zetel. Overigens kwam hij in Wanica binnen over de rug van de oranje-rode formatie en in dat district hebben ze hem na het verraad in 2015 totaal uitgekotst. Hij mag ook niet verwachten, dat hij door zijn huidige coalitiegenoot waar hij het verraad voor pleegde, zal worden geaccommodeerd op een verkiesbare plek. Dus Raymond, in 2020 zal duidelijk worden wat het verraad je op den duur heeft opgeleverd. Wij denken politiek niet meer dan zero. Op financieel gebied heb je dan wel je schaapjes op het droge aan de Lelydorperweg.