Vanaf het eerste schot viel op 25 februari 1980, was het duidelijk dat bepaalde lieden die nauw verbonden waren aan de gewelddadige machtsovername die later omgedoopt werd in ‘revolutie’, een eigen agenda hadden en de zwaar linkse weg wensten te bewandelen. De Koude Oorlog tussen de communistische Sovjet-Unie zijn vazalstaten in Oost-Europa en Cuba en het Westen onder leiding van de Verenigde Staten, was toen nog in volle gang en die invloeden deden zich dan ook stevig in ons land gevoelen. De kabinetten die na 1980 uit burgers en militairen bestonden, hadden dan ook allemaal te maken met twist tussen communisten, gematigd ingestelde socialisten, nationalisten en democratisch gezinde elementen. De politiek en ideologisch zeer pover ontwikkelde onderofficieren, lieten zich dan ook op verschillende momenten ompraten en misleiden door intellectuelen uit de verschillende politieke overtuigingen en ideologieën. Bouterse die toentertijd gerust als een politieke onbenul kon worden gezien, was slechts geïnteresseerd in machtsconsolidatie en liet zich dan ook op de verkeerde momenten door kwaadwilligen adviseren. Deze adviezen brachten hem in 1982 in de verkeerde linkse richting en men wist hem uiteindelijk te overtuigen (Palu-adviezen en invloeden uit het Greneda van Bishop) op een extreme en fatale wijze af te rekenen met mensen die de democratie in dit land in al haar facetten hersteld wensten te zien. Ook toen kon een ernstig misleide Bouterse niet doorgronden dat de adviezen van deze misdadig ingestelde elementen, die ook alleen op machtsbehoud uit waren, hem totaal zouden doen vervreemden van fatsoenlijk en democratisch ingestelde naties. De moorden op 8 december 1982, hebben voor veel landen die het respecteren van de mensenrechten als een voorwaarde stellen voor het onderhouden van goede en gezonde bilaterale relaties, de deur dicht gedaan. Bouterse was op het verkeerde spoor gebracht en kon niet meer als acceptabel gezien worden. De invloed van de Sovjet-Unie en handlanger Cuba werd steeds ingrijpender in Paramaribo. De Cubaanse ambassadeur, Cardenas, bemoeide zich steeds vaker met de richting die wij als land moesten opgaan. Vliegtuigladingen uit Libië met Russische en Oost-Duitse wapens, kwamen in de nachtelijke uren op de J.A.P luchthaven binnen. Toen naderhand er ook nog aanwijzingen en in bepaalde gevallen zelfs bewijsmateriaal werd verstrekt, dat onder zijn regiem de drugshandel welig tierde en dat hoge officieren daarbij betrokken waren geraakt, was de maat vol. Bouterse en zijn directe entourage hadden het in ieder geval voor Westerse landen die al decennialang een verwoede strijd voeren tegen de grensoverschrijdende misdaad en met name de drugshandel, verbruid. Voor Den Haag was de maat na de Decembermoorden ook vol en ook voor Washington is de persoon van Bouterse al jaren niet meer acceptabel. Een man die op verzoek van de Nederlandse justitie door Interpol op een signaleringslijst is geplaatst, kan voor geen enkele Amerikaanse regering, Democratisch of Republikeins, worden aanvaard. Wat voor keus blijft er dan voor een Bouterse en zijn paarse trawanten over? Juist ja, het aanpappen met andere paria’s uit Latijns- en Midden-Amerika en het Caribisch gebied. En wie zijn dat nou eenmaal. De regeringen van Venezuela, Cuba, Nicaragua en misschien Bolivia, zullen nog wel met een glimlach richting onze eerste burger kijken. De overige landen op dit halfrond, zien hem liever vertrekken dan komen. Bouterse heeft eigenlijk na de aanhouding van zijn zoon in Panama, getoond nog slechts naar Venezuela en Cuba te willen reizen, omdat zelfs hij de garantie niet heeft ongeschonden terug te kunnen keren als hij zijn reis naar andere landen zou aanvaarden. Cuba en Venezuela zijn de enige landen waar Bouterse nog even buiten de grenzen van onze republiek kan zijn. Het is dan ook niet vreemd, dat onze minister van Buitenlandse Zaken bij de Verenigde Naties niet verder komt dan met een verhaal vol lofuitingen voor de twee bevriende staten. Jammer is het voor Suriname, dat wij door een regering worden geleid die ons doelbewust in een isolement heeft gemanoeuvreerd, omdat de eerste burger het voor zoveel vreemde democratisch ingestelde mogendheden heeft verbruid. Voorts heeft Bouterse het door zijn reputatie na 1980 en vooral zijn vrijages in de laatste jaren met zwaar dictatoriale regiems die de mensenrechten voortdurend schenden en alle democratische beginselen overboord hebben gezet, totaal verpest bij westerse staten. Suriname bevindt zich door de politieke koers die deze regering denkt uit naam van dit volk te kunnen en moeten varen, in een zeer moeilijk parket. We moeten alleen maar hopen, dat we niet steeds verder afglijden en worden gezien als een paria in Latijns-Amerika die in één adem wordt genoemd met Venezuela. Als er niet spoedig een wijziging komt in onze attitude ten opzichte van landen waar de democratische waarden en hun beleving op hoog niveau verkeren, zullen wij steeds verder gaan richting groter isolement en dat kan alleen maar nadeel voor dit land en zijn volk opleveren.