Als je in dit land tegenwoordig ziek wordt, moet je maar hopen dat het niet om een ernstige en moeilijk te behandelen kwaal gaat. Als het bijvoorbeeld om hart- en vaatziekten gaat, dan kan je al gauw in de gevarenzone belanden, omdat dure behandelingen en operaties met bijbehorende, niet goedkopende geneesmiddelen, de rekeningen met raketsnelheden de lucht in stuwen en het dan niet meer zeker is dat de assurantie je goed en dekkend tegemoet komt. De ziekenhuizen kunnen maar gedeeltelijk helpen, omdat zij ook in enorme financiële problemen zitten en voor bepaalde kosten niet kunnen terugvallen op assurantiemaatschappijen. Ook krijgen de ziekeninstellingen niet op tijd hun financiële overheidssteun waardoor hun geldnood steeds groter wordt. Een directeur van het AZP, stelde onlangs dat er toch wat moet gebeuren omdat de kosten zo hoog oplopen, dat bijvoorbeeld de afdeling “Spoedeisende Hulp” nu al handenvol geld kost en niet meer dekkend kan opereren op jaarbasis. Daar wordt flink wat geld op jaarbasis verloren en dat kan niet zo doorgaan. Uit een andere bron vernemen wij, dat ziekenhuizen ook te maken hebben met de zogeheten ‘langliggers’, die te lang in het ziekenhuis blijven en dat bepaalde specialisten er een sport van maken patiënten langer dan gewenst te houden om zo de rekeningen aan verzekeringsmaatschappijen, te kunnen verhogen. Een ander vraagstuk betreft de behandeling van nierdialysepatiënten. Een kostbare zaak voor de patiënt, die ook gedekt dient te worden. Een ander fenomeen waar onze medische wereld mee te maken heeft is het oplopende aantal nierpatiënten dat regelmatig behandeld dient te worden. Kan je niet geholpen worden voor een nierdialyse, dan is het einde niet ver weg meer. Een ander verschijnsel dat niet mag worden verzwegen, is het gebrek aan bepaalde medicamenten in de ziekenhuizen. Iemand wordt bijvoorbeeld ernstig ziek en in de Intensive Care opgenomen. Een familielid wordt een aantal recepten in handen geduwd en gezegd de geneesmiddelen buiten te gaan zoeken. Zonder deze medicamenten kan de patiënt het snel begeven. Na vrijwel alle apotheken te hebben afgelopen, worden de medicijnen uiteindelijk tegen een zeer hoge prijs gevonden. Deze patiënt komt er gelukkig levend uit. Maar hoeveel zijn er niet die door een beroerde en nu voor velen onbetaalbaar geworden gezondheidszorg, het loodje hebben moeten leggen? Die cijfers worden angstvallig bewaard en niet naar buiten gebracht. Het gaat niet goed in de gezondheidszorg en het zogeheten Sociaal Zekerheids Stelsel heeft echt niet voor een verbeterde toestand gezorgd. Bepaalde medicijnen op recept zijn niet te krijgen voor bijvoorbeeld mensen met een BaZo-kaart. Kan je het geld voor de medicijnen bij uitzondering wel opbrengen, dan zijn ze er ineens wél. Heeft allemaal te maken met het feit dat de overheid haar rekeningen niet op tijd betaalt en zo vele instellingen binnen de gezondheidszorg in problemen heeft gebracht. Maar we blijven maar doen alsof er niets aan de hand is en we modderen maar voort, terwijl de toestand met de dag verergert binnen de gezondheidszorg. Dat hele vaccinverhaal hoeven we eigenlijk niet wederom aan te halen, zogenaamd is er gebrek op de wereldmarkt aan poliovaccins. Maar voor landen die sterk in de slappe was zitten, is er echt geen gebrek. Wie betaalt die haalt is het steeds en dat geldt ook voor ons.

****

Op alle fronten heeft de overheid financiële tekorten en kan gerust worden neergezet als de grootste wanbetaler aller tijden. Hoeveel bedrijven en personen heeft dit regiem niet in de grootste financiële problemen gebracht in de afgelopen ruim zeven jaar? Maar de overheid doet alsof haar neus bloedt en betaalt gewoon haar schulden heel slecht of helemaal niet. Bus- en boothouders moeten steeds met acties dreigen om aan hun geld te komen. Ziekenhuizen klagen steen en been over de veel te late betalingen. De Medisch Zending kan allang geen adequate medische zorg meer in het achterland garanderen en dat allemaal, omdat Lanti niet over de brug komt. Hoeveel handelsbedrijven willen al geen goederen meer aan de overheid leveren, omdat het altijd weer fout zit wanneer het op betalen aankomt. Maar het verspillen in eigen voordeel gaat gewoon rustig door. Dat hebben we dit weekend weer gemerkt toen bekend werd, dat de overheid 1.7 miljoen SRD zal uittrekken voor de STVS, SRS en het NII. Zogenaamd voor een betere communicatie met het volk. Ach, dat is toch allemaal lariekoek en wie dat allemaal nog gelooft, is zeer naief. Het gaat om zware regeringspropaganda en dan wel op weg naar de komende verkiezingen. De grootste coalitiepartij moet trachten om door veelvuldige propaganda en indoctrinatie het volk weer voor zich te winnen en het in 2020 wederom voor de NDP te doen stemmen. Maar de schade toegebracht in de portemonnee van de Surinamers, is enorm en de financiële kaalplukkerij gaat gewoon door. Met meer propaganda en het kiezen van verkeerde prioriteiten bij de bestedingen van het volksvermogen, ontgaan het electoraat echt niet. Op 25 mei 2020 zullen we zien wat voor toekomst dit volk wenst te hebben: één van stagnatie en verdere achteruitgang of één van verandering en echte vooruitgang.