Het gaat volgens een onlangs afgelegde verklaring van president Bouterse in De Nationale Assemblee, steeds beter in ons land en zijn we over het dieptepunt van de crisis heen. Volgens de president in zijn uitleg kunnen we tegen het einde van dit jaar al een opleving registreren en zal er in 2018 zelfs een economische groei kunnen worden genoteerd, al is die groei nog geen 1 procent. Hoe Bouterse aan deze positieve cijfers kwam, werd geen moment duidelijk. Vermoedelijk deed het staatshoofd zijn uiterste best om zijn politieke achterban en vooral de ‘kan kan’ Boutisten, wederom moed in te spreken. Maar uit het cijfermateriaal verzameld door een Caribische denktank, zal ons land samen met Venezuela en St. Lucia, een verdere krimp in de economie ondergaan. We zijn geen vreemde in Jeruzalem en worden dagelijks met de Surinaamse realiteit geconfronteerd. Een realiteit die niet ontvankelijk is voor allerhande fabels. We zien dagelijks hoe mensen moeten ‘hosselen’ om rond te komen en het dan toch niet redden met het verdiende loon. Ook zien we hoe het bedrijfsleven aankijkt tegen een dalende omzet als gevolg van de dalende koopkracht. Een land met een grotendeels vernielde koopkracht, zal geen vooruitgang op korte termijn kunnen hebben. Wat ook gelijk opvalt, is dat de productie waar voortdurend op gehamerd wordt, maar heel slecht op gang komt. Het vertrouwen bij de klein- en grootondernemer is er al geruime tijd helemaal uit. Meer geld investeren om een reeds gehalveerde productie wederom op te voeren, daar voelt de ondernemer thans maar weinig voor. Velen kijken de kat uit de boom, omdat het investeringsklimaat in dit land momenteel alles behalve gezond is. Produceren voor de export kan slechts als de concurrentiepositie van het te leveren product zeer gunstig is en de afzet gegarandeerd. En juist daar kan het behoorlijk aan schorten. De echte kapitaalkrachtigen die met forse investeringen de zaak wederom zouden kunnen aanzwengelen, hebben daar momenteel maar weinig zin in, dus stagneert de economie in veel opzichten. Ook het niet hebben van een stabiele wisselkoers ten opzichte van harde convertibele munten, heeft tot gevolg dat men niet kan plannen en ook niet bereid is kostbare penningen te besteden in nieuwe investeringen. In dat opzicht heeft Guyana een pluspunt ten opzichte van ons land en zijn toch landgenoten bereid, een deel van hun geld daar te investeren. Dat velen het niet meer zien zitten en niet willen wachten tot 2020, het jaar waarin er wederom verkiezingen in dit land moeten worden gehouden, blijkt wel uit het feit dat ze hun vastgoed van de hand willen doen. Je hoeft niet slechts in Paramaribo rond te rijden en de vele ‘Te Koop’ en ‘For Sale’ borden voor woningen en bedrijfspanden te zien. Ook in de districten is er veel onroerend goed in de verkoop geplaatst. Schrikbarend kan deze ontwikkeling zeker genoemd worden. Velen geven er de brui aan en wensen niet langer onder dit regiem en zijn beleid in dit land te blijven, omdat het er allemaal voor hen zo uitzichtloos schijnt te zijn. Ook het aantal Openbare Verkopen dat dagelijks in de kranten wordt gepubliceerd, geeft aan dat er iets goed fout zit momenteel in dit land. Al deze tekenen bewijzen het tegendeel van de mooie c.q. hoopgevende beweringen van het staatshoofd in De Nationale Assemblee, zoals voormeld. Het gaat ronduit slecht in dit land en de verwachtingen zijn zeker niet goed. Als we alleen maar kijken naar de schoten die voor de boeg werden gelost door de EBS, dat de energietarieven die thans door de gemeenschap worden afgedragen allang achterhaald zijn en dat de overheid van haar subsidies af wil, dan weten we ongeveer al wat ons te wachten staat. Ook kunnen we verwachten dat ook de gasbommen binnenkort niet meer voor het huidige tarief aan de man zullen worden gebracht. Dus wat voor zin heeft het nog om allerlei valse of verdraaide informatie aan de samenleving te verstrekken. De waarheid achterhaalt de leugen altijd wel.