“De Stichting 1 voor 12 zal vanaf nu niet meer meewerken aan het zoeken naar geld voor mensen in nood.” Dit deelde de teleurgestelde Louis Vismale, voorzitter van de stichting, vandaag in gesprek met De West mee.

De stichting is op dit punt gekomen na de bouw van de zevende, tevens laatste sociale woning, die zij bouwde voor de familie Krenten. Vismale gaf aan dat er voorheen dagelijks of twee keer per week werd gedoneerd, maar dat dit proces nu hortend en stotend verloopt. De stichting heeft niet alleen besloten om te stoppen met de bouw van sociale woningen, maar ook met het inzamelen van geld voor medische operaties in het buitenland of andere problemen.

Teleurgesteld vertelt Vismale over het verloop van het proces. “Uit hoop op een vlotter verloop zijn alle 51 assembleeleden en een aantal ministeries aangeschreven. Ik hoopte niet op grote bedragen, maar als alle assembleeleden tenminste SRD 200 hadden gedoneerd, was de zaak vlotter verlopen. Het is een sociaal gebeuren en de president heeft ook altijd aangegeven dat wij elkaar moeten helpen. De assembleeleden zijn daar voor het volk, maar als zij niets kunnen betekenen voor de gemeenschap in nood, wie ben ik om door te gaan?”, vraagt Vismale retorisch.

Op het verzoek om hulp, hebben slechts Mike Noersalim, minister van Binnenlandse Zaken en Mike Nerkust, districtscommissaris van Paramaribo Noord-Oost, gereageerd. Zij hebben geld en een waardebon gedoneerd ten aanzien van de bouw van de 7e sociale woning. Vismale maakte duidelijk dat het geen verplichting is om te doneren, maar dat zij tenminste de ondersteuning van de overheid nodig hebben. “Elke minder daadkrachtig gezin van wie de woning is afgebrand, heeft recht op een financiële bijstand van het ministerie van Sociale Zaken. Dit gezin heeft niets gekregen. Als het ministerie dat belast is met dit soort zaken, zelf niets kan betekenen voor de mensen, dan heeft het geen zin om verder te gaan”, zegt Vismale.

Voor de bouw van de zesde woning heeft Vismale SRD 40.000 geleend bij Godo en De Surinaamsche Bank, waarvan hij nu nog de schuld aflost. Vismale heeft twaalf jaar lang dit werk met liefde gedaan, maar zegt vandaag met pijn in zijn hart dat de stichting op een andere toer zal gaan. “Het werk wordt niet gewaardeerd. Wat doen wij minder dat we niet eens een minimale SRD 10.000 vanuit de overheid kunnen krijgen? Andere sociale projecten van de stichting gaan wel door. We zullen er zijn om mensen te adviseren, te ondersteunen en waar nodig te helpen, maar zullen niet meer meewerken aan het zoeken naar geld voor mensen”, aldus Vismale.

door Priscilla Kia