Jim Hok, voorzitter van de Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (Palu), ziet Nederland nog steeds als een land dat Suriname nooit  een betere ontwikkeling heeft gegund na de onafhankelijkheid. Geen enkele actie van Nederland was gericht op de ontwikkeling van de Surinaamse samenleving. “We moeten Nederland uit ons hoofd halen, bundelen en een plan maken voor een betere ontwikkeling”, aldus Hok bij de presentatie van het jubileumboek: ‘Laat ons samen de onafhankelijkheid voltooien voor welvaart en welzijn voor een vrije Surinaamse natie’, in verband met het 40-jarig bestaan van de partij op 12 maart. Dit vond plaats in het Palu-centrum. Naast de ontwikkeling die de partij de afgelopen 40 jaar heeft doorgemaakt, is er in het jubileumboek een analyse gemaakt van 42 jaar onafhankelijkheid van Suriname met een sterk accent op de vraag waarom Suriname niet vooruitkomt. Het onderwijs in Suriname haalt Hok als voorbeeld aan, dat was in de koloniale periode bedoeld om mensen op te leiden die in staat waren om bij te dragen aan de Nederlandse ontwikkeling. “Het onderwijs was niet gericht op de behoeften van de Surinaamse samenleving.” Hok zegt dat de verantwoordelijken te enthousiast waren om onafhankelijk te worden, terwijl ze in feite niet wisten wat onafhankelijkheid inhield en zich ook geen beeld konden vormen hoe de samenleving er daarna uit zou zien. Dit heeft volgens de voorzitter gemaakt dat goede ontwikkeling is uitgebleven, want als we wisten waar we naartoe moesten, dan zouden we nu veel verder zijn.

Hij zegt dat de huidige regering praat over meer huizen bouwen en fly overs, maar niet kan aangeven waar Suriname over dertig jaar zal zijn. “De regering heeft geen plan voor de toekomst”. Als voorbeeld haalt hij de infrastructuur en het onderwijs aan, waarvoor in De Nationale Assemblee een vijfjarig ontwikkelingsplan wordt besproken. Deze tijdsduur is volgens Hok veel te kort. In het boek wordt breedvoerig ingegaan op de band tussen Nederland en Suriname, de onafhankelijkheid en wat de obstakels zijn geweest die de ontwikkeling van Suriname hebben gestremd. Een lange reeks van vernietigende Nederlandse acties, militair, verbaal en quasi juridisch, lijken erop gericht te zijn geweest om de onafhankelijkheid van Suriname tot een farce te reduceren waarachter de Nederlandse koloniale dominantie zou kunnen worden gemaskerd en geconsolideerd. De Nederlandse acties hebben in de afgelopen 40 jaar gevarieerd van couppogingen, moordaanslagen, een Binnenlandse Oorlog tot de huidige vorm van het 8 December-strafproces. Na alle mislukte pogingen van Nederland om zijn koloniale dominantie van ons land te bestendigen, is het decemberstrafproces juist bij 40 jaar Palu, het proces waarbij thans alles op alles wordt gezet.

-door Kimberley Fräser-