‘Verpleegkundig beroep moet met de ontwikkelingen mee’

Ongeveer een maand geleden is Akash Seebarran, ex- leerling van het EFS College Covab afgeschreven, vanwege het hebben van een zichtbare tattoo op zijn linkerarm. Nadat hij een kwartaal les heeft gevolgd en ook nog stage heeft gelopen bij een bejaardeninstelling, werd hij afgeschreven, omdat het hem niet gelukt was om de tattoo te verwijderen. Angéle Wallerlei-Kumbangsila, directeur van Covab, zegt desgevraagd dat de leerling inderdaad is afgeschreven van de school. Zij geeft aan dat de directie van de school op zich geen moeite heeft met tattoos die niet aanstootgevend zijn, maar dat het de gezondheidszorginstellingen zijn die volgens de nationale beroeps- en kledingcode voor verpleegkundigen, leerlingen met een tattoo niet toelaten voor het lopen van stage. De beroepscode geeft aan dat verpleegkundigen geen zichtbare tattoos mogen hebben. Echter erkent de Covab- directeur dat de tijd veranderd is en dat ook het verpleegkundig beroep mee moet gaan met de ontwikkelingen in de wereld. Zij legt uit dat tattoos vandaag de dag geen teken meer zijn van criminaliteit, maar dat tattoos een deel zijn geworden van onze samenleving. Als voorbeeld haalt zij aan dat mensen tattoos plaatsen van hun kinderen, of van dierbaren die zijn overleden etc.

Wallerlei-Kumbangsila vindt het jammer voor Seebarran, omdat hij volgens haar genoeg potentie heeft voor het verpleegkundig werk. Zij voert aan dat de eerste keer dat hij stage moest lopen, hij terug is gestuurd vanwege zijn tattoo, maar er werd op den duur wel een plek voor hem gevonden. De leerlingen dienen ook stage te lopen in de ziekenhuizen. Seebarran zou volgens de directeur ook daar teruggestuurd worden, omdat de ziekenhuizen volgens de beroepscode werken. Het komt vaak voor dat stagiaires verpleegkunde uit het buitenland met zichtbare tattoos wel worden toegelaten en dat verpleegkundigen na hun opleiding tattoos aanbrengen. Wallerlei-Kumbangsila erkent dat dit gebeurt en zegt dat er sprake is van een dubbele moraal in ons land. De ex- leerling is bezig om juridische stappen te ondernemen tegen de inspectie van het ministerie van Volksgezondheid, omdat hij van mening is dat het tijd wordt dat er veranderingen komen binnen de verpleegkunde en dat niet de inspectie, maar de werkgever bepaalt of zij een verpleegkundige met een zichtbare tattoo in dienst wil nemen. Volgens hem is de voornaamste taak van Covab om onderwijs te verzorgen, welke verankerd is in onze grondwet. Seebarran stelt dat de inspectie niet kan bepalen wie wel of niet naar school gaat en wie wel of geen verpleger kan worden. Hij vraagt zich af wat voor gevaar een tattoo vormt voor een patiënt. De leerling erkent echter ook dat hij misschien niet voldoende heeft nagedacht over de consequenties toen hij een tattoo liet plaatsen. Hij geeft aan dat omstandigheden hierbij een rol hebben gespeeld. Wallerlei-Kumbangsila geconfronteerd met de actie die Seebarran heeft ondernomen, zegt dat zij uitkijkt naar het resultaat. Zij geeft aan dat er rekening mee gehouden moet worden dat er meer leerlingen op zullen komen tegen het niet toelaten van leerlingen met een zichtbare tattoo. Met de juridische stappen van Seebarran is zij in ieder geval blij dat er dan jurisprudentie zal zijn hierover.

door Johannes Damodar Patak