Het staatshoofd van de Republiek Suriname, Desi Bouterse, heeft naar zijn zeggen in De Nationale Assemblee helemaal geen boodschap meer aan al hetgeen de oppositie aan kritiek op het beleid van zijn regering naar voren brengt. De president doelde vermoedelijk op kritiek die binnen het wetgevend lichaam door de oppositie op zijn beleid wordt uitgeoefend. Bouterse vindt dat het thans beter gaat in het land en trachtte zijn stelling te onderbouwen met wat cijfermateriaal, maar zei er vreemd genoeg niet bij uit welke bron hij deze financiële en economische gegevens heeft geput. Het is dan ook niet vreemd, dat dit cijfermateriaal door de president gepresenteerd, niet al te serieus wordt genomen door vooral economisten die een heel ander beeld hebben van de Surinaamse economie en hoe het verder zou moeten om uit de misère waarin we verzeild zijn geraakt, te komen. Bouterse is wars van de kritieken uit het hoogste college van staat, afkomstig van de oppositie. Bouterse heeft nooit tegen kritiek gekund en dat hebben we van 1980 tot 1987 en daarna op herhaalde momenten goed kunnen merken. Bouterse zou het liefst een ieder de mond willen snoeren die het oneens is met hem en het door zijn regering gevoerde wanbeleid. Niet alles wat deze regering doet, kan in één adem genoemd worden met corruptie, maar er zijn zeer stuitende voorbeelden van zware corruptie waarbij de president doet alsof zijn neus bloedt en zeker in één geval heeft aangegeven dat men er verder niet over moet praten. “Zand erover”, had hij enige tijd geleden toch zelf aangehaald, toen duidelijk werd dat er bij de verdeling van pakketten, zwaar was gestolen. Kritiek op het bestuur van Surinaamse regeringen is er altijd geweest, bij de ene regering meer dan bij de andere. Als je bestuur goed is en het ontwikkeling tot stand brengt voor de gehele natie, zal de kritiek verstommen, maar als je verkwist, corruptie laat gedijen en ook nog partijgelieerde corruptieluizen voortdurend de gelegenheid biedt, om naar hartelust de gehele gemeenschap financieel te benadelen dan moet je er niet vreemd van opkijken, dat er kritiek is en dat die in alle hevigheid zal toenemen. Bouterse heeft geen boodschap meer aan de kritiek van de oppositie en leeft met het waanidee, dat zijn regeerploeg het goed doet. Niets is minder waar, overal rammelt het overheidsapparaat van alle kanten en overal heerst er thans onvrede. Niet alleen is er kritiek in het parlement op deze NDP plus regering, maar ook is de buiten parlementaire oppositie vol van kritiek op het beleid. Ook op social media maakt men dagelijks op niet mis te verstane wijze het ongenoegen met de wijze van besturen van het kabinet Bouterse kenbaar en ook daar wenst Bouterse en zijn regering de zaak te doen verstommen, door nog door het parlement te krijgen van een muilkorfwet. Ook dient Bouterse meer rekening te gaan houden met belangrijke maatschappelijke groeperingen, die steeds vaker van zich laten horen en protest aantekenen over de wijze waarop dit kabinet bestuurt en Suriname in steeds grotere problemen brengt. Moet een regering dan daarbij zich een houding aanmeten, waarbij ze nu woordelijk aangeeft maling te hebben aan de mening van politieke andersdenkenden? Alleen een regering en een president die bevangen zijn door machtsdronkenheid, kunnen zich een dergelijke houding aanmeten. Ze lopen daarbij wel het risico steeds verder in een politiek isolement te belanden. Een regering dient zeker aandacht te hebben voor de kritieken, c.q. protesten, uit de samenleving en vooral van wettelijk gekozen vertegenwoordigers van dit volk en ten gevolge daarvan te werken aan correctie van het niet deugende beleid dat al enige tijd vastgelopen is. Blijft zij de oppositionele krachten dat in aantal toeneemt negeren, dan kan ze op den duur op onrust rekenen. Die autocratische despoot in Caracas wenst niet te luisteren naar de oppositie en heeft zich thans in een situatie gemanoeuvreerd, die hem en zijn dictaroriaal regiem de kop gaan kosten. Gewoon een kwestie van tijd. Bouterse en zijn regering moeten nimmer ervan uitgaan dat ze door overmoed, de zaak bij elkaar zullen kunnen houden, want ook binnen de eigen aanhang is de onvrede niet gering, omdat ook bij hen heeft de armoede hard toegeslagen.