De daadwerkelijke macht berust bij het volk en het volk bepaalt uiteindelijk wie over hem mag regeren en wie volgens hem wegens falen, plaats dient te maken. Zo hoort het tenminste in een gezonde parlementaire democratie die gevrijwaard is van welke dictatoriale zweem dan ook. Maar de geschiedenis heeft ons allen geleerd, dat er altijd mensen zijn geweest die zich machtiger dan de Schepper waanden en de wil van het volk dachten te kunnen negeren. Veel van hem hebben daar duur voor moeten betalen. We hoeven daarbij slechts te denken aan Lodewijk de 16de, Gadaffi, de Russische tsaar Nicolaas II, Ceausescu , Mussolini en nog vele anderen die op tragische wijze om het leven kwamen, omdat ze ervan uitgingen, dat ze een dynastie hadden gevormd die door niemand zou kunnen worden vernietigd. In Venezuela hebben we thans Nicolás Maduro, die maar niet kan wennen aan het idee dat het politiek-ideologische experiment van Hugo Chávez is mislukt en dat Venezuela naar de afgrond heeft geleid. Een experiment doorspekt van populitische ingrepen dat Venezuela handenvol geld heeft gekost en zonder enige twijfel op een debacle is uitgelopen. Maduro, een voormalige buschauffeur en dienaar van Hugo Chávez op buitenlandse zaken, kreeg het presidentschap van Chávez in de schoot geworpen, nadat die aan kanker was overleden. De man die over een geringe ontwikkeling beschikt, wenst vast te houden aan het totaal gesjeesde Chavistische experiment en heeft daardoor Venezuela totaal in de financieel –economische vernieling geholpen. Het land kent een inflatie van 1640 procent die de Venezolaanse munteenheid, de Bolivar, totaal waardeloos heeft gemaakt ten opzichte van harde buitenlandse valuta. Het land heeft enorme voedseltekorten en ook aan geneesmiddelen is er een enorm gebrek. Dit gebrek is zo ernstig, dat Maduro enige maanden geleden de Verenigde Naties moest verzoeken hem medische assistentie te verlenen. Het land wordt bovendien al jaren geteisterd door een gehalveerde prijs voor aardolie per barrel en die is mede oorzaak van de ellende die Venezuela thans doormaakt. De export van aardolie vormt verreweg de belangrijkste bron van inkomsten van dit land. Maduro heeft reeds lang in de gaten dat het niet zo door kan en dat het land onder hetzelfde beleid afstevent op een totale chaos en misschien wel burgeroorlog, maar zoals vele regeringsleiders met een dictatoriale inslag en bevangen van machtsdronkenheid, klampt Maduro zich vast aan het Chávez experiment, dat allang een wisse dood gestorven is en waar vooral de machtige oppositie in het land een eind aan wenst te brengen. De demonstraties tegen de regering Maduro hebben het land al voor een groot deel ontregeld en vinden dagelijks in de hoofdstad en andere delen van Venezuela plaats. In het Venezolaanse parlement heeft Maduro reeds lang de meerderheid verloren, maar wenst dat niet te aanvaarden. Hij geniet nu nog steun van het opperste gerechtshof en een deel van de gewapende machten dat hij heeft weten te paaien om het aan zijn zijde te houden. Om de oppositionele krachten in het parlement en daarbuiten een definitieve hak te zetten, heeft hij het afgelopen weekend een stembusgang georganiseerd voor een nieuwe en speciale raad van 545 leden, die zich moet gaan buigen over een nieuwe grondwet die hem volgens de oppositie nog meer executievee bevoegdheden moet verlenen. Volgens de oppositie wenst Maduro hiermede de dictatuur te vestigen en de oppositie uit te schakelen. Volgens de oppositie bleef bij de stembusgang afgelopen zondag maar liefst 88 procent van de stemgerechtigden weg. Volgens de volgelingen van Maduro kwam 41,5 procent van de kiesgerechtigden op. Ambtenaren werden vooraf bedreigd, dat als ze niet naar de stembus zouden gaan, hun baantje op het spel zou staan. Maduro waant zich thans de overwinnaar van de zondag gehouden verkiezingen en denkt hiermede de rust in het land te kunnen herstellen. De oppositie heeft al aangegeven, dat de verkiezingen van Maduro frauduleus zijn verlopen en dat de strijd om hem en zijn regering weg te krijgen, zal worden voortgezet. Er moeten vrije geheime en eerlijke verkiezingen komen, zoals de Venezolanen die altijd hebben gehad zonder fraude. Het geweld in Venezuela wordt steeds harder en de oppositie krijgt daarbij meer steun. De komende dagen en vooral morgen, kan het zeer gaan spannen in de Venezolaanse hoofdstad wanneer de getrouwen van Maduro plaats willen gaan nemen in het parlement en de huidige wetgevers vermoedelijk het parlementsgebouw niet zullen willen ontruimen, zo meldde gisteren de Nederlandse Omroep Stichting (NOS). Inmiddels heeft het Amerikaanse ministerie van Financiën enkele strafmaatregelen tegen leden van de Venezolaanse regering afgekondigd waarbij financiële tegoeden van hen in de V.S. zijn bevroren. De verkiezingen van zondag in Venezuela, worden zowel in de Verenigde Staten , de Europese Unie en enkele Zuid-Amerikaanse staten, als totaal vals en onacceptabel gezien. Alles wijst erop dat de komende tijd de protesten tegen de regering Maduro in hevigheid zullen toenemen en dat er meer dodelijke slachtoffers te betreuren zullen zijn. Maduro speelt met vuur en gaat er zonder meer vanuit, dat hij op het leger en andere gewapende machten zal kunnen blijven rekenen, hetgeen geen vanzelfsprekendheid behoeft te zijn. Ook de hoge militairen in dat land zullen uiteindelijk tot de slotconclusie komen, dat de daadwerkelijke macht bij het volk berust en niet bij een Maduro, die overigens niet uit hun gelederen afkomstig is, hetgeen Chávez wél was. Zoals de zaken zich thans ontwikkelen in Venezuela, is er slechts sprake van een zeer ernstige polarisatie die lelijke consequenties kan hebben voor de regio. Komt het tot grootschalig geweld en bloedvergieten in het land, dan zal de vluchtelingenstroom naar omliggende landen niet gering zijn en er toch op de een of andere manier ingegrepen zal dienen te worden. Binnen de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), houdt men de ontwikkelingen in Venezuela al geruime tijd nauwlettend in de gaten en hebben de grote broeders binnen de organisatie, al hun bezorgdheid uitgesproken. Bepaalde landen hebben al duidelijk aangegeven, dat Maduro dient te luisteren naar de wil van het volk. De regering Bouterse die zeer nauwe banden met de regering Maduro onderhoudt, doet alsof haar neus bloedt en onthield zich bij een recente stemming binnen de OAS afzijdig. Het wordt de hoogste tijd dat deze regering aan Maduro laat weten, dat hij niet langer op haar onvoorwaardelijke ondersteuning kan rekenen als hij de democratie blijft vertrappen. Venezuela is een tijdbom en daar dient ingegrepen te worden. Het is te hopen dat de strijdkrachten in dat land, zich niet eindeloos blijven scharen achter een man die niet het beste voor heeft met het land.