De regering Bouterse II gaat, ondanks ernstige bezwaren afkomstig uit De Nationale Assemblee (DNA), rustig door in het geniep vaste afspraken te maken met de Aluminum Company of America (ALCOA), over de afbouw van haar activiteiten en met name de overdracht van de bezittingen van deze multinational aan Suriname. Hoe die afdracht zal plaatsvinden en in welke boezem deze bezittingen zullen belanden, is tot nog in het duister gebleven en weet het Surinaamse parlement tot op heden zeer onvoldoende over. De Nationale Assemblee heeft bij herhaling gevraagd aan de regering Bouterse II, te komen vertellen wat tot op heden met de Amerikaanse maatschappij is afgesproken en hoe het verder moet met de bauxietindustrie in Suriname. De regering Bouterse wil DNA niet in een openbare vergadering informeren over de gesprekken en de zogeheten akkoorden die tot nog toe zijn bereikt en wenst een comité-generaal. Deze geheime vergadering die de regering voorstaat, maakt de weg vrij voor allerhande vraagtekens bij de leden van het college en de samenleving en wekt hierdoor zeer veel argwaan. Wat de argwaan alleen maar verhevigd heeft in de laatste tijd, is het feit dat het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen en ook de minister op dit departement, maar nauwelijks op de hoogte is van wat in achterkamertjes wordt bekokstoofd met de Alcoa en hierdoor zeker de indruk ontstaat, dat men bezig is de belangen van het land te verkwanselen ten faveure van personen die regelrecht gelieerd zijn aan de NDP. De gehele samenwerking tussen Suriname en de Alcoa kreeg in de jaren ‘50 van de vorige eeuw een solide basis, die gestoeld was op goedkeuring van de Staten van Suriname, de voormalige volksvertegenwoordiging en vervat in de Brokopondo Overeenkomst. Het is dan ook gepast dat het beëindigen van een dergelijke overeenkomst en een nette afhandeling van al hetgeen destijds is vastgelegd, tot in de finesses wordt voorgelegd aan het hoogste college van staat. En juist daarom is het van belang dat er transparantie aan de dag wordt gelegd, waardoor het volk precies komt te weten dat er geen sprake is van allerhande fromu afspraken , waar slechts enkelen voordeel uit zullen halen en de gehele natie het nakijken heeft en nadeel van zal ondervinden. Maar de president en zijn onderhandelingscommissie schijnen precies het omgekeerde te willen doen. De afspraken en akkoorden met Alcoa worden in het duister gehouden, zulks tot groot ongenoegen van grote delen van het parlement en natuurlijk de bevolking. Bouterse ging het afgelopen weekend naar Moengo en daar kwam naar voren dat Suralco al bezittingen, heeft overgedragen aan de Surinaamse regering. Wie in het bezit zal komen van de bezittingen werd niet duidelijk. Ongebruikelijk en zeker desavouerend tegenover DNA, dat het college achteraf te horen zal krijgen in een comité-generaal op welke wijze de ‘koek’ al verdeeld is door meneer Bouterse en zijn onderhandelingsteam. Voor de zoveelste keer heeft de uitvoerende macht met zijn leider Desi Bouterse, laten zien dat hij maling heeft aan alle volksvertegenwoordigers in de zogeheten wetgevende macht. Ook de Alcoa treft enorm veel blaam. De Amerikaanse maatschappij dient te weten, dat ze op niet-legitieme wijze zaken aan het bekokstoven is met een kleine groep personen die verantwoording verschuldigd is aan het parlement. Waarom de Amerikaanse multinational op een dergelijke wijze zaken wenst af te ronden en hierbij het Surinaamse volk, dat de grootste belanghebbende is voor wat betreft de bauxietindustrie, denkt te kunnen benadelen door met een stel voordeelzoekers zaken in achterkamertjes te regelen, is tot nog toe onduidelijk gebleven en daarvoor verwerpelijk. Al zal meneer Bouterse achteraf in een besloten DNA-vergadering vertellen wat er is afgesproken met de Alcoa, wil dat niet zeggen dat het allemaal voor de totale gemeensamenleving geheim blijft. De waarheid achterhaalt alle leugens en verdraaiingen van de werkelijke feiten echt wel. De regering Bouterse II gaat, ondanks ernstige bezwaren afkomstig uit De Nationale Assemblee (DNA), rustig door in het geniep vaste afspraken te maken met de Aluminum Company of America (ALCOA), over de afbouw van haar activiteiten en met name de overdracht van de bezittingen van deze multinational aan Suriname. Hoe die afdracht zal plaatsvinden en in welke boezem deze bezittingen zullen belanden, is tot nog in het duister gebleven en weet het Surinaamse parlement tot op heden zeer onvoldoende over. De Nationale Assemblee heeft bij herhaling gevraagd aan de regering Bouterse II, te komen vertellen wat tot op heden met de Amerikaanse maatschappij is afgesproken en hoe het verder moet met de bauxietindustrie in Suriname. De regering Bouterse wil DNA niet in een openbare vergadering informeren over de gesprekken en de zogeheten akkoorden die tot nog toe zijn bereikt en wenst een comité-generaal. Deze geheime vergadering die de regering voorstaat, maakt de weg vrij voor allerhande vraagtekens bij de leden van het college en de samenleving en wekt hierdoor zeer veel argwaan. Wat de argwaan alleen maar verhevigd heeft in de laatste tijd, is het feit dat het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen en ook de minister op dit departement, maar nauwelijks op de hoogte is van wat in achterkamertjes wordt bekokstoofd met de Alcoa en hierdoor zeker de indruk ontstaat, dat men bezig is de belangen van het land te verkwanselen ten faveure van personen die regelrecht gelieerd zijn aan de NDP. De gehele samenwerking tussen Suriname en de Alcoa kreeg in de jaren ‘50 van de vorige eeuw een solide basis, die gestoeld was op goedkeuring van de Staten van Suriname, de voormalige volksvertegenwoordiging en vervat in de Brokopondo Overeenkomst. Het is dan ook gepast dat het beëindigen van een dergelijke overeenkomst en een nette afhandeling van al hetgeen destijds is vastgelegd, tot in de finesses wordt voorgelegd aan het hoogste college van staat. En juist daarom is het van belang dat er transparantie aan de dag wordt gelegd, waardoor het volk precies komt te weten dat er geen sprake is van allerhande fromu afspraken , waar slechts enkelen voordeel uit zullen halen en de gehele natie het nakijken heeft en nadeel van zal ondervinden. Maar de president en zijn onderhandelingscommissie schijnen precies het omgekeerde te willen doen. De afspraken en akkoorden met Alcoa worden in het duister gehouden, zulks tot groot ongenoegen van grote delen van het parlement en natuurlijk de bevolking. Bouterse ging het afgelopen weekend naar Moengo en daar kwam naar voren dat Suralco al bezittingen, heeft overgedragen aan de Surinaamse regering. Wie in het bezit zal komen van de bezittingen werd niet duidelijk. Ongebruikelijk en zeker desavouerend tegenover DNA, dat het college achteraf te horen zal krijgen in een comité-generaal op welke wijze de ‘koek’ al verdeeld is door meneer Bouterse en zijn onderhandelingsteam. Voor de zoveelste keer heeft de uitvoerende macht met zijn leider Desi Bouterse, laten zien dat hij maling heeft aan alle volksvertegenwoordigers in de zogeheten wetgevende macht. Ook de Alcoa treft enorm veel blaam. De Amerikaanse maatschappij dient te weten, dat ze op niet-legitieme wijze zaken aan het bekokstoven is met een kleine groep personen die verantwoording verschuldigd is aan het parlement. Waarom de Amerikaanse multinational op een dergelijke wijze zaken wenst af te ronden en hierbij het Surinaamse volk, dat de grootste belanghebbende is voor wat betreft de bauxietindustrie, denkt te kunnen benadelen door met een stel voordeelzoekers zaken in achterkamertjes te regelen, is tot nog toe onduidelijk gebleven en daarvoor verwerpelijk. Al zal meneer Bouterse achteraf in een besloten DNA-vergadering vertellen wat er is afgesproken met de Alcoa, wil dat niet zeggen dat het allemaal voor de totale gemeensamenleving geheim blijft. De waarheid achterhaalt alle leugens en verdraaiingen van de werkelijke feiten echt wel.
****
Wie het kruis heeft, zegent zich het best. Dat hebben we dezer dagen ook weer kunnen zien bij de terugkeer van Eugene van der San op het Kabinet van de President. Eerst word je na een ongepaste ‘flux de paroles’ in het parlement ernstig gekritiseerd om daags daarna met een beschuldigende vinger te wijzen naar een veiligheidsadviseur van het staatshoofd. Er volgt kort daarop dan ook terecht een oneervol ontslag. Maar, zoals we thans allemaal weten dat bij God en in Suriname alles mogelijk is en thans tot verbijstering van velen, is Van der San weder aangesteld als directeur op het Kabinet van de President met behoud van zijn ministerssalaris en de daarbij behorende emolumenten. Van der San heeft heel duidelijk ervoor gezorgd dat hij er financieel geen cent op achteruit gaat. Volgens een bestuurskundige zit het met de maandelijke vergoeding van de gesjeesde minister van Justitie en Politie helemaal fout en het is daarom zeker gepast dat de president ingrijpt en de man een salaris toekent dat hem volgens de geldende comptabele regels toekomt. Het kan namelijk nimmer zo zijn, dat ambtenaren allerhande foefjes bedenken om er financieel zelf veel beter van te worden en anderen binnen de ambtenarij het nakijken bezorgen.