De woensdag in de burgerkamer van de Krijgsraad uitgesproken onvoorwaardelijke strafeis van 20 jaar gevangenisstraf voor de hoofdverdachte Desiré Delano Bouterse in het 8 decembermoorden proces door  de auditeur-militair Roy Elgin, was voor velen onverwacht en kwam desalniettemin snoeihard aan bij Bouterse, de ex-bevelhebber van het Nationaal Leger thans president van dit land en bepaalde aanhangers van zijn Nationale Democratische Partij, NDP.

De verontwaardigde reacties kwamen dan ook niet louter los bij Bouterse, maar ook bij de zogeheten harde kern van de partij en een medestander uit De Nationale Assemblee.  Reeds kort na de strafeis van de auditeur-militair werd er een samenkomst georganiseerd in Ocer, het partijcentrum van de partij, en werd er al gesteld dat met de strafeis van de auditeur-militair, de rechtsstaat in gevaar was gebracht.  Gisteren stelde de hoofdverdachte op een zogeheten rouwbijeenkomst, dat men vanwege de nabestaanden van de slachtoffers van 8 december met haat bezig is en niet te vinden is voor verzoening. Bouterse vergist zich in deze, de nabestaanden vechten al jaren voor gerechtigheid en niet voor haat.  Ook zou men steeds met trucjes bezig zijn om het strafproces te kunnen voortzetten.  De rechterlijke macht kent geen trucjes en kijkt naar al hetgeen de strafwet voorschrijft en dan in het bijzonder wanneer het een moordpartij betreft waarbij er sprake van voorbedachte rade is, of is geweest. En als we het over trucjes hebben, dan is het juist te verwijzen naar de zelfamnestiewet van april 2012  en het inbrengen van het artikel 148 uit de Grondwet om het strafproces van de decembermoorden te stoppen en of frustreren.  Bouterse heeft op een andere samenkomst gesteld dat God hem daar heeft geplaatst en geen enkele rechter hem zal kunnen verwijderen.  Niet God, maar Brunswijk en Somohardjo hebben Bouterse in 2010 in de gelegenheid gesteld in het machtscentrum te kunnen belanden en president van dit land te worden. Onze Schepper had daar niets mee van doen.  Dat  vanuit de NDP  de stelling wordt geponeerd dat rechters deel uitmaken van een scenario om van Bouterse en zijn regering af te komen, is helemaal misplaatst. Het gaat hier om een zeer ernstige strafzaak waar gerechtigheid uit dient voort te vloeien en het rechtsgevoel van vooral de nabestaanden van de slachtoffers van 8 december 1982, bevredigd dient te worden. En zulks heeft niets met haat of trucjes te maken. Een parlementslid vond het al heel snel nodig te suggereren dat met de strafeis van de auditeur-militair, de rechtsstaat in gevaar is gebracht. De rechtsstaat is niet in gevaar gebracht, wel de positie van de hoofdverdachte binnen deze maatschappij.  De rechtsstaat kan alleen in gevaar gebracht worden als fanatieke aanhangers of handlangers van de hoofdverdachte, zonder of op zijn instigatie handelingen willen gaan plegen, die niets meer met de rechtsstaat te maken hebben en wel degelijk met alles dat met een machtsstaat in directe relatie staat. Een andere lakei van de NDP, wilde zelfs richting burgeroorlog denken, als het strafproces tegen de 8 december verdachten richting onvoorwaardelijke vonnissen gaat. Deze persoon beweerde, dat men een bepaald ingrijpen tot het uiterste  zal uitstellen, maar dat men niet zal aarzelen zulks te doen. Of de hoofdverdachte dit land door een dergelijk ingrijpen in chaos of anarchie wenst te storten, is niet duidelijk. Dat er lieden in de NDP zijn die de rechtsstaat op de helling wensen te zetten en terug wensen te keren naar tijden van weleer, waarbij mensenrechtenschendingen weer schering en inslag worden, staat als een paal boven water. Het zijn deze elementen die Suriname uit eigen lijfsbehoud bereid zijn te vernietigen en in groot isolement kunnen brengen. Bouterse heeft ook beweerd dat hij op niet al te lange termijn met een gepast antwoord zal komen op de ontwikkelingen binnen het 8 decembermoorden strafproces. Wat dat antwoord precies zal zijn, werd niet duidelijk. Bouterse weet dat hij bij het formuleren van dit gepaste antwoord, rekening zal moeten houden met tal van factoren en ook wat de consequenties daarop wel zouden kunnen zijn. We leven nou eenmaal in de 21ste eeuw en niet langer in de jaren tachtig van de vorige eeuw.