Terwijl de overheid aangeeft dat de financiële crisis in het land richting oplossing koerst, constateert de vakbeweging het tegendeel. Robby Berenstein, voorzitter C-47, gaf aan dat de crisis structureel van aard is en dus structureel aangepakt moet worden. De Raad van de Vakcentrales in Suriname (Ravaksur), de Bond van Leraren (BvL), de Alliantie voor Leerkrachten in Suriname (ALS) en de Bond van Personeel bij het Ministerie van Onderwijs (BPMO) hebben vandaag een persconferentie gehouden waarbij er werd ingegaan op de sociaal maatschappelijke en financiële situatie in het land.

De vakbonden stellen vast dat de samenleving nog dieper is beland in de crisis. Het probleem van de vakbeweging is dat ze geen vooruitzichten ziet voor een oplossing, omdat ze structureel van aard is, terwijl de overheid alleen ad hoc maatregelen treft, waardoor de crisis verergert. Tijdens de persconferentie werden diverse sectoren belicht alwaar de crisis duidelijk te merken is. Armand Zunder, voorzitter van de Progressieve Werknemers Organisatie, ging in op de crisis in de economie, waarbij hij verklaarde dat de consument geen vertrouwen meer heeft in de overheid, wegens de vele kostprijsverhogende maatregelen, die overal doorwerken. De ondernemers hebben volgens hem ook geen vertrouwen, omdat men weinig investeert en er weinig incentives zijn voor het bedrijfsleven. Zunder vertelde dat als gevolg van de koopkrachtdaling niet alleen de importen afnemen, maar ook de omzet bij de bedrijven vermindert, waardoor arbeiders hun werk verliezen.

Wat de vakbeweging wil, is dat de koers en de prijzen omlaag gaan en dat er incentives voor bedrijven voor investeringen en de export, gecreëerd worden.

Als gevolg van de verhoogde government take die gefixeerd is en ook de prijs bij de pomp laten afhangen van wereldmarktprijs en de koers van de Amerikaanse dollar, kan de samenleving elk moment weer verrast worden met een verhoging. De vakbeweging wil dat de brandstofprijs bij de pomp periodiek gefixeerd wordt, waarna die bijgesteld kan worden aan de hand van fluctuaties in die periode. Ook wil ze dat multinationals, die momenteel geen enkel cent aan belasting betalen, uit solidariteit een bijdrage doen in de vorm van een government take, zodat de staat extra inkomsten kan genereren en niet alleen de kleine man belast wordt.

Ook de onevenredige hoge druk op de portemonnee van werkers door de belastingdienst, baart de vakbeweging zorgen. Zij is van mening dat als tussenstap naar structurele wijziging het belastingsysteem, die bij wet moet worden vastgesteld. Het bedrijfsleven kan allerlei maatregelen toepassen om minder of geen belasting te betalen, terwijl de werkers die mogelijkheden niet hebben is de mening van de vakbeweging. Ook de besteding van de belastinggelden is een brandend vraagstuk.  Ten aanzien van de crisis in de gezondheidssector is die volgens Berenstein van dien aard, dat de regering deze kwestie in het geheim wil bespreken.

Berenstein benadrukte dat de persconferentie een vorm van actie is, maar dat straatacties uiteraard niet uitgesloten zijn bij het uitblijven van een oplossing. De vakbeweging is van mening dat het de samenleving is die moet bepalen of zij op straat gaat en dat het doel ook duidelijk moet zijn.

door Priscilla Kia