Het vertrek van multinational Suralco en de milieuschade welke die achterlaat, is momenteel een grote discussie in ons land. Terwijl de regering tot nog toe geen adequate informatie heeft vrijgegeven over de onderhandelingen en over wie de rommel van de multinational zal opruimen, maken verschillende milieuorganisaties, DNA-leden en de lokale gemeenschappen in de gebieden van de mijnen en de ‘Red Mud lakes’ (rode modder), zich zorgen over het milieu en de gezondheid van de mens. Drs. Richard Verwey, voormalig hoofd van de Geologisch Mijnbouwkundige Dienst (GMD) en ceo van het advies- en ingenieursbureau Geology and Mining Consulting Group, zegt in een interview met De West, dat met de miljoenen tonnen bauxietresidu (rode modder), Suriname in staat is een nieuwe industrietak op te zetten, namelijk het vervaardigen van bouwstenen uit dit afvalmateriaal. Hij heeft intussen een aantal grote bouwsteenbedrijven benaderd om samen te werken aan zijn project, maar echter zonder het gewenste resultaat. Ook kan het afvalmateriaal volgens Verwey gebruikt worden om andere producten te vervaardigen.

De stenen vervaardigd uit bauxietresidu, zijn ongeveer 40 procent goedkoper dan stenen vervaardigd met cement.

Verwey legt uit dat ons land niet het enige is dat te maken heeft met het probleem van bauxietresidu. Als voorbeeld haalt hij de landen Brazilië en Jamaica aan. Hij is van mening dat er een samenwerking moet komen tussen deze landen, aangezien het om hetzelfde probleem gaat. De geoloog vertelt dat in 1986 het eerste internationaal symposium werd gehouden in Kingston- Jamaica over de status quo met betrekking tot onderzoek, verwerking en economische benuttig en toepassing van bauxietresidu, Red Mud. Hij zegt dat er in Jamaica ook bouwstenen zijn vervaardigd uit dit afval en dat er zelfs huizen zijn gebouwd met de stenen. Verwey benadrukt dat het materiaal getest is op radioactiviteit en dat de resultaten te verwaarlozen zijn. Hij geeft wel aan dat er wel constant gemonitord dient te worden. De stenen worden bij een temperatuur van 80 graden Celsius gebakken.

Hoe bauxietresidu opgeruimd kan worden, werd al eerder besproken. Rond 1995 benaderde Verwey de Suralco om gezamenlijk tot een oplossing te komen en te kijken of bauxietreststoffen tot steenvormend materiaal verwerkt kunnen worden.

Nadat de Vrije Universiteit Brussel dit had onderzocht en het onderzoek positief was, hebben Verwey en Suralco in 1997 een overeenkomst getekend en werd er een pilot project uitgevoerd, dat succesvol was. Echter vond het project geen voortgang vanwege in clausule een de overeenkomst die aangeeft dat Verwey en de Suralco na succes van het project, hun eigen weg opgaan. Verwey vertelt dat hij aan de Suralco zijn kennis gedocumenteerd heeft aangeboden, maar dat hij de financiën niet had om alleen verder te gaan. Na dertig jaar ziet Verwey weer net als toen, een gouden kans om bauxietresidu als alternatief voor bouwmateriaal van cement te gebruiken. Hergebruik en verwerking van het milieuonvriendelijke afval tot solide bouwmateriaal behoort tot de mogelijkheden, evenals bijdragen aan onderzoek tot extrahering van waardevolle metallische restelementen uit bauxietresidu. Dit zal volgens Verwey leiden tot mitigatie van de milieubelasting en behoud van arbeidsplaatsen, die gerealiseerd kunnen worden door een economisch haalbaar milieu herstelprogramma. Ook het kafverbrandingsprobleem in Nickerie kan volgens hem met dit project tot het verleden gaan behoren. Verwey vertelt dat ook de as van het kaf gebruikt kan worden als grondstof in het proces en zelfs ook cement kan vervangen om stenen te maken.

Hij heeft ook een schrijven aan de president gericht op 7 februari 2017 met als onderwerp: ‘Exit Alcoa/ Suralco. Echter heeft het voormalige GMD-hoofd tot nog toe nog geen reactie ontvangen. In zijn schrijven Verwey hij de president erop dat het West- Suriname plan in 1980 heel laconiek is stopgezet door te stellen dat er een spoorlijn loopt van niets naar nergens, met als gevolg dat wij nu met de gebakken peren zitten. Verder schrijft hij de president dat er gekeken moet worden naar nieuwe kansen, namelijk het hergebruik van bauxietresidu.

door Johannes Damodar Patak