Exponenten van de NDP hebben onlangs moord en brand geschreeuwd nadat een Amerikaans onderzoeksinstituut een rapport over ons land had uitgebracht en ons zonder enige terughoudendheid als criminele staat kwalificeerde. Er zouden zich in Suriname zaken voordoen als drugshandel, witwaspraktijken en een gedoogbeleid van een overheid. Het is niet onze bedoeling het rapport te gaan doorspitten en aangeven of het Amerikaanse instituut nou wel of niet gelijk heeft bij zijn harde stellingname. Waar wij wel naar willen verwijzen zijn, zaken die zich in ons land hebben voorgedaan en nog steeds voordoen , ons een vreselijk slechte naam bezorgen en zeker als misdadig kunnen worden aangemerkt. In onze editie van gisteren moesten we wederom en tot onze spijt vermelden, dat steeds vaker Suriname als vehikel wordt gebruikt om grote hoeveelheden drugs naar het buitenland te verzenden. Ons buurland Frans-Guyana is thans opgenomen in het smokkelschema van de drugshandelaren en wel tot groot ongenoegen van de Franse autoriteiten. Een van onze parlementariërs en voorzitter van een belangrijke politieke partij, heeft al jaren een verstekvonnis op naam voor het smokkelen van drugs naar Frankrijk en wordt al jaren door de Franse justitie gezocht en gesignaleerd door Interpol. Zoals eerder vermeld doet men er vanuit Surinaams grondgebied alles aan om met name cocaïne richting Frankrijk te krijgen via Frans-Guyana. Recentelijk zijn er weken achtereen demonstraties geweest in Frans-Guyana tegen het slappe beleid van de Franse regering Hollande als het om het bestrijden van de misdaad in het gebiedsdeel gaat. Misdadige activiteiten die grotendeels vanuit Surinaams grondgebied worden gevoed. De Franse regering, thans onder leiding van president Emmanuel Macron, is vastberaden hard op te treden tegen de misdadigers die vanuit het westen (lees: Suriname) op het Franse grondgebied denken te kunnen opereren. Als het allemaal gaat zoals men in Frans-Guyana wenst, zal er spoedig een gevangenis worden gebouwd in Saint Laurent en zal men via het snelrecht tot veroordelingen komen van criminelen uit Suriname en Frans-Guyana. Drugshandel, illegale goudwinning, mensenhandel, illegale visserij voor de kust en mensenhandel, daar gaan de Fransen met of zonder de samenwerking met Suriname, keihard tegen optreden. Suriname mag dan meedoen in de strijd tegen de misdaad en mocht Paramaribo, zoals ze al jaren doet, blijven talmen, dan zullen de Fransen voortaan echt wel hun tanden laten zien en kan Suriname een verslechtering van de bilaterale relatie verwachten. Je kan toch onmogelijk blijven doen alsof je neus bloedt, omdat erin bepaalde opzichten een congsie bestaat tussen hoge functionarissen en de misdaad in dit land. Dat we een drugs doorvoerland zijn, weten we al vanaf kort voor en na de revolutie van 1980. Vanaf dat moment hebben misdadigers de kans gekregen om dit land in dienst te stellen van de drugsbaronnen op dit continent met de bedoeling er zelf snel stervensrijk van te worden. Tijdens de zogeheten revolutie werd het duidelijk, dat zelfs lieden die bij de revo de dienst uitmaakten, hand- en spandiensten verstrekten aan de drugshandelaren en daar is in de afgelopen decennia maar nauwelijks verandering in gekomen, geen wonder dat men er ook nu niet warm voor loopt om maatregelen te treffen die voor bepaalde lieden onvoordelig zouden zijn. We maken echter deel uit van het westelijk halfrond en er wordt nauwlettend door met name andere lidstaten van de Organisatie van Amerikaanse Staten, OAS, op ons gelet en van ons verwacht dat we in het gareel blijven lopen als het om de drugsbestrijding gaat. Maar ook daar laat met name de huidige regering zien, niet bereid te zijn volgens verwachting een aantal aanbevelingen van de OAS in het kader van de drugsbestrijding te willen toepassen. De drugsbestrijdingsunit van de OAS ( CICAD), heeft enige tijd geleden 27 aanbevelingen gedaan aan de Surinaamse regering ter bestrijding van de drugshandel, die steeds veronrustender vormen aanneemt, maar die zijn gewoon niet opgevolgd volgens het VHP-assembleelid Krishna Mathoera in het hoogste college van staat. De ex-minister van JusPol, Van Dijk-Silos, gaf kort voor haar vertrek als bewindsvrouwe aan dat de vertegenwoordiging van de Drugs Enforcement Administration DEA, wederom in ons land gevestigd zou worden. Dat is nog steeds niet het geval, wat wél zo is , is dat er van geval tot geval wel wordt samengewerkt met drugsbestrijdingsagenten in ons land. De DEA heeft thans haar kantoor in de Guyanese hoofdstad Georgetown. Tijdens de regering Venetiaan III was de DEA hier vertegenwoordigd. De CICAD is thans doende de samenwerking met de Surinaamse regering c.q. de justitie, te evalueren en zal dan beslissen wat voor advies zal worden uitgebracht. Een negatief advies met betrekking tot ons land en zijn bestrijding van de drugshandel, kan verstrekkende consequenties voor ons heben. Internationale sanctiemaatregelen zijn daarbij zeker niet uitgesloten. De regering Bouterse II zal dan ook moeten laten zien aan de OAS, dat er geen directe relatie bestaat tussen haar en de mensen die zich voortdurend schuldig maken aan de grensoverschrijdende misdaad. De vraag die echter bij velen die goed ingewijd zijn in de drugsproblematiek rijst, is of de regering Bouterse II wel de wil heeft of bij machte is, een hard standpunt in te nemen tegen de drugbaronnen. Tot op heden heeft ze namelijk de 27 aanbevelingen van de OAS niet willen toepassen en wekt daarbij dan ook gelijk de indruk accommoderend te werken. Het Amerikaanse instituut dat ons als crimineel land heeft neergezet, zal zich natuurlijk ook wel verdiept hebben in de mensenhandel die thans in een verhoogde versnelling terecht is gekomen. En als we denken aan mensenhandel, dan gaat het in deze zeker om Haïtianen, die er alles voor over hebben het straatarme deel van het eiland Hispaniola te ontvluchten. Door een kardinale fout schaften wij vorig jaar de visumregeling met Haïti af. De inmiddels terziele gegane vliegmaatschappij Insel Air vond het gelijk lucratief genoeg om een route Port-Au-Prince – Zanderij te openen en drommen Haïtianen streken hier onder valse voorwendsels neer, om daarna gelijk de wijk te nemen naar Frans- Guyana. De Franse regering is toen op haar achterste benen gaan staan en zette Suriname onder zware druk. Paramaribo was toen genoodzaakt de visumvrije regeling met Haïti, onmiddellijk op te schorten. Maar de mens is altijd zeer inventief als hij zijn doel wenst te bereiken. Thans strijkt men in Guyana neer en zijn Surinaamse en Guyanese mensensmokkelaars hard bezig, Haïtianen tegen enorme bedragen in vreemde valuta richting Frans-Guyana te smokkelen. Vinden we het dan raar, dat men ons steeds vaker gaat zien als een ultra-crimineel land, waar mensen met een criminele inslag voor het oprapen zijn. De regering Bouterse II kan op zeer korte termijn grote spanningen verwachten met de Franse autoriteiten, die er alles aan gelegen zullen zijn deze illegale Haïtianen wederom op te pakken en uit te zetten naar het laatste land waar ze van afkomstig zijn; en welke staat is dat? Juist ja , Suriname en wel via de grensplaats Albina en wij zitten daarna gelijk dan met de honderden Haïtianen die ook verzorgd zullen moeten worden. Onze overheid blijft maar talmen en strijkt daarbij aangrenzende landen tegen de haren in. Frans-Guyana is Frankrijk en met een wereldmacht moeten we zeker geen problemen krijgen. Doen we echter niets of nauwelijks iets, dan moeten we zeker een andere, meer drastische houding van de Franse overheid verwachten, want wat we thans doen, of niet doen irriteert niet slechts de bewoners van Frans-Guyana, maar heeft ook de volle aandacht van het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken en zeker de afdeling die belast is met het wel en wee van de Franse gebiedsdelen. Voor wat betreft de laksheid waarmede we optreden tegen de drugshandel, kunnen we ook de nodige problemen van de overige lidstaten, waaronder de VS verwachten. Er zit thans een nieuwe regering in Washington en we weten nu ook hoe drastisch de Republikeinen bepaalde zaken aanpakken. De regering Bouterse dient er dan ook alles aan te doen dat de aantijging van een criminele staat wordt weggemaakt. Bestendigen van haar huidige houding, het blijven talmen en of vertragen bij het nemen van maatregelen, zal haar uiteindelijk duur komen te staan.