Vandaag precies twee jaar geleden kreeg het Surinaamse electoraat bij de gehouden algemene en vrije verkiezingen voor volksvertegenwoordigende lichamen de gelegenheid te kiezen voor het prolongeren van de NDP regering onder leiding van Bouterse, of te kiezen voor een ander beleid. De NDP propageerde ‘’nog vijf’’ en deed allerlei beloften en toezeggingen met het ultieme doel, weer een mandaat van 5 jaar te krijgen. Door Bouterse en Hoefdraad werd het volk voorgehouden dat er niets mis was met de Surinaamse economie en dat er ook op monetair en financieel gebied, geen vuiltje aan de lucht was. Er werden tal van populistische maatregelen doorgevoerd om de kiesgerechtigen zand in de ogen te strooien. Een sociaal zorgstelsel werd doorgevoerd om de mensen bijna het gevoel te geven dat er thans sprake was van een verzorgingsstaat en men zich onder de paraplu van de NDP, helemaal geen zorgen meer hoefde te maken. Om het allemaal zo geloofwaardig mogelijk te maken, ging Hoefdraad ertoe over de monetaire reserves zes maanden voor de verkiezingen, zwaar aan te spreken. Toen al was er geen sprake meer van een behoorlijke deviezen aanwas uit exporten voor de monetaire reserves en gingen die zienderogen achteruit. Maar dat mocht het volk zo kort voor de volksraadpleging niet weten, want anders zou de overwinning gewoon niet behaald worden. Elke maand ging er 50 miljoen dollar uit de monetaire reserves om de wisselkoers nog even op SRD 3.35,- voor een dollar te houden. Het volk werd op een sluwe en misdadige wijze misleid en stemde wederom voor de NDP en bezorgde haar nu 26 zetels. Een zeer geringe meerderheid, maar genoeg ruimte om met aanwas uit DOE , de BEP en de politieke verraders Sapoen en Chitan, verder te kunnen. Maar nauwelijks had men de overwinning op zak en een nieuwe termijn voor Bouterse II of het slechte financiële nieuws viel als een koude douche over de gemeenschap.Nog voor het einde van het jaar kwam Bouterse met de slechte tijding dat het land enorme financiële problemen had en dat externe factoren daar hoofdzakelijk ten grondslag aan lagen. Een grovere leugen was op dat moment maar nauwelijks denkbaar. Wijselijk werd verzwegen, wat voor verkeerde handelingen op het monetaire en financiele vlak door de monetaire en financiële autoriteiten waren gepleegd, waardoor we regelrecht in een financiele crisis waren beland. De Surinaamse dollar ondervond haar tweede devaluatie en daarna volgden er meer. De Centrale Bank had geen mogelijkheid meer om de wisselkoersen te verdedigen cq dicteren en werden ze vrijgelaten en kreeg het mechanisme van vraag en aanbod de overhand. De devaluatie bracht dus onmiddellijk ook de inflatie met zich mee en de koopkracht kelderde aanhoudend. Veel personen en instanties geraakten in de problemen. Kwam ook nog bijkijken, dat honderden mensen en instanties die goederen aan de overheid hadden geleverd en diensten bewezen, kregen hun geld niet op tijd en wachten tot op heden op betaling van de staat. Het kabinet Bouterse veroorzaakte door zijn wanbetalingen voor tal van bedrijfssluitingen en afvloeiingen van werknemers. Tot vandaag is daar geen verandering in gekomen. Suriname is dan ook in de afgelopen twee jaar in een diepe crisis beland, waarbij de omzet van menig bedrijf op een zeer verontrustende wijze is gedaald. Het moet voor een ieder duidelijk zijn, dat dit land thans alleen maar met een verhoogde productie die op export gestoeld is uit de crisis zal geraken. Maar juist die productie komt door tal van factoren niet op gang. De overheid heeft tot nog toe ook niet kunnen aantonen dat ze de skills heeft om de productie aan te zwengelen of bevorderen. Voorts is het zo dat de regering helemaal geen vertrouwen meer bij de ondernemers inboezemt en dat daarom er totaal geen vooruitgang op het gebied van productievermeerdering te constateren valt. Een land dat met een dalende koopkracht te maken krijgt, zal slechts achteruitgang kennen, stelde een wetenschapper onlangs tegenover ons. De regering haar verdiencapaciteit zonder absurde leningen vertoont daarenboven een stilstand en op bepaalde momenten zelfs een significante achteruitgang, terwijl haar uitgaven eerder toe dan afnemen. Haar antwoord op dit vraagstuk is het doorvoeren van allerhande fiscale maatregelen, die het volk alleen maar verder verarmen. Om de financiele overheidstekorten enigszins op te vangen, is Bouterse II ertoe overgegaan, honderden miljoenen dollars te lenen in het buitenland. Tot nog toe blijft het voor velen in het duister, hoe ze deze grote leningen zal terugbetalen, als gekeken wordt naar haar standaard verdiencapaciteit. Bij de politieke oppositie en de gemeenschap geraakt men dan ook steeds bezorgder, over hoe en wanneer deze leningen terugbetaald zullen worden. Velen zijn de mening toegedaan, dat dit kabinet de schulden wil opbouwen en een volgend kabinet met ze wil opzadelen. Twee jaar na de verkiezingen van 25 mei 2015 kan nu gerust gesteld worden dat Suriname in een enorme crisis is beland en wel hoofdzakelijk door wanbeleid van het Kabinet Bouterse I en nu ook Bouterse II. De afgelopen dagen hebben het bedrijfsleven, vakbonden en andere maatschappelijke organisaties de regering laten weten, met haar in dialoog te willen treden omdat de situatie voor veel bedrijven en hun werkers een zeer kritieke fase heeft bereikt en dat er dringend aan oplossingen moet worden gewerkt. De vraag die meteen rijst is of deze regering oor zal hebben voor de noodroep van deze organisaties. Tot op heden heeft ze alle adviezen in de wind geslagen en is op haar eigen manier doorgegaan te “besturen”, hetgeen tot nog grotere problemen heeft geleid. De onvrede binnen de gemeenschap neemt met de dag toe en het zal dan ook niet lang meer duren alvorens er weer protestacties zullen komen in welke vorm dan ook. Een wetenschapper stelde onlangs tegenover ons dat Suriname thans te maken heeft met een monetair vraagstuk, een financieel vraagstuk, een financieringsvraagstuk en een schuldenvraagstuk . Om deze vraagstukken op te lossen moeten er kundige mensen aan het werk gesteld worden en moet de corruptie en verspilling onmiddellijk stoppen. Op de keper beschouwd kan na 2 jaar gerust geconcludeerd worden dat de regering Bouterse gefaald heeft en op geen enkele wijze toont te weten hoe ze de zaak verder dient aan te pakken om ons weer op het rechte spoor te brengen. Aan alle kanten rammelt het, overal wordt stilstand of achteruitgang geconstateerd. En juist omdat steeds meer mensen geen uitzicht zien op snelle verbetering na twee jaar Bouterse II, hebben velen binnen met name het onderwijs al besloten op korte termijn ons land te verlaten. Nederland en de Nederlandse Antillen zijn de voornaamste bestemmingen van deze leerkrachten die we in dit land zo hard nodig hebben. Komt ervan als je een land zo zwaar verarmt en mensen met hun loon nog maar nauwelijks kunnen overleven en ze met dezelfde en erkende diploma’s elders een goed bestaan kunnen hebben. We moeten deze ontwikkeling met grote bezorgdheid blijven volgen en bidden dat het wegtrekken van hoognodig kader ook in andere sectoren niet spoedig zal volgen . Al met al kan gerust gesteld worden dat het kabinet Bouterse na twee jaar bestuur een zware onvoldoende toegekend dient te worden en dat ze zeker de eer aan zichzelf zou moeten houden door vervroegde verkiezingen uit te schrijven.