De regering Bouterse II haalt in haar verrichtingen ten bate van een gezonde vooruitgang of ontwikkeling van dit land in de ogen van velen, zeker geen voldoende. Waar ze wel zeker geweldig in uitblinkt, is haar rancune tegenover personen waarvan ze de indruk heeft dat die niet tot de paarse club behoren en dan ook vermeent dat ze haar disastreuze beleid ondermijnen. Reeds bij haar aantreden in 2010 werd het duidelijk dat veel personen kennis zouden maken met haar bottebijl attitude oftewel koppensnellerij. Onder het mom van gewijzigde beleidsinzichten moesten veel hoge en lager gestelde ambtenaren die decennialang hun krachten hadden gegeven aan de staat en het land, plaats maken voor veelal incomptente partijloyalisten die van toeten of blazen wisten. Gewijzigde beleidsinzichten heette het toen, terwijl er nog helemaal geen sprake van gevoerd beleid of een juiste en werkbare ontwikkelingsvisie was. Men moest de cruciale posten bemannen en dan maakte het niet uit wie de functies zou invullen. Jaknikkende partijloyalisten die bevangen waren van rancune tegenover mensen die onder Venetiaan hun uiterste best hadden gedaan om zaken op het juiste spoor te brengen en houden, werden aangesteld. Bij de gewapende machten moest gelijk de bezem er doorheen en werd de vervanging al gauw gezien als een grove fout. En zo ging men maar door. Ook ging men tekeer op het Planbureau en al snel kwam tot uiting dat door de koppensnellerij er geen bruikbaar Meerjaren Ontwikkelings Plan , MOP kon worden gepresenteerd. Is overigens ook dit begrotingsjaar het geval. Maar wie niet bekend is met de handelwijze van zogeheten revo-exponenten nu verenigd in de NDP, heeft de afgelopen bijna zeven jaar kunnen zien, wat de ouderen onder ons hebben meegemaakt tijdens de zogeheten revolutie onder leiding van dezelfde Desi Bouterse. Toen werden er tientallen ministers gewisseld en nimmer werd de schuld gezocht bij de politieke onvolwassenheid van de sergeanten onder leiding van Bouterse. Zodra de groep rond Bouterse in de gaten kreeg dat het allemaal niet naar wens ging, moesten ministers of soms een geheel kabinet vervangen worden. En met dezelfde manier van besturen is men doorgegaan tijdens de regering Wijdenbosch 1996-2000 en thans weer onder Bouterse I en II. Thans heeft men een excuus gevonden om Cultuur directeur Stanley Sidoel opzij te zetten. Vermoederlijk heeft de mutatie van Sidoel wederom te maken met het NDP stokpaardje de “gewijzigde beleidsinzichten”. Men vervangt maar à la dol leden van een kabinet en ook hoge ambtenaren en kijkt daarbij zeer weinig of helemaal niet in de eigen Spiegel. Nooit is er sprake van ‘’mea culpa mea maxima culpa’’ bij de top van de NDP regering. Het is eeuwig de schuld van derden als het fout gaat en de ontwikkeling van het land daar slechts nadeel van ondervindt. Het land zit in de grootste financiële problemen en toch zal die meneer Hoefdraad op Financien nimmer toegeven, dat hij zeer grove fouten heeft gemaakt toen hij nog governor op de Centrale Bank van Suriname was. Ook is iedereen maar een idioot die hem durft tegenspreken. Santokhi is dan wel geen economist, maar heeft wel om zich heen specialisten die heel goed van wanten weten en regelmatig erop wijzen dat we de financiële vernieling ingaan als we de koers van Hoefdraad blijven volgen. Maar ook nu tracht Hoefdraad het gehele Surinaamse volk wijs te maken, dat we op de goede weg zijn en dat dit jaar beter is dan het voorgaande. Maar om terug te komen op de koppensnellerij van dit kabinet, kan gesteld worden dat we met wegwerken van mensen en allerhande waardeloze vervangingen, niet verder komen. Hoge ambtenaren worden met behoud van salaris thuis gezet en de vervangers moeten voor een gelijk salaris aan de slag. De staat moet dan op zijn begroting wederom een aanmerkelijk bedrag ontberen, want de vervanger van de gemuteerde ambtenaar moet ook zijn salaris op tijd ontvangen. En zo glijden we steeds verder af en lopen de financiële tekorten van staat alsmaar op. Geen wonder dat de staat er steeds slechter in slaagt aan zijn maandelijkse verplichtingen te voldoen.
Temidden van deze zeer slechte financiele positie van de overheid blijft men maar mensen wegjagen en vervangen en wordt er geen rekening gehouden met de financiele consequenties . Reshuffelingen bij een ondeugdelijk beleid, hebben dit land nimmer uit voorgaande crises gehaald en dat zal ook nu niet het geval zijn. Er dient een geheel andere en frisse wind in dit land te gaan waaien en zulks dient spoedig te gebeuren. Jonge mensen met veel elan dienen dit land over te nemen van de huidige politieke NDP fossielen die in de afgelopen 35 jaar slechts afbraak hebben kunnen realiseren. En die moet zeker niet al te lang meer voortduren.