Geliefd onder zijn vakbondsleden, verguisd door de regering. Iemand die opkomt voor sociaal zwakkeren volgens de ene, een verwaande egotripper volgens de ander. Iedereen vindt wel wat van vakbondsleider Wilgo Valies, sinds jaar en dag voorzitter van de Bond van Leraren.
“Ik snap niet waarom zo velen passief toekijken hoe hun rechten worden vertrapt”, benadrukt hij.
Niemand kon begin dit jaar om Wilgo Valies en zijn stakende achterban van leerkrachten heen. Toen de al maandenlang voortslepende onderhandelingen met de regering om het zogenoemde herwaarderingsprogramma – waarin naast hogere salarissen ook afspraken staan over betere arbeidsomstandigheden voor de duizenden onderwijzers in ons land – begin dit jaar finaal
mislukten, trokken enkele duizenden misnoegde leerkrachten enkele weken de straat op. Een bron van ergernis voor veel gezinnen, want alle verloren lesuren zouden natuurlijk ook ooit weer moeten worden ingehaald. Tot de overheid in een kort geding aan het langste eind trok, en de rechter bepaalde dat om het herwaarderingsprogramma niet langer mocht worden gestaakt.
“Een zware tegenvaller? Niet meteen. De rechter heeft absoluut niet bepaald dat we voortaan nooit meer mogen staken”, vertelt Valies strijdvaardig. “Dat zou ook niet kunnen, aangezien het stakingsrecht internationaal is vastgelegd. De overheid heeft bovendien nu in de rechtszaal beloofd dat het herwaarderingsprogramma wel degelijk zal worden uitgevoerd. Wij zullen haar daar aan houden.” Wat je van de vakbondsleider ook mag vinden, schrik om de mouwen op te stropen kan hem alvast niet verweten worden. Valies: “De regering begrijpt maar niet dat een
aanvaardbare oplossing voor de problemen er pas zal komen als ze bereid is samen te werken.
Ze houdt zich integendeel vast aan haar uitgangspunten, en is nooit bereid water bij de wijn te doen of zelfs maar naar onze argumenten te luisteren. Op dat moment krijg je uiteraard een fundamenteel probleem, zet ook de vakbond de hakken in het zand en krijg je uiteindelijk stakingen. Wij staken niet omdat we het zo leuk vinden dat te doen, neen. We doen het enkel maar omdat het nodig is. Als de overheid eerder gemaakte afspraken blijft negeren, dan is op een gegeven moment de grens bereikt, en hebben we weinig andere keus dan tot actie over te gaan. Ook al betekent dat als vakbond extra werk. Besef je wel hoeveel manuren we hier maken wanneer we besluiten de straat op te gaan? Het is zeker niet mijn hobby. Maar als het nodig is, dan zullen we niet aarzelen, zoals we ook in het verleden niet hebben gedaan. Overal ter wereld is het zo dat leerkrachten in de voorhoede lopen wanneer sociale veranderingen moeten worden afgedwongen. Een deel van de samenleving vindt het inderdaad lastig daar begrip voor op te brengen.” Meer over de vakbondsstrijd van Valies in de mei-editie van Parbode.

DA ’91 staat voor grote uitdagingen
Voorzitster Angelic Del Castilho bespreekt de nieuwe politieke agenda van DA ’91. ‘Personen die de politiek misbruiken voor persoonlijk financieel gewin, krijgen geen onderdak bij de partij’

CNN Hero Monique Pool: ‘Onbegrijpelijk hoe er met onze natuur wordt omgegaan’
Niettegenstaande het slechte natuurbeleid van de overheid strijdt Monique Pool vol energie met haar organisatie Green Heritage Fund Suriname voor natuurbehoud in ons land.

Oud-politiecommissaris Henk Peneux belicht de huidige verkeersproblematiek
Vrijwel alle veertigplussers in Suriname kennen Henk Peneux nog van Het Verkeerspraatje.
“De mensen die nu belast zijn met verkeersveiligheid, het is een hell of a job”, zegt hij.