Enkele lidlanden van de Caricom schreeuwen momenteel moord en brand naar aanleiding van in de Verenigde Staten van Amerika gepubliceerde drugsrapporten, waarin deze landen worden genoemd als te zijnde betrokken bij de handel of doorvoer van illegale drugs en het accommoderen van witwaspraktijken. De landen waaronder Antigua en Barbuda, zijn furieus en wensen van de Amerikaanse autoriteiten nadere informatie over hoe ze tot de beschuldigingen aan het adres van deze Caricom-lidstaten zijn gekomen. Ook ons land komt in de Amerikaanse rapporten naar verluidt er niet zonder kleerscheuren vanaf. Voor zover bekend, heeft onze regering nog niet op de Amerikaanse aantijgingen gereageerd. Dat de voormelde Caricom-lidlanden niet plezierig gestemd zijn naar aanleiding van de Amerikaanse drugsrapporten is begrijpelijk. Je zal toch ruiterlijk toegeven, dat je een drugsnest vertegenwoordigt en het risico lopen dat je door de buitenwacht geboycot wordt en dat de grote Buitenlandse banken geen zaken meer willen doen met jouw land, omdat ze niet betrokken willen geraken bij het witwassen van crimineel verkregen geld. Het is ook bekend dat landen waar de drugscriminaliteit om zuiver economische overwegingen wordt gedoogd, vaak zeer corrupt zijn en de criminelen grote invloed kunnen uitoefenen in de hoogste regionen van het staatsapparaat. Dat de Surinaamse regering nog niet gereageerd heeft op de drugsrapporten van de VS, is enigszins begrijpelijk. De in het rapport gestelde feiten moet je als overheid met feiten kunnen weerleggen en dan rijst natuurlijk gelijk de vraag of we daartoe wel in staat zijn. De Amerikaanse regering beschikt namelijk over een zeer uitgebreid netwerk om aan tal van informatie te komen. Men heeft de meest geavanceerde afluisterapparatuur, men beschikt over satellietbespieding die geschikt is activiteiten op land en op zee te controleren, men beschikt over voldoende geld om overal informatie in te winnen en mensen die informatie kunnen verstrekken te betalen; dus mag men de Amerikaanse methode ter verzameling van de nodige informaties nimmer onderschatten. Voorts werken de Amerikaanse drugsbestrijdingsdiensten nauw samen met andere netwerken die hun de nodige data verstrekken. Men heeft vermoedelijk binnen de Caricom niet het flauwste vermoeden, hoe nauwgezet en op welke geavanceerde wijze men aan voldoende gegevens komt om op een solide wijze met aantijgingen naar de verschillende lidlanden in rapporten te kunnen komen. Ook spreken de grote drugsvangsten in de verschillende landen boekdelen en daar zijn wij zeker geen uitzondering op. Je moet werkelijk een vreemde in Jeruzalem zijn om niet te kunnen of willen zien, hoe bepaalde mensen aan hun geld komen en binnen de kortste keren steenrijk zijn, terwijl het helemaal niet duidelijk is, waar het geld vandaan komt.Suriname ontbeert een fiscale recherche die je komt vragen hoe je aan een bepaald vermogen bent gekomen. Ook is er tot op heden geen regering in dit land geweest, die een dergelijk instituut in het leven heeft willen roepen en het bemensen met mensen die niet omkoopbaar zijn. Ook is het niet slechts bij de Surinaamse justitiële autoriteiten bekend, hoeveel grote drugsvangsten er in de afgelopen 25 jaar er in dit land zijn gedaan en hoeveel mensen er op de opsporingslijst van Interpol staan na verstekveroordelingen voor grootschalige handel in drugs. Zijn we Tibiti, Cassipora, de Lelydorpmijn, Avanavero, de Industrieweg Zuid, het Schip Jarricaba, de Jules Sedney Haven, om er maar enkele te noemen, reeds vergeten? Zijn wij ook vergeten hoeveel landgenoten in de gevangenissen in de V.S. zijn beland voor drugssmokkel en hun deelname aan de grensoverschrijdende criminaliteit? Sluiten we onze ogen voor de grote drugsvangsten voor de kust van West-Europa op schepen die het verderfelijke spul binnen ons grondgebied aan boord namen. Het is al decennialang geen geheim meer, dat we een notoir doorvoerland zijn van voornamelijk cocaïne richting voornamelijk West-Europa. Suriname draait deels op geld dat afkomstig is uit deze activiteiten en we lopen zeer zeker het risico, dat grote landen die de strijd hebben aangebonden tegen de drugshandel op dit continent en elders, ons in het verdomhoekje zullen willen plaatsen. Als we niet snel aanvangen met een juiste drugsbestrijding, lopen we het risico door grote landen als de VS aangepakt te worden en dat kan natuurlijk op verschillende manieren. Laten wij in hemelsnaam het niet zover laten komen, want de ellende die daaruit zal voortvloeien, is vele malen erger dan de misère die we thans meemaken. Als wij van mening zijn dat wij ten onrechte worden beschuldigd, moeten wij het tegendeel kunnen bewijzen en ook tonen dat wij daadwerkelijk maatregelen wensen te nemen, om de zaak tegen te gaan. Doen wij niets, om wat voor reden dan ook, dan zullen we de consequenties van ons lakse en misschien wel coöperatieve gedrag snel ondervinden.