De ene na de andere stringente c.q. impopulaire maatregel wordt dit volk sinds het aantreden van de regering Bouterse I in 2010 opgelegd. Ze was nauwelijks aan de macht in het jaar 2010 of de SRD werd gedevalueerd van 2.80,- naar 3.35,- voor een Amerikaanse dollar. Niet lang daarna volgde de introductie van een zwaardere heffing op elke liter benzine of diesel, ondergebracht onder de noemer government take. En die take is door de jaren steeds verder verhoogd om de overheid in staat te stellen haar rekeningen die steeds zwaarder werden door het kiezen van verkeerde prioriteiten en het aanstellen van steeds meer overheidspersoneel, te kunnen betalen. Ook de invoering van Fiso II kon slechts financieel gedekt worden door de invoerrechten op bepaalde producten te verzwaren en ook meer geld voor benzine en diesel in rekening te brengen aan de consument. En het kabinet Bouterse is nimmer afgeweken van het steeds weer doorvoeren van deze kostenverhogende maatregelen voor alle inwoners  van dit land.  We kennen zo langzamerhand allemaal het verhaal van een geplunderde monetaire reserve nadat de wereldmarktprijzen voor aardolie en goud aanzienlijk en wel met meer dan 50 procent, kelderden en daardoor de exportinkomsten voor de overheid vreselijk afnamen.  Ook het stilleggen van de Suralco activiteiten, hebben gemaakt dat de inkomsten van staat drastisch afnamen. En wat deed meneer Hoefdraad als governor van de Centrale Bank, hij sprak gewoon de monetaire reserves die de dekking van de SRD garanderen, op een onverantwoordelijke wijze aan. Er was namelijk nimmer in een noodfonds oftewel garantiefonds gestort. En zo manoeuvreerde de monetaire autoriteit dit land richting een financiële en monetaire catastrofe. Eind 2015 kreeg het Surinaamse volk eindelijk door hoe ernstig de macro-economische vernieling, veroorzaakt door dit verspillende kabinet, wel was.  Zo ernstig is de zaak thans, dat men het IMF moest binnenhalen. Een stap die achteraf niet het gewenste effect voor de regering sorteerde, omdat de door het IMF gesteunde maatregelen het volk in uiterste armoede zullen storten. Het IMF-concept is dus voorlopig niet helemaal doorgevoerd, maar wordt thans op geniepige en stelselmatige wijze, ons door de keel gedrukt.  Gisteren werden we dan ook geconfronteerd met de zoveelste stapsgewijze verhoging van brandstof per liter die de minister van Handel en Industrie, Ferdinand Welzijn, daags tevoren nog minimaal durfde noemen. Een verhoging van gemiddeld 58 cent per liter noemt deze man, afkomstig uit het bedrijfsleven ‘’minimaal’’? Wat moet het dan niet worden, als deze man straks zal praten over een niet minimale, maar maximale verhoging voor brandstoffen.  Schandelijk dat deze verhogingen ons weer door de keel worden geperst en wel zonder overleg vooraf met het bedrijfsleven en de vakbeweging. De kritieken uit de gemeenschap zijn dan ook niet gering. Deze verhoging zal voor de volle 100 procent in een sterk inflatoire werking resulteren en daar hoeft niemand het tegendeel over te beweren. Op de internationale markt is de prijs voor een vat ruwe Brent olie, de afgelopen dagen gekelderd naar rond de 50 dollar per vat en dat zou voor ons dus geen verhoging mogen betekenen bij de pomp. Maar in Suriname werkt alles omgekeerd en vragen we bij een keldering van de internationale olieprijs juist voor verhoging aan de consument.  Niemand van deze overheid durft ons te vertellen, hoe deze prijzen voor diesel en gasoline worden berekend en vastgesteld.  Er wordt slechts aan dit volk verteld, dat de sudsidies die de overheid op brandstof geeft, moeten worden afgebouwd en uiteindelijk helemaal stopgezet. Is toch ook de eis van het Internationaal Monetair Fonds, IMF?  De overheid is voortdurend bezig dit volk te plukken en misleiden en dat doet ze op een openlijke en arrogante wijze. Het interesseert haar totaal niet of hele gezinnen financieel in de knoei geraken, want het enige dat haar interesseert, is de overleving van dit kabinet, desnoods met als gevolg de totale verarming van de samenleving.  Ook moet niemand ook maar een poging wagen om dit volk te komen uitleggen, dat er stabiliteit heerst bij de wisselkoersen van de SRD ten opzichte van de dollar en de euro. De koers is de laatste weken niet gestegen, omdat de vraag naar vreemde valuta is afgenomen. Groothandelaren kopen minder in het buitenland, dus is er minder vraag . Op het moment dat de vraag weer groter wordt dan het aanbod, zal de koers wederom een stijgende lijn vertonen, zo werkt dat nou eenmaal wanneer je de wisselkoersen loslaat en een Centrale Bank wegens deviezengebrek niet in staat is te interveniëren en de wisselkoersen te verdedigen. Ook is het zo dat de doorsnee Surinamer thans niet in staat is met zijn zwaar verzwakte financiële positie om vreemde valuta te kopen.  De vraag is eenvoudig afgenomen en dat heeft niets met stabiliteit van wisselkoersen te maken. Gaan we echter over tot forse salarisverhogingen door het toepassen van monetaire financiering, dan wordt de vraag naar vreemde valuta wel onmiddellijk groter en zal men de koersen met raketsnelheden zien stijgen. Dan zijn we aardig op weg Venezolaanse toestanden te creëren en komen de nullen zeker terecht achter onze SRD.  De regering heeft heel duidelijk zware betalingsproblemen en tracht met stunt- en vliegwerk te overleven. De heer Binda heeft groot gelijk als hij stelt dat de brandstofverhogingen slechts een deel zijn van wat er allemaal nog komt en ons te wachten staat.  Het IMF is een strohalm die men zeker nog wenst vast te grijpen om niet helemaal te verzuipen en dus zullen de wensen van het Fonds verder op ons worden losgelaten.  De regering stoort zich aan geen  enkel protest en drukt op dictatoriale wijze alles maar door in de hoop dat het volk zich stil zal houden en alles zal accepteren. Leden van het kabinet doen daarbij alsof de knellende maatregelen best nog wel te dragen zijn, omdat zij die zelf niet of nauwelijks voelen. Hun voertuigen worden van staatswege bijgetankt en voorts hebben ze een vorstelijk salaris waardoor ze de gestegen kosten van levensonderhoud gewoon en zonder pijn in de portemonnee kunnen dekken. Ze moeten er wel rekening mee houden dat de doorsnee Surinamer het gevoerde beleid spuugzat is en zeker van zich zal laten horen als de regering onverkort door blijft gaan met het opleggen van impopulaire maatregelen. Het ironische in het geheel is, dat Bouterse en zijn NDP- volgelingen tijdens de regering Venetiaan wel de straat opgingen toen er een kleine benzineverhoging werd doorgevoerd.  Nu krijgen we een scala aan verhogingen opgelegd door dezelfde Bouterse en zijn NDP kliek en dan verwachten ze dat het volk zich al deze ondraaglijke maatregelen zal doen welgevallen.  Dat een volk op een gegeven moment van mening is dat het niet zo verder kan, kunnen we thans zien in ons buurland Frans-Guyana. In  het Midden-Oosten kregen uitermate arrogante en roekeloze despoten te maken met de Arabische Lente die van het ene land naar het andere overwaaide. Daar moet dit kabinet ook maar een keertje aan denken.  Geen enkel volk laat zich aanhoudend knechten zonder daartegen in  verzet te komen.