Voor veel werkers in dit land is de maat allang vol en kan men al ruim twee jaar niet meer uitkomen met het maandelijks loon. Ook bij de middenstanders knelt het financieel al langer dan twee jaar. Bushouders, verenigd in de OBS, hebben laten weten dat ze nog tot maart geduld zullen betrachten en als de onderhandelingen met de overheid ook dan geen tastbaar resultaat opleveren, zal het openbaar vervoer voor een groot deel lamgelegd worden. Aan alle kanten rammelt het thans en vooral de werkers van de overheid bijten de spits af en laten weten niet langer voor de vigerende maandelijkse vergoeding te willen werken. De Bond van Leraren en de ALS, werden gisteren geconfronteerd met een maatregel van de overheid ten opzichte van leraren die wederom actie willen voeren. Dit keer wordt het ‘no work, no pay’ principe toegepast en dat zal natuurlijk nog diepere financiële consequenties hebben voor het onderwijzend personeel. Met een dergelijke maatregel kan de overheid slechts bewerkstelligen dat er tijdelijke rust komt binnen de onderwijswereld, maar het probleem van lage lonen en de wens naar inflatiecorrecties op het salaris, is daarmede zeker niet van de baan. No work, no pay is naar onze mening gewoon uitstel van executie, omdat de overheid moeilijk van haar werknemers kan verwachten dat ze door wensen te gaan met een pienarig bestaan. De devaluatie van de SRD en de daaropvolgende inflatie heeft gezorgd dat alles tweemaal duurder is geworden en dan kan je als overheid, die deze situatie in de hand heeft gewerkt, niet van je werknemers verwachten dat ze stil zullen blijven. De regering Bouterse kan zich er dan ook op voorbereiden dat de een na de andere vakorganisatie bij haar op de stoep zal komen staan om betere arbeidsvoorwaarden te eisen en af te dwingen. Geen enkele regering mag ervan uitgaan dat ze ongeschonden uit deze situatie zal geraken. De onvrede in dit land heeft thans zeer verontrustende vormen aangenomen en de werkers zullen zich gestadig bundelen, daar is absoluut geen ontkomen aan. De regering staat voor een groot dilemma, omdat ze heel goed weet dat haar werkers het slecht hebben en dat de meesten al jaren gedemotiveerd op het werk verschijnen. De indruk wordt dan ook zeker gewekt dat op veel ministeries zaken volkomen stilliggen en dat daar zonder betere arbeidsvoorwaarden en daadwerkelijke verhoging van de koopkracht, geen verandering in zal optreden. Neem nou bijvoorbeeld ook de onvrede die binnen het Nationaal Leger (NL) heerst over de plannen vanwege Defensie om de vrije geneeskundige behandelingen, waarop militairen al decennia recht hebben, af te schaffen en al de wapenbroeders uit deze gewapende macht onder te zullen brengen bij het SZF. Tijdens de regeringen van Venetiaan werd er ook gesuggereerd dat men een dergelijke maatregel overwoog. Door groot protest vanuit de leiding van het NL ging dat toen niet door. Nu wenst de regering Bouterse, door geldgebrek gedreven, het gehele NL onder te brengen bij het SZF. Nu reeds rammelt de vrije geneeskundige behandeling voor militairen van alle kanten. Wat moet het straks niet worden bij het SZF? De regering Bouterse moet niet denken dat ze alle impopulaire maatregelen maar kan doorvoeren zonder dat daar consequenties aan verbonden zijn. De regering Bouterse krijgt het de komende maanden nog veel moeilijker, vooral wanneer ze de wensen c.q. eisen van het IMF alsnog wenst door te voeren. Het Surinaamse volk heeft zich tot nog toe niet opstandig gedragen maar daar kan wel verandering in optreden. Niet slechts binnen het onderwijs moet de tevredenheid terugkeren, ook in de gezondheidssector rammelt de zaak van alle kanten wegens het nijpende geldgebrek van de regering. Dit gebrek wordt steeds nijpender en heeft tot gevolg dat de spanningen in het land oplopen. De regering heeft mandaat gekregen in 2015 om dit land naar wens te regeren. Daar is naar onze mening niet veel van terechtgekomen. Als de regering zo door blijft gaan met haar wazige beleid, kan ze rekenen op grote problemen vanuit de werkende klasse. En als het eenmaal zover is dan zal zelfs de aanhang van Ronald niet meer te bedwingen zijn.