We leren het maar niet, ofschoon we ervan op de hoogte zijn dat grote drugsbaronnen uiteindelijk of in het gevang in de VS of elders belanden, of door lieden uit dezelfde ‘branche’ worden geneutraliseerd. Pablo Escobar dacht dat hij onschendbaar was, maar werd uiteindelijk op een dak door Columbiaanse anti-narcotica agenten doodgeschoten. En recentelijk moest de Mexicaanse drugsbaron Joaquin Guzman, alias ‘El Chapo’ er ook aan geloven. Hij werd door de Mexicaanse overheid uitgeleverd aan de Verenigde Staten, waar hem een zeer langdurige gevangenisstraf te wachten staat. En zo zijn er zovelen die zich met drugssmokkel en witwaspraktijken hebben beziggehouden, die of in de gevangenis zitten of gewoon zijn geëlimineerd.  In ons land zijn er ook lieden die zich met deze misdadige activiteiten bezighouden en een heel imperium hebben opgebouwd. Ook Surinaamse drugshandelaren hebben in de afgelopen jaren hun leven verloren, door zich met deze uitermate gevaarlijke handel bezig te houden. Weer anderen verdwenen voor korte of langere tijd in het gevang in het buitenland. En toch kan niet gezegd worden, dat de activiteiten voor wat betreft de doorvoer van voornamelijk cocaïne uit Columbia en Bolivia via onder meer ons buurland Guyana, een dalende trend vertoont.  De afgelopen maanden is daarvoor het bewijs glashard geleverd. In West –Europa werden ladingen van wel honderden kilo’s cocaïne onderschept door de justitiële autoriteiten en werd zo ook nog duidelijker dat de drugs vanuit Suriname richting een West-Europees land waren verscheept. Ook werd aangegeven, dat in bepaalde gevallen de drugs op zee werden overgeladen in schepen die naar een West-Europese haven voeren.  Het bewijs is vanaf de vangst van een enorme hoeveelheid drugs op de bacovenboot ‘Jarikaba’ in de jaren negentig geleverd, dat de grote bezendingen cocaïne niet via Zanderij richting Schiphol gaan, maar via vrachtvaarders en kleinere zeewaardige boten naar het Europese continent. Dit is de afgelopen dagen wederom gestaafd door een vangst van honderden kilo’s cocaïne in de Nieuwe Haven, die tussen een lading hout naar Europa moesten gaan. Ook is het opvallend, dat naar gelang het deviezenvraagstuk steeds nijpender vormen aanneemt, de vangsten van grotere hoeveelheden drugs  toenemen. Het is dan ook niet helemaal onterecht, te suggeren dat de verhoogde vangsten te maken hebben met de drang naar het vermeerderen van de illegale drugsexporten om zo aan vreemde valuta te komen om deze middelen naderhand te kunnen witten via de mogelijkheden die onze maatschappij op dit moment via de verschillende kanalen biedt.  Het witten van drugsgelden gelukt toch vrij eenvoudig in dit land ofschoon we over een Meldpunt voor Oneigenlijke Transacties, MOT, beschikken. Wat ook geen positieve indruk heeft gemaakt op voornamelijk de Verenigde Staten van Amerika, is dat niet lang na het aantreden van het kabinet Bouterse in 2010, de Drugs Enforcement Agency (DEA) vertegenwoordiging in ons land de deur werd gewezen en zich gedwongen voelde haar kantoor te verhuizen naar Georgetown. Door deze niet verstandige handeling van de regering Bouterse, heeft ze zeker de indruk gewekt, dat ze de drugscriminelen niet tegen de haren in wilde strijken. Ondertussen is eveneens zeker de indruk gewekt dat er onder deze regering niet veel wordt ondernomen om deze illegale praktijken de wind uit de zeilen te nemen. Door intensief naspeurwerk van buitenlandse anti-drugsorganisaties, werden grote cocaïnevangsten in hoofdzakelijk West-Europa gedaan. Deze vangsten benadrukken onze zware betrokkenheid bij de drugshandel en berokkenen ons land en volk grote schade. Steeds vaker worden wij in één adem genoemd met landen als Columbia, Bolivia, Peru, Brazilië, Guyana , Jamaica, Trinidad en Tobago en de Midden-Amerikaanse staten, alwaar de drugshandel onvoorstelbare vormen heeft aangenomen en voor gruwelijke  misdrijven zorgdraagt. In geheel West-Europa staan wij thans bekend als drugshol en dat valt niet te ontkennen. Geen wonder dat drugsbestrijdingsdiensten  thans in collectief verband Suriname in de kijker hebben geplaatst. Op de Franse Luchthavens Charles de Gaulle en Orly, houdt men de vluchten uit Cayenne nauwlettend in de gaten, want ook van die route maken onze drugssmokkelaars gebruik om drugs Frankrijk en de rest van Europa binnen te krijgen. Personen met sterke persoonlijke en familiebanden met hooggeplaatsten in deze regering, zijn al tegen de lamp gelopen in Europa en de Verenigde Staten en zijn daar veroordeeld. Hoe vaak moeten wij nog dit land in diskrediet brengen?  Beseffen wij niet dat op een gegeven moment onze nationale soevereiniteit in gevaar kan komen, als we maar voortdurend grote hoeveelheden drugs doorsturen naar de Europese markt? We dienen daarbij goed op te letten, wat voor drastische wijzigingen zich voordoen in de geopolitieke verhoudingen, zowel op het oostelijk als het westelijk halfrond. De ene regering behoeft lang niet zo tolerant te zijn als de andere.  Een radicaler opstelling van een kabinet in een ‘bevriende’ (?) natie kan een bilaterale relatie snel een andere wending doen geven.  De huidige regering van dit land dient daarom geopolitieke wijzigingen en een eventuele andere benadering van vraagstukken, zoals het drugsvraagstuk en de smokkel die daar inherent aan zijn, nauwlettend te blijven volgen. Blijven wij stompzinnig denken dat het allemaal niet zo een vaart zal lopen, dan moeten wij niet op een dag wakker worden en constateren dat onze soevereiniteit  niet langer geldt.