De Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij (ABOP) werkt samen met gelijkgerichte organisaties, instituten en personen om de regering naar huis te sturen. Partijtopper Edward Belfort zegt desgevraagd dat er diepgaande gesprekken hierover gevoerd worden. Hij wijst er echter op dat wanneer het moment daar is, eenieder zich moet laten zien ‘fu strey a strey’, want dat is de enige succesgarantie.

Het uiteindelijke resultaat moet zijn dat president Desi Bouterse het mandaat teruggeeft aan het volk middels het uitschrijven van verkiezingen. Belfort heeft er genoeg van dat de president steeds beloften over herstel van de economie doet, terwijl concrete acties uitblijven. Er worden volgens hem hier en daar slechts brandjes geblust, echter wordt het volk er niet beter van. Daarnaast worden belangrijke voorstellen van kritische volksvertegenwoordigers terzijde gelegd. Vandaar dat de tijd nu rijp is om niet meer te praten, maar actie te ondernemen.

“Wat de president zegt, is voor-de-gekhouderij. Hij is steeds bezig het volk om de tuin te leiden.” De politicus wil geen energie en woorden meer verspillen aan het staatshoofd. “Anders ga ik m’n tijd verliezen”, zegt hij.

De Abop-er gaat zich nu primair concentreren op de noden van het volk. Hij vindt het vooral erg voor de binnenlandbewoners die het bijzonder zwaar hebben. Het gaat uitgerekend om gebieden waar de NDP zes zetels heeft binnengehaald. Belfor noemt de dorpen Pokigron, Abenaston, Jawjaw, Danpaati, Nieuw Aurora, Gujaba, Dangogo en Wanhatti, die geen elektriciteit en/of stromend water hebben. Brandstof in die gebieden is duur waarbij aan bewoners SRD 10 tot SRD 20 wordt gevraagd om een mobiel te chargen.

Belfort vreest dat als het huidige beleid wordt voortgezet, de ellende onder de samenleving zal toenemen. Hij waarschuwt voor de vele leningen die deze regering in het buitenland sluit en waarmee Suriname verpand wordt. Behalve dat het land nu in een wurggreep is van een kleine groep personen binnen de NDP, wordt het land volgens de Abop-topman zoetjesaan deel van buitenlandse schuldeisers. Daartegen moet ten strijde worden getrokken. Hij benadrukt dat hier geen sprake is van een politieke strijd, maar een strijd om Suriname en zijn volk te redden. “Mensen moeten wakker worden en niet bang zijn. Strey de fu strey, ai no sa frede”, aldus Belfort.