Het heeft er alles van dat de politieke dissidenten, c.q. overlopers Sapoen en Chitan, ongestoord deel zullen kunnen  blijven uitmaken van het huidige Hoogste College van Staat. De politieke verraders Sapoen en Chitan liepen, zoals bekend, na de verkiezingen van 2015 en de marginale winst van de NDP bij deze volksraadpleging, over om de coalitie van de NDP, BEP en DOE te ondersteunen. Voor hun politieke en zoveelste hoererij uit de contemporaine geschiedenis van dit land, kregen ze ook nog een ministerie toegewezen.  En  daar bleef het naar wij vernemen ook niet bij. Aan hun verraad gelieerde personen werden beloond met leuke posities waarvan zeker één in het buitenland.  Onophoudelijk hebben  Pertjajah Luhur en andere partijen die als V7 de verkiezingen ingegaan zijn, getracht via terugroeping de twee overlopers uit DNA te krijgen. Tot op heden is dat niet gelukt en alles wijst er thans op dat het tweetal ongestoord in DNA zal kunnen blijven zitten, omdat de voorzitter weigert om ze niet langer uit te nodigen voor besloten of openbare vergaderingen van het college. De rechter in deze slepende en onverkwikkelijke kwestie, heeft namelijk beslist zich niet bevoegd te achten deze zaak aangespannen tegen de voorzitter van DNA, te behandelen.

De rechter is van mening dat de aanhangig gemaakte zaak tegen de voorzitter van de wetgevende macht geen burgerlijk geschil, maar wel een staatsrechtelijk conflict betreft en dat zij daar geen oordeel over kan vellen . De rechter vindt dat ze daarom niet bevoegd is, de zaak in behandeling te nemen. De rechter in deze is echter wél van mening te kunnen oordelen over handelingen van de twee andere staatsmachten, indien het een burgerlijk geschil regardeert. De magistraat stelt wél bevoegd te zijn een oordeel uit te spreken in een rechtsgeding dat de politieke partijen VHP, NPS en Pertjajah Luhur  aanhangig hebben gemaakt  tegen de in middels teruggeroepen  wetgevers Sapoen en Chitan. Hoe het allemaal ook zij, de kwestie Sapoen en Chitan wordt zo langzamerhand een gebed zonder einde en er is in deze kwestie misschien zelfs sprake van het toepassen van juridische spitsvondigheden met als doel de kool en de geit te sparen.  Naar de bevolking toe wordt een totaal verkeerd signaal gegeven, vooral als men bedenkt dat in 2020 of misschien wel eerder, er wederom een volksraadpleging zal worden gehouden en de politieke prostitutie weer van zich zal laten horen, na het bekend worden van de uitslag.  Als een partij of combinatie niet met een zeer ruime meerderheid wint, gaan de geldkluizen open en gaan bepaalde belangen, die zeker niet die van het volk van dit land zijn, spelen. Principelozen als voormeld en verraders van de partij of het politieke collectief, zullen dan zeker wederom zwichten voor geld, posities, vergunningen en vastgoed met enorme omvang. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het leger aan zwevende kiezers in dit land bij elke verkiezing aanmerkelijk is gegroeid. Sapoen en Chitan zullen bij een komende verkiezing hard moeten werken voor een positie op de NDP-kiezerslijst en dan is het nog maar de vraag of ze die krijgen. In Wanica stelde Sapoen al niet veel voor en kwam over de rug van de Olifant naar binnen en die Chitan uit Saramacca is bij een volgende verkiezing zo dood als een mus in een open grasveld.  Dit verraderlijke tweetal heeft zijn doodvonnis getekend op het moment dat ze de NDP hebben omhelst.  Dat de terugroepwet en de gehele procedure daar omheen tot nog toe niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd, is thans duidelijk. Wij hebben ook niet de indruk dat al die processen bij de rechter wat zullen opleveren. De NDP zet ook alle zeilen bij om te voorkomen dat Chitan en Sapoen, eruit worden gezet. Zal hun politieke draagvlak aanzienlijk doen versmallen en daar zitten ze bij de paarse kliek niet op te wachten. Ook is het quorum spook bij de NDP maar al te bekend en het is dan zeker ook niet welkom. De NDP die thans alles doet om de terugroeping van de twee politieke verraders te voorkomen, moet er ook rekening mee houden dat ze na 2020 ook slachtoffer zou kunnen worden van overlopers. Het is nou eenmaal bijna een cultuur geworden in dit land om principeloos te handelen en alleen maar te denken aan het persoonlijke belang en het belang van Suriname en zijn bevolking, naar de achtergrond te drukken.