Nadat de regering van Bouterse door eigen financieel-economisch en monetair wanbeleid zichzelf zo in de nesten had gewerkt en de macro-economie zulke enorme schade had toegebracht, had ze geen uitweg meer en moest ze haar toevlucht tot leningen in het buitenland zoeken. Zoals de toenmalige governor van de Centrale Bank en huidige minister van Financiën zelf in De Nationale Assemblee verklaarde, had de Surinaamse regering geen enkele uitweg dan de weg te bewandelen naar zijn oude werkgever voor financiële hulp. En die werkgever, cq reddende engel, is het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Inmiddels hebben we allemaal mogen meemaken, wat voor redding deze Engel van de huidige minister van Financiën, Hoefdraad, wel is. Zeer stringente voorwaarden werden de regering Bouterse II voorgelegd. Voorwaarden die achteraf zeer pijnlijke financiële gevolgen voor het Surinaamse volk zullen inhouden.Maar aangezien de regering Bouterse II financieel aan de grond was en nog steeds is, had ze geen keus en ging met de voorwaarden van het IMF akkoord. Enkele voorwaarden van deze niet emotioneel zijnde en zeker wel koel berekenende financiële organisatie, is dat de overheidsubsidies worden afgebouwd. Daarbinnen vallen de subsidies voor brandstof en die voor water en licht. Ook zal de overheid ertoe moeten overgaan het leger aan ambtenaren te verminderen. Of de sociaal zwakkeren de maatregelen zullen kunnen dragen, is een zorg van de overheid en niet van het IMF. Velen hebben zich in de afgelopen maanden afgevraagd of de regering Bouterse II niet vooraf had kunnen calculeren wat de financiële en sociale gevolgen voor de Surinaamse bevolking zouden zijn als ze het IMF-programma zou uitvoeren en wel na de gevolgen van opeenvolgende devaluaties, de daaropvolgende inflatie en de ten gevolge daarvan ontstane koopkracht, vermindering. Reeds na de eerste verhogingen van de nutsvoorzieningen en de drastische tariefvermeerderingen op brandstoffen, moest het gaan dagen bij de regering Bouterse II dat de rek er bij het Surinaamse volk uit was en dat verdere financiële lasten, niet geaccepteerd zouden kunnen worden. Maar het akkoord met het IMF dient punctueel uitgevoerd te worden en wel volledig volgens afspraak en daar zit de regering Bouterse II nou zeer mee in de maag. Het IMF blijft pressie uitoefenen en wenst volledige afbouw van energiesubsidies en ook het verder marktconform maken van de brandstoftarieven. Dus moet het volk rekening houden met nog hogere prijzen voor gasoline en diesel en ook de water- en stroomrekening, moeten verder de lucht in. De regering Bouterse wenst de verdere overmakingen van het IMF niet in gevaar te brengen, dus zoekt ze thans naar een voor haar reddende oplossing. Verdere verhogingen voor met name stroom, zal voor sociale onrust zorgen, omdat het volk die zeker niet zal kunnen of willen betalen. Het IMF-akkoord niet naar letter en geest naleven, zal de volgende op schema staande tranches van tientallen miljoenen dollars, in gevaar brengen. En als je als regering thans voor wat betreft je budget zover bent afgezakt, zal je wel moeten zwichten. Zij probeert thans tijd te winnen door een doorlichting van de Energie Bedrijven Suriname N.V. te starten, hopende dat met deze stap het IMF haar wat meer respijt zal geven en begrip zal tonen voor haar benarde toestand. Zij had naar onze mening van meet af aan moeten weten dat bepaalde zaken niet uit te voeren zijn binnen deze gemeenschap. Hoe wil ze het maandelijkse kostenplaatje van een organisatie als de EBS gaan reduceren? Ze heeft er bijvoorbeeld recentelijk zelf aan meegewerkt dat looneisen van EBS-werknemers zijn goedgekeurd, waardoor de bedrijfskosten van dit nutsbedrijf alleen maar verder zijn toegenomen. Een zeker niet goedkope consultant zal nu moeten gaan berekenen, waar er bij de EBS bezuinigd kan worden. Het is bekend dat de EBS op een gegeven moment zo in de financiële knoei was beland, dat ze een missschien wel zeer onvoordelige lening moest afsluiten bij een plaatselijke ondernemer om zo in staat gebracht te worden de machines in de krachtcentrale aan de Saramaccastraat volgens fabriekseisen te onderhouden en van onderdelen te voorzien. Laten we heel eerlijk zijn, een gedegen energieopwekking voor een stad als Paramaribo en omstreken, kost handenvol geld en daar dient rekening mee gehouden te worden. Je kan geen miljoenen euro’s uitgeven aan dure Mann generatoren en daarna niet in staat zijn ze volgens het boekje te onderhouden. Daar komen zeker brokken van. En die brokken heeft men reeds bij de EBS gehad. Budgetttair dat bedrijf te gaan beknotten, zal ongetwijfeld tot calamiteiten in de stroomvoorziening resulteren. De enorme devaluatie van onze nationale munt heeft ook ernstige gevolgen voor de bedrijfsvoering van de EBS. Materieel en materiaal van dit bedrijf kosten handenvol geld en dan praten we nog niet eens over de personeelskosten. De EBS moet het voor een heel groot deel hebben van vreemde valuta die hard nodig zijn voor de continuïteit. De consultant die het bedrijf daarom zal doorlichten zal zeker zaken ontdekken die ietwat zuiniger kunnen, maar zal ook stuiten op bestedingen waar je niet omheen kan, omdat ze een zwaar deviezencomponent hebben. Het aan het werk zetten van een consultant om de EBS door te lichten, moet daarom ook gezien worden als een vertragingstactiek van de regering Bouterse II.Ze weet allang hoe de kosten van dit bedrijf in elkaar zitten en dat bezuinigen maar ten dele mogelijk is. Om het thans te gooien op nieuwe onderhandelingen met de Suralco over een lager tarief voor de door dit bedrijf aan de EBS geleverde stroom vanuit de Brokopondo Krachtcentrale, is ook maar een afleiding. De Suralco heeft ook te maken met de onderhoudskosten van een stuwdam met turbines die om de zoveel tijd een grondige revisiebeurt, dienen te ondergaan. Het onderhoud van de masten inclusief hoogspanningskabels die de elektrische energie vanuit Afobaka via Paranam naar Paramaribo geleiden, moet ook geschieden en dat kost allemaal veel geld. Of de overheid inzage heeft in de kosten die de Suralco heeft voor de levering van deze energie, is ons niet duidelijk. Echter is het zo, dat de Brokopondo Krachtcentrale nog jaren bezit is van de Alcoa en haar dochter Suralco en dat de Amerikanen duidelijk hebben gemaakt aan de regering, dat ze een bepaalde prijs verbinden aan de levering van elektrische energie aan de EBS. De bezittingen van de Alcoa hier nationaliseren zou een uiterste middel zijn, maar niet verstandig, omdat we de bilaterale relaties met een land als de VS en zijn belangen, geen geweld wensen aan te doen. Bij de opening van de Amerikaanse ambassade heeft president Bouterse ook meegedeeld een goede en blijvende relatie met de VS voor te staan. Het zal dan ook niet eenvoudig zijn een maatschappij als Alcoa op de knieëen te krijgen en dwingen haar tarief voor de levering van elektrische energie aan de EBS drastisch te verlagen en daardoor haarzelf financiële schade te berokkenen. De regering heeft voor wat betreft de energierekening, naar onze mening nog een heel harde noot te kraken en het is daarbij niet zeker dat de uitkomst van het consultancy onderzoek, haar een goede en acceptabele oplossing zal opleveren.