Dat er gisteren bij de demonstratie van de actiegroepen Het Burger Collectief en Wij zijn Moe, geen vele duizenden personen op de been kwamen, wil absoluut niet zeggen dat het overgrote deel van de bevolking  thans het gevoerde beleid van de regering Bouterse II goedkeurt of haar nog het voordeel van de twijfel geeft.  De onvrede bij de bevolking is nog levensgroot en wordt met de dag groter al is het moment klaarblijkelijk nog niet aangebroken om masaal, zoals in 1999 tegen de NDP-regering van Wijdenbosch de straat op te gaan en  ook het vertrek van Bouterse II te eisen. Deze oppositionele politieke partijen en het overgrote deel van Ravaksur, hebben om voor hen bekende redenen nog niet besloten collectief en door middel van straatacties de strijd tegen de huidige regering aan te binden. Zowel dit deel van de vakbeweging als het bedrijfsleven is nog niet zover om mede te doen. Een deel van de vakbeweging heeft naar onze mening nog steeds last van oud zeer, toen ze na de acties van het Gestructureerd Samenwerkings Verband in 1999 door de politieke partijen, in de steek werd gelaten. Om nu wederom in collectieve zin de kastanjes uit het vuur te helpen halen daar is een deel van de vakbeweging nog niet warm voor te krijgen. Bij het bedrijfsleven speelt, dat men al genoeg verliezen heeft geleden en nog steeds lijdt door het desastreuze beleid van deze regering en het vernietigend effect dat de devaluatie op de productie en omzet heeft.  Er zal dus veel meer water door de Surinamerivier moeten stromen, alvorens men het gehele bedrijfsgebeuren op het spel wenst te zetten en het risico loopt dat het toch uiteindelijk geen zoden aan de dijk zal zetten.  Wat ook niet uit het oog verloren mag worden, is de broodvrees die veel mensen hebben als ze van het werk wegblijven om aan straatacties mee te doen.  Bepaalde werkgevers zijn niet bereid de tent voor enkele uren of dag te sluiten om werknemers in de gelegenheid te stellen te gaan demonstreren. De actiegroepen als voormeld moeten het dan ook hebben van mensen die zich gemakkelijker vrij kunnen maken. De NDP mag helemaal niet het gevoel hebben dat slechts de participanten aan de straatacties  van gisteren de enige Surinamers zijn die het oneens zijn met de regering en haar vertrek liever vandaag dan morgen zien.  Men heeft ook geluisterd naar de jaarrede van de president  en kunnen vaststellen dat de  man vrijwel volledig aan de leiband van het IMF loopt en ook steevast van plan is, de gestelde afspraken met dit fonds na te komen. Dus alleen Surinamers die in het cerebrale niet het vermogen hebben om te doorzien wat ons te wachten staat, zullen achter Bouterse CS aan blijven huppelen en in zijn luchtkastelen blijven geloven. De ingezetenen van deze republiek die wat meer verstand hebben, zullen nog even de zaak aankijken, maar weten nu reeds, dat  hetgeen is voorgeschoteld in de jaarrede van dit staatshoofd alleen  nog meer misere zal veroorzaken. Onderwijzers meer geld beloven, is één, maar de beloften nakomen, is een tweede. Het IMF heeft duidelijk gesteld dat er sprake moet zijn van loonbevriezing voor ambtenaren en dat verdere verzwaring van de financiële lasten van de overheid, niet in zijn visie past. Voert de regering Bouterse niet uit wat afgesproken is met het IMF, dan zullen de gefaseerde overmakingen die moeten oplopen tot 478 miljoen dollar  met grote stagnatie plaatsvinden. De tweede tranche is naar verluidt ook niet op tijd overgemaakt, omdat men bij het IMF ontevreden is over de manier en de snelheid waarop de regering Bouterse de afspraken nakomt. Het is doen wat het IMF wenst, anders geen geld en dat weet Bouterse heel goed. Aan de andere kant staat hij tussen twee vuren, omdat hij te maken heeft met werknemers bij Lanti die niet langer bereid zijn te werken voor het huidige loon dat zwaar aan koopkrachtverlies onderhevig is.  Hij moet daarom kiezen voor doorvoering IMF-eisen en sociale onrust teweeg brengen of een andere weg zien te bewandelen. Of die weg er nog is, valt erg te betwijfelen.  De situatie in dit land is en blijft precair en daar zal de komende maanden, echt geen verandering in komen. Zodra Bouterse met verdere verhogingen komt voor nutsvoorzieningen en brandstoffen, kan hij zeker op meer protesten en dan misschien op grotere schaal rekenen.  Hij zal, hem kennende allerlei foefjes bedenken om de mensen rustig te houden en misschien nog wat ruimte hebben, om met een of ander populistische ingreep weer voor enige tijd rust te hebben maar dat hij kan rekenen op verder verzet, staat als een paal boven water. We zijn daarvoor al veel te ver afgegleden en de regering heeft nog maar weinig opties om het tij te keren en Suriname op een juist ontwikkelingspad te brengen.