Op 25 november 1975 werd Suriname staatkundig onafhankelijk van Nederland dat ons langer dan 300 jaar had gekoloniseerd. Na de onafhankelijkheid zag het er eventjes en wel voor een periode van ruim vier jaar, veelbelovend uit. Maar op 25 februari 1980 werd de droom van alle democratisch ingestelden wreed verstoord door een sergeanten-coup onder leiding van Bouterse en georkestreerd door de Nederlandse kolonel der grenadiers Hans Valk. We weten zo langzamerhand allemaal wat er naderhand gebeurd is en het is dan ook niet belangrijk alle historische gebeurtenissen vanaf dat moment nu wederom de revue te laten passeren.Zou deze bijdrage overigens ellenlang maken. We keren dan ook gelijk terug naar de huidige situatie anno 2016 waarbij Suriname voor de derde keer in een macro-economisch ravijn is beland en wel door dezelfde exponenten uit de zogenaamde revolutie die op 25 februari 1980 werd aangevangen. Suriname is momenteel wederom financieel geruïneerd door machthebbers onder leiding van Bouterse, die maar al te graag en aanhoudend durven beweren dat externe krachten daar hoofdzakelijk de oorzaak van zijn. Het zijn naar onze mening niet de externe krachten die de monetaire reserves op een zeer onverantwoordelijke wijze hebben aangesproken . Dit aanspreken nam een grote vaart nadat de inkomsten in de aardoliesector en de goudsector aanmerkelijk waren teruggelopen en men jammergenoeg er nimmer aan had gedacht, een garantiefonds c.q. noodfonds op te zetten. Abi kruktu anu tapu financieel nanga monetair kontren ne tyari kondre go na fesi. En dat er lieden aan de macht zijn die het land niet op adequate wijze weten te besturen, dat weten wij zo langzamerhand genoegzaam. Suriname is door het wanbeleid van de regeringen Bouterse I en II thans zwaar verarmd en er worden nu slechts nog maatregelen genomen op ad-hoc basis, omdat er om goed bestuur te kunnen demonstreren veel geld nodig is en dat bezit ze momenteel in zeer onvoldoende mate. Er wordt dan ook in verhoogd tempo overal naar geld gezocht bij financiële instellingen en ook werden en worden er contacten gelegd met staten, waarbij je onder normale omstandigheden liever zo snel mogelijk omheen zou lopen. Omdat we eigenlijk straatarm en zeer hulpbehoevend zijn geworden, lopen vertegenwoordigers van de regering Bouterse de wereld af op zoek naar hulp. Men wenst leningen en wijst ook schenkingen op grote schaal niet van de hand, al zou dat betekenen dat wij een aanmerkelijk aantal toezeggingen moeten doen aan de landen die zogenaamd willen helpen. En het zijn de landen die zogenaamd willen komen helpen, waar we extra voorzichtig mee moeten zijn, omdat ze een helpende hand toesteken, maar ze willen daarvoor in de plaats wel vergaande toezeggingen. En het zijn die toezeggingen die nadelige consequenties kunnen hebben voor onze nationale soevereiniteit en haar behoud en bescherming. Zo zijn er landen die hier de nationale rijkdommen willen komen plunderen en er niet voor schromen, de natuur daarbij grote schade toe te brengen. Houtgiganten die in eigen land bijna geen boom meer overeind hebben staan, willen dolgraag hier komen kaalkappen, hetgeen ze in het verleden op grote schaal in Indonesië en Maleisië is gelukt. Gelukkig zijn we een stuk voorzichtiger geworden met deze houtbedrijven die in het verleden al waren gestart met hun vernietigende werk. Ook het opzetten van vrijhandelszones heeft de bedoeling Suriname als een ‘hub’ te gebruiken voor de afzet van eigen producten op het westelijk halfrond. Als we dat toestaan, gooien we een groot deel van onze nationale soevereiniteit te grabbel, want eenmaal binnen, is het heel moeilijk deze zones weer op te heffen. Grote industriestaten zijn er namelijk op gebrand hun producten wereldwijd en in snel tempo te kunnen afzetten en hebben daarvoor bases nodig. Ga je akkoord met een dergelijke invloed binnen je territoir, dan weet je niet wat voor methoden er nog toegepast kunnen worden om je grotendeels afhankelijk te houden van het investerende land. Het is dan ook goed dat alle voor- en nadelen zeer uitvoerig worden bekeken, alvorens men toestemt vrijhandelszones binnen ons territoir toe te laten, vooral wanneer die zones worden geïnitieerd door landen waar de mensenrechten met de regelmaat van de klok nog op grove wijze worden geschonden. Suriname is een klein land en kan gemakkelijk door economische grootmachten in een wurggreep genomen worden en juist daarom moeten we te allen tijde erop passen, niet in die greep terecht te komen. Ook betrekkingen aanhalen met een land dat over een maffialeiding beschikt en er alles aan doet om op het wereldtoneel verloren gegane hegemonie te doen herwinnen, daar moeten we heel voorzichtig mee omspringen. Leiders die door opgelopen frustratie en geografisch terrein- en machtsverlies thans aan massale herbewapening doen, hebben duistere bedoelingen en trachten wereldwijd bondgenootschappen te creëren, die gemakkelijk kunnen uitlopen tot knechting. Suriname is momenteel straatarm gemaakt door een onverantwoordelijk en incompetent leiderschap, maar dat wil nog niet zeggen dat men zo onervaren mag en moet zijn dat men vriendschappen aangaat met lieden die doende zijn machtsstructuren op te zetten die kunnen rekenen op lieden die uit eigen lijfsbehoud bereid zijn de nationale soevereiniteit op te geven. Het Surinaamse volk moet zeer alert blijven en het strakker aanhalen van bepaalde diplomatieke, culturele, militaire en handelsbetrekkingen met bepaalde landen die zich als democratisch presenteren , nauwlettend blijven volgen. Want bepaalde recente toenaderingen naar ons land zijn afkomstig van regiems die als zeer notoir te boek staan. En we willen echt niet wederom in de ‘sandwich’ genomen worden zoals tussen 1980 en midden 1983. Wij hadden eigenlijk verwacht dat dit paarse kabinet had geleerd uit zijn eigen ervaringen uit de zogenaamde revo-tijd en dus moet weten wat er allemaal nog kan gebeuren als het de verkeerde connecties blijft maken.