De regering Bouterse heeft zich noodgedwongen aan het Internationaal Monetair Fonds (IMF) veroordeeld en is thans verplicht zich aan de voorwaarden die gesteld zijn door het fonds te houden en bouwt als onderdeel daarvan de overheidssubsidies af. Het afbouwen van deze subsidies heeft tot gevolg gehad dat de tarieven voor water en licht enorm zijn verhoogd en dat het maandelijkse budget van alle mensen in loondienst, zwaar is aangetast. Onlangs werden ook de prijzen voor brandstof in het kader van de zogeheten government take wederom verhoogd en gingen ook de zogenaamde douanekoersen op wat heet ‘een marktconforme wijze’ met bijna 100 procent de lucht in. Deze verhogingen hebben gemaakt dat het leven voor elke persoon die in dit land werkt en woont, wederom veel duurder is geworden. Op allerlei manieren is deze regering thans bezig en wel in navolging van de IMF-eisen c.q. voorwaarden, het volk financieel te benadelen. Zoals we al veel eerder schreven, heeft het IMF geen piëteit met wat het Surinaamse volk thans doormaakt. Het fonds kijkt slechts naar cijfers en de zogeheten voorgekauwde targets die de regering Bouterse dient te halen, wil ze voor de volgende tranche van miljoenen dollars in aanmerking komen. Het volk lijdt en het lijdt steeds intensiever en zal een punt bereiken waarbij de prioriteiten bijna niet meer bijgesteld kunnen worden en men ook voor wat betreft de dagelijkse voeding, gaat bezuinigen. Wij zijn gezien de gestegen kosten van levensonderhoud in de afgelopen acht maanden en afgaande op het bestedingspatroon van de doorsnee burger, tot de conclusie gekomen dat het geen eenvoudige opgave meer is voor de meeste huishoudens om een gezond dieet in stand te houden. Men koopt wat nog bereikbaar is met het maandelijkse salaris, maar het wordt voor de meesten duidelijk dat er ook minder gezond voedsel op tafel kan worden gezet. Enkele weken geleden was bijvoorbeeld groente voor heel wat mensen al een onbetaalbaar deel geworden van het beoogde en of gewenste dieet. Voor wat betreft de aanschaf van vleesproducten is het verhaal niet veel anders. Ook daar zijn de stijgingen heel duidelijk merkbaar en ook daar wordt al enige tijd op bezuinigd. De prijs van brood is ook noodgedwongen verhoogd en het is dan ook volkomen oneerlijk van bepaalde consumentenorganisaties om met een beschuldigende vinger te gaan wijzen naar de bakkers, die ook afhankelijk zijn van de inkoop van grondstoffen waar ook invoerrechten en een verhoogde douanekoers, aan gekoppeld zijn. Het is heel gemakkelijk en onterecht producenten die met verhoogde kosten te maken hebben, zomaar en lukraak te beschuldigen, terwijl het overbekend is waar de schuldige zit. Als een overheid doende is via allerhande fiscale maatregelen alles duurder te maken, dan betaalt de consument uiteindelijk het gelag en dat moet heel duidelijk en eerlijk naar voren gebracht worden. Aan hypocrisie hebben we in deze helemaal niets. De prijzen voor eerste levensbehoeften gaan omhoog en de overheid moet vleugellam toekijken, want ze heeft geen middelen om de minder draagkrachtigen op grote schaal te helpen. Nu wil ze voor pure consumptiedoeleinden geld gaan lenen bij de Islamitische Ontwikkelingsbank. Een grotere quatsch, valt nauwelijks te bedenken. We zijn dit land uit pure wanhoop vanwege een regering aan het begraven met leningen waarvan niemand weet hoe die ooit terugbetaald gaan worden. Sociaal vangnet opzetten? Zien doet voor ons nog altijd geloven. En terwijl de mensen steeds minder in staat zijn gezond te eten, gaat de verarming in gestaag tempo verder. En door deze verarming zal zeker ondervoeding ontstaan en is de kans op ziektes niet ondenkbaar. En dan te bedenken dat onze gezondheidszorg nu reeds veel te wensen overlaat. En als je eenmaal ziek bent en de dokter komt eraan te pas, dan kunnen de kosten ondanks het bezit van een zogenaamd en slecht functionerend zorgstelsel, behoorlijk oplopen. Want lang niet alle behandelingen bij de specialist worden vergoed en wat niet in de klapper van de verzekeraar staat, moet gewoon keihard betaald worden door de zieke of door familieleden. Ook bij de apotheek kan je met je ‘geweldige’ medische pas voor pijnlijke verrassingen komen te staan. “Sorry meneer of mevrouw, voor deze medicijnen moet u gewoon betalen, want ze komen niet voor in de medische klapper. “Hoevelen hebben dit al moeten aanhoren? En als je die zware rekening niet kan betalen, dan moet je maar naar een weldoener binnen je familie of kennissenkring gaan, anders is beterschap uitgesloten of zal langer op zich laten wachten. Ziekte en ondervoeding zullen thans veel gemakkelijker de kop op steken, want Suriname verarmt in rap tempo en dat hebben we allemaal te danken aan een regering die geen prudent beleid weet te voeren. En de exponenten uit dit bestuur bewijzen dit voor de derde keer. Tot op dit moment heeft deze regering ook niet kunnen aantonen dat ze in staat is ons uit deze ellendige en zeer precaire toestand te halen.