Is het voor een volk wel vol te houden? En dan hebben we het over een toestand waarbij het leven wekelijks en soms wel dagelijks duurder wordt, terwijl de verdiensten geen gelijke tred houden met de uitgaven.  Het antwoord is zonder aarzelen gewoon “nee”.  Is het voor een regering die de draad van goed bestuur helemaal kwijt is en in feite hem nimmer in handen heeft gehad, wel mogelijk haar gemandateerde regeerperiode uit te zitten? Het antwoord is ook gewoon “nee”’.  Ze zou als een gewone dwingeland en door het toepassen van allerlei ad hoc methoden en niet democratische beginselen, wel kunnen blijven aanzitten, maar dat heeft dan wel tot gevolg dat het hele land en zijn volk naar de verdoemenis wordt geholpen. Regeren zonder tastbaar beleid en het ter beschikking hebben van voldoende financiële middelen, is een gods onmogelijke opgave. En juist dat schijnt de regering Bouterse II maar niet te willen inzien.  Ze zit financieel vrijwel op alle fronten klem. Werkt nog maar met het opvullen van het ene financiële tekort en krijgt dan weer onmiddellijk te maken met het volgende financiële vraagstuk, dat direct om een oplossing schreeuwt.  Het land ondergaat enorme stagnatie, omdat de overheid niet meer in staat is haar opgebrachte begroting te financieren. De zaak rammelt aan alle kanten en de wanhoop stijgt niet alleen bij het volk, maar ook bij de paarse lieden die het bestuur in handen hebben, maar niet weten hoe ze uit de misère moeten komen, waarin ze ons allen hebben doen belanden. Het afgelopen weekend hebben de twee grote oppositiepartijen, VHP en NPS, wederom de noodklok geluid.  Op niet mis te verstane wijze hebben de voorzitters van de VHP en NPS,  respectievelijk Santokhi en Rusland, aangegeven hoe Suriname er voor mei 2010 voorstond en wat daar nog van over is en gaf vooral de NPS- voorzitter aan, dat het zo niet langer door kan of mag gaan. Suriname stevent volgens beide voorzitters regelrecht op zijn rampspoed, als er niet snel verandering in bestuur en beleid volgt. Het volk ondervindt dagelijks wat 6 jaar NDP-bestuur het heeft opgeleverd en dat is zeker geen vooruitgang, maar wel kommer en kwel. De inflatie die meer dan 68 procent bedraagt en die met een continuïteit van het huidige beleid zonder enig stremming de 100 procent of meer zal bereiken, betekent zeker een ramp voor dit land.  De ramp komt dan zeker tot uiting in de totale verarming van dit volk, zoals we die in decennia niet gekend hebben.  De door het IMF gestelde voorwaarden aan de regering Bouterse zullen verstrekkende, nadelige consequenties hebben voor de gehele Surinaamse samenleving. Dit volk zal verder getergd worden door prijsverhogingen, omdat de overheid gedwongen wordt volgens het IMF-recept, meer subsidies te beëindigen.  Het maakt het Internationaal Monetair Fonds niets uit of een volk zwaar gebukt gaat onder impopulaire maatregelen, omdat de bureaucraten van dit fonds slechts geïnteresseerd zijn in de ter beschikking gestelde audits.  Waarom we dit niet kunnen volhouden, is omdat de regering Bouterse absoluut niet is gestopt met haar bestuur van verspilling en doorgaat met bepaalde zakelijke afspraken waar een zwaar luchtje aan hangt. De onlangs gesloten onderhandse deal met het Chinese Dalian voor asfalteringen, ademt dat zeer bedenkelijke luchtje uit. De strijkstok schijnt ook nu weer uit de kast gehaald te zijn en er wordt wederom een schuld opgebouwd die op het bord van een volgend kabinet zal worden gedeponeerd. Dat men geen kaas heeft gegeten van bestuur, is ook weer te merken aan het willen besteden van een lening van de Islamitische Ontwikkelingsbank (IsDB)  voor basisgoederen  en het deels financieren van  de olierekening met geld van deze bank. Allemaal leningen die uiteindelijk en wel na 2020 zullen worden afbetaald. Nog zo een financiële valkuil die geplaatst wordt voor een volgend kabinet.  Het volk is moe en ziet  momenteel duidelijk geen uitweg en weet niet goed hoe een kabinet kwijt te raken, dat alleen maar voor verdere ellende garant staat.  Wat wel glashelder naar voren komt, is dat er afleidingsmanoeuvres als een gebedsweek op touw worden gezet en men nog denkt met beloftes de samenleving zoet te kunnen houden, terwijl men heel goed weet dat het volk niet langer met een kluitje het riet ingestuurd kan worden. Waar het volk zich wel zorgen over maakt, is: hoe kom ik de maand door met geld dat ik verdien en hoe stuur ik straks mijn kinderen op een verantwoorde en veilige manier naar school. En hoe zit het met de veiligheid in het land die steeds verder in gevaar wordt gebracht door de stijgende criminaliteit en de impotentie van de overheid om die veiligheid op een redelijke wijze te garanderen?  Dat het land aan het afstevenen  is op rampspoed, wordt steeds duidelijker en dit is een situatie die absoluut onacceptabel is. Het is dan ook niet vreemd dat steeds meer individuen  en instanties zich aan het roeren  zijn. Suriname is van ons allen en we willen een leefbaar land  waarin voor ieder er perspectief dient te zijn. Het kan namelijk nimmer zo zijn dat er een goede toekomst  bestaat voor bepaalde mensen en de rest mag verpieteren.  Als de zaak zo uitzichtloos blijft,  is het slechts een kwestie van tijd dat het volk zich gaat roeren. En de geschiedenis heeft ons zowel lokaal als internationaal geleerd dat arrogante en machtsdronken bestuurders die denken een volk aanhoudend in katibo te kunnen houden , altijd afgestraft worden.